Поиск

Шырав ĕçĕ:

чухлӗ сăмах пирĕн базăра пур.

чухлӗ (тĕпĕ: чухлӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Тырӑ, ӑман ҫиекен кайӑк ҫавӑн чухлӗ пурӑннине илтнӗ-и эсӗ?
Помоги переводом

Яка пыр // Ева Лисина. «Тӑван Атӑл». — 1969, 2(136)№ — 84-85 с.

Ытти ӗҫсемпе ним чухлӗ те кӑсӑкланми пултӑм, упа тытасси ҫинчен ҫеҫ кунӗн-ҫӗрӗн шухӑшласа пуҫа ватрӑм.
Помоги переводом

Пӑшалсӑр эпӗ пӗр кунта виҫӗ упа тытрӑм // Георгий Орлов. «Тӑван Атӑл». — 1969, 2(136)№ — 76-80 с.

Иртнӗ ҫулта кӑна вӑл вунҫичӗ кашкӑр, вӑтӑр виҫӗ тилӗ тата тем чухлӗ вӗҫенкайӑк тытнинчен эпӗ питех тӗлӗнмерӗм.
Помоги переводом

Пӑшалсӑр эпӗ пӗр кунта виҫӗ упа тытрӑм // Георгий Орлов. «Тӑван Атӑл». — 1969, 2(136)№ — 76-80 с.

— Талӑкра мӗн чухлӗ ӗҫленӗ?
Помоги переводом

Тинӗс уҫакансем // Александр Аслут. «Тӑван Атӑл». — 1969, 2(136)№ — 70-76 с.

Мӗн чухлӗ ҫыру ҫырман пулӗ вӑл!
Помоги переводом

Йывӑр та телейлӗ пурнӑҫ // Вера Дридзо. «Тӑван Атӑл». — 1969, 2(136)№ — 4-8 с.

Канашлура темех калаҫса татӑлайман пулин те, Атӑл ҫынни йышӑнакан позици тӗплӗ те принциплӑ пулни, Маркс вӗрентӗвӗпе пурнӑҫра усӑ курма пӗлни, революцилле социал-демократсем палӑртса хунӑ ҫул, рабочи класс ҫӗнтерӗвӗшӗн пыракан кӗрешӳ ҫул-йӗрӗ, пӗртен-пӗр тӗрӗс ҫул пулни пирки ним чухлӗ те иккӗленменни Надежда Константиновнӑна чӗререн савӑнтарнӑ, хумхантарнӑ.
Помоги переводом

Йывӑр та телейлӗ пурнӑҫ // Вера Дридзо. «Тӑван Атӑл». — 1969, 2(136)№ — 4-8 с.

— Эй, кур-ха, манӑн ав мӗн чухлӗ халӑх пухрӗ, — унӑн шухӑшне татрӗ пусӑ патӗнчен таврӑннӑ кӳршӗ хӗрарӑмӗ.
— Эй, погляди-ка, сколько публики собрал мой-то, — прервала ее думы соседка, вернувшаяся от колодца.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

«Ваня юлташ» ҫывӑхрах, хамӑр ҫывӑхрах пулнӑ пирки вилӗм пирӗншӗн халь нимӗн чухлӗ те хӑрушӑ мар…
Не страшна смерть потому, что «товарищ Ваня» уже близко от нас, близко…

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Урӑхларах каласан эппин, пӗр пуҫ чухлӗ кӗскерех пулас килмест-и санӑн?
Ну да, то-есть сделаться короче на одну голову.

— Тискер чӗрчунсем, садистсем вӗсем, этем чунӗ вӗсенче нимӗн чухлӗ те ҫук! — терӗ малалла Пую.
— Звери, садисты, ничего в них нет человеческого! — продолжал Пую.

«Дучене» залра мӗн пулса иртни нимӗн чухлӗ те интереслентермерӗ.
Безразличный ко всему происходящему.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

— Ҫавӑн пек пурнӑҫран ҫӗтнисем кашни ялтах мӗн чухлӗ тупӑнаҫҫӗ пулӗ! — пуҫӗпе сулса илчӗ Урсэкие.
— А сколько еще их, таких путаников, на каждую деревню приходится! — покачал головой Урсэкие.

Кур-ха, госпожа, халӑх мӗн чухлӗ пухӑннӑ!
Вон ведь, барыня, народу сколько!

— Ку партире мӗн чухлӗ пулнӑ, шӑпах ҫавӑн чухлӗ, — пӗлтерчӗҫ ӑна ҫамрӑксем нимӗн кулмасӑр.
— Ровно столько, сколько было в этой партии, — ответили ему таким же тоном.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Вӑл ӑна, хуть мӗн чухлӗ кӗтес пулсан та, кӗтсе илетех…
И он дождется ее, сколько бы ни прошлось ждать…

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Ҫавӑн чухлӗ нуша тӳсме!
Переносить столько лишений!

Ҫавӑн чухлӗ йӳнӗ алӑсем пур чухне санӑн изобретенисем мӗн тума кирлӗ-ха!
На что им сдались твои изобретения, если у них столько дешевых рук?

Вӗсем ҫыншӑн пачах та тӑрӑшмаҫҫӗ, ҫынна чӗрне хури чухлӗ те шанмаҫҫӗ.
Нет у них интереса и доверия к человеку.

Ун пек чухне Горовиц алла кӑранташ тытать те, хут ҫине йӗрлесе, хӑйӗн шухӑшне ӑнлантарма пуҫлать: «Классене ҫутатма ҫавӑн чухлӗ киловатт кирлӗ, дормиторсене — ҫавӑн чухлӗ… Эх, ҫапах та пирӗн ӗмӗре электричество ӗмӗрӗ тесе калама хӑяҫҫӗ тата!» — тарӑннӑн сывласа сӑмахне вӗҫлет вара вӑл; унтан каллех Горовиц пурин ҫинчен те манса хӑйӗн ӗҫне тума тытӑнать.
И с карандашом в руке, черным по белому, Горовиц доказывал: «Свет в классах — столько-то киловатт, в дормиторах — столько-то… Эх, а еще наш век называется веком электричества!» — вздыхая, заключал он и углублялся в свою работу.

Вӗренекенсене ирхи апат валли паракан ҫӑкӑр татӑкӗ, дирекци ӑна «хушса панӑ ҫӑкӑр» тесе ят панӑскер, тӗплӗн хатӗрленӗ мӗнпур плансене тӳнтерле ҫавӑрса, ҫавӑн чухлӗ шӑв-шав тӑвасса кам шутлама пултарнӑ-ха ӗнтӗ!
И кто бы мог предвидеть, что этот ломтик хлеба к утренней похлебке, окрещенный чорт знает кем «добавкой», опрокинет самые продуманные планы и наделает столько шума!

Саккӑрмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика