Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫывӑрса (тĕпĕ: ҫывӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫап-ҫамрӑк хӗр, ача-пӑчанни пек ҫепӗҫӗн уҫӑлса тӑракан тута-ҫӑварлӑскер, пуҫне кӗтеселле лаштӑрах ярса, уҫса хунӑ ларкӑҫ ури ҫине тӗшӗрӗлсе, мӗнле тӑнӑ — ҫаплипех ҫывӑрса кайнӑ.
Молоденькая, с пухлым, по-детски полуоткрытым ртом, она спала стоя, откинув голову в угол вагона, осев на ножку приподнятого сиденья.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Чӗрҫи ҫине кушилсем хунӑ хӗрарӑмсем те ларнӑ ҫӗртех ҫывӑрса кайнӑ.
Клевали носом сидевшие у окон женщины, держа на коленях кошелки.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫынсен сӑн-пичӗсем тӗлӗнмелле шурнӑ, вӗсем нихҫан ҫывӑрса тӑранман пек!
Какие бледные, невыспавшиеся лица были у людей!

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Шурӑхнӑ, ҫывӑрса тӑранман ҫынсем хирӗҫ пулаҫҫӗ.
Бледные, невыспавшиеся люди попадались навстречу.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Июлӗн иккӗмӗш кунӗнче ӗҫрен пит те кая юлса таврӑнса, эпӗ выртнӑ-выртман вилнӗ пек ҫывӑрса кайрӑм, сехете ирхи улттӑ ҫине лартма та астӑваймарӑм.
Второго июля, вернувшись очень поздно из-за города, я сразу заснула как убитая, забыв даже поставить будильник на шесть утра.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Чим, мӗнле калас сана… — сыхланчӗ Ромка, унтан ҫывӑрса кайнӑ пионерсем ҫине пӑхса илчӗ, вара сассине тата та антарчӗ.
— Да нет, как тебе сказать… — замялся Рома и посмотрел на заснувших пионеров, а потом, еще понизив голос, добавил.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ачасем, мыскаралла пуҫланнӑ, ӑша ҫунтаракан хыпарпа вӗҫленнӗ куна кунласа ывӑннӑскерсем, ӑҫта килчӗ унта кая-кая ӳксе, пӗр-пӗрин ҫумне тӗршӗнсе, часах ҫывӑрса кайрӗҫ.
А ребята были до того истомлены этим трудным и несчастным днем, который начался таинственными приключениями и закончился таким ошеломляющим сообщением, что, прикорнув в разных уголках катера, привалившись друг к другу, голова к голове, все скоро заснули.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Мӗнпур тӗнче ҫывӑрса кайнӑ, вӗсем анчах тӑрса юлнӑ.
— Весь мир заснул, а они только остались.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Саня таврӑнасса кӗтсе илеймесӗрех эпӗ пукан ҫине кукленсе лартӑм та, ҫывӑрса та кайнӑ иккен, ҫӗр варринче вӑранса хамӑр номерте ҫав палламан ҫынна куртӑм.
Не дождавшись Сани, я уснула, забравшись с ногами в кресло, и, проснувшись среди ночи, увидела в номере незнакомого человека.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах пӗррехинче, кӑвак ҫутӑпа эпӗ аллӑмри кӗнекепех ҫывӑрса кайнӑ та, сасартӑк ура сасси илтнипе, шӑппӑн мӑкӑртатнине илтнипе вӑранса кайрӑм.
Но однажды, когда под утро я задремала над книгой, вдруг шорох и бормотанье разбудили меня.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫапах та вӑл салтӑнчӗ, крават ҫине выртрӗ те выртнӑ маях ҫывӑрса кайрӗ…
Однако она разделась, кряхтя легла в постель и вдруг уснула…

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫыруне эппин ун патне яриччен мана кӑтартӑн юрӗ-и? — терӗм эпӗ, анасланӑ май, ҫывӑрса каяс умӗн мӗн курнине ҫакна астӑватӑп тата: кӗпе вӗҫҫӗн ҫеҫ ларнӑ Кира сӗтел хушшинче темӗнччен ҫырчӗ…
— Только, прежде чем отослать, покажи мне, ладно? — сказала я сонным голосом, и последнее, что я ещё видела, засыпая, — это была Кира, которая в одной рубашке сидела за столом и писала, писала…

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каҫсерен эпир Кирӑпа тӑраниччен пӑшӑлтатса пӗрне пӗри: «Ну, ҫитӗ, ҫывӑрмалла!» теттӗмӗр, Кира пӗр самантрах ҫывӑрса каятчӗ, ҫывӑрнӑ чух ун сӑнарӗ кулӑшла телейлӗн куранатчӗ, ҫавӑн пек чухне вара пӗр-пӗччен юлаттӑм та чӗрене чӑтма ҫук тунсӑх явса илетчӗ.
Но по ночам, когда мы с Кирой, нашептавшись вволю, по очереди говорили друг другу: «Ну, спать!» — и она вдруг засыпала, и во сне у неё становилось смешное, счастливее выражение лица, в эти минуты, когда я оставалась одна, тоска наконец добиралась до сердца.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ун ҫинчен эпӗ ҫӗрӗпех шухӑшларӑм та хам ҫывӑрса кайнине те сисмерӗм, ирхине хайхи вӑрантӑм та ҫӗрӗпех шухӑшла-шухӑшла ҫывӑрман пекех пулчӗ.
Я думал над нею весь вечер и не заметил, как заснул, а утром проснулся с таким чувством, как будто и не спал — всё думал.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗн ҫывӑрса кайичченех вара эпӗ кичемлӗхӗ сирсе ярасшӑн пултӑм.
И всё старался и старался, пока наконец не уснул.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл лӑпкӑран-лӑпкӑ, ерипен-ерипен юрларӗ, унтан кӗҫех шӑпланчӗ, ҫывӑрса кайрӗ.
Она пела всё медленнее, всё тише, и вот замолчала, уснула.

Ачи ӗнтӗ паҫӑрах ҫывӑрса кайрӗ, анчах та вӑл юрлама чарӑнмасть-ха.
Ребёнок давно уже спал, а она ещё пела.

Эпӗ ҫывӑрса тӑнӑ ҫӗре тул ҫутӑлнӑ, пӗр тирне сирсе пӑрахнӑ, таҫта куҫа йӑмӑхтаракан виҫкӗтеслӗхре тухтӑр тӑрать, ненецсем ун йӗри-тавра чӗркуҫленсе ларнӑ.
Когда я проснулся, было совершенно светло, одна из шкур откинута и где-то в ослепительном треугольнике стоял доктор, а ненцы на корточках сидели вокруг него.

Тен, эпӗ пурпӗрех ҫывӑрса кайнӑ пулӗ е ҫывӑрмасӑрах ҫав тери хама тӑвӑр ещӗкре, ҫӗр тӗпӗнче ларнине курнӑ-тӑр, мӗншӗн тесен ҫӳлтен мана урамри шӑв-шав, трамвай сасси те уҫҫӑнах илтӗнчӗ.
Должно быть, я всё-таки уснул или наяву вообразил себя в очень маленьком узком ящике, глубоко под землёй, потому что наверху был ясно слышен уличный шум, и звон, и грохот трамвая.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫывӑрса каяс марччӗ ҫеҫ.
Главное — не спать.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика