Поиск

Шырав ĕçĕ:

вите сăмах пирĕн базăра пур.

вите (тĕпĕ: вите) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫӑварнире лешӗ пӑруласа та пачӗ, анчах ӑшӑ вите те ҫук пӑру валли, чуспа ҫапкаласа тунӑ лупас кӑна, ҫавӑнпа пӑрӑва пӳртре усрама тӳрӗ килчӗ.
Помоги переводом

Ӗне сутнӑ кун // Николай Ларионов. https://chuvash.org/lib/haylav/7558.html

Вӗллисем нумаях та мар, ҫапах уҫланкӑ хӗррипе утарҫӑ пӳрчӗ, вӗлле пӳрчӗ, мунча, темле сарай е вите лартса тухнӑ.
Помоги переводом

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вите пӗрре кӑна та самаях тӑсӑкскер, унта ӗнепе пӑрушӗ тата вӗт-шакӑр выльӑх кӑна мар, лаша та пур пулас, мӗншӗн тесен лупасайӗнче урапа ларать, ут хатӗрӗсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ, стена ҫумне ҫуна та тӑратса хунӑ.
Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Кирлӗ пулӗ тесе, вӑл укҫа парсах Машука темиҫе лаша хупмалӑх вите тутарттарнӑччӗ, унта картиш енчен те, пахча енчен те кӗмелле алӑк кастарттарнӑччӗ.
Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ку района тин ҫеҫ йӗркеленӗ те, административлӑ пайӑн пӗр взвод йышӑнмалӑх вырӑн та, лашасем валли вите те ҫукчӗ-ха.
Помоги переводом

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Хӗрача шиклене-шиклене вите алӑкне уҫрӗ, аллипе хыпашласа ӗнене шыраса тупрӗ.
Помоги переводом

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Вите тӑвасси пирки те, ӗҫе ҫӳресси пирки те манчӗ.
Помоги переводом

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Вите валли пӗренесем турттараҫҫӗ, — аппӑшне хулӗнчен тӗкрӗ Костя.
Помоги переводом

Ҫула май вӗт, — хӗр вите алӑкӗсене питӗрнине сӑнаса тӑракан зоотехник ӑна алӑран тытрӗ.
По пути же, — зоотехник, наблюдавший, как девушка запирает двери в хлев, взял ее за руку.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Тулӑ кӗрпинчен пӗҫернӗ пӑтӑпа пӑтратса вите урайӗ айне хурса тухрӗ.
Смешала с пшеничной кашей и выложила под пол телятника.

Эппин, кам пырса уҫнӑ-ха вите алӑкӗсене.
Кто же тогда открыл двери хлева.

Аня Марук аппа мӗн каласса кӗтмесӗрех вите еннелле чупрӗ.
Аня, не дожидаясь ответа тети Марии, побежала к хлеву.

…Вӑл кун Аня яланхи пекех пӑрусене апат ҫитерсе вите тасатнӑ хыҫҫӑн килне кайма хатӗрленчӗ.
…В этот день Аня, как всегда, накормила телят, почистила хлев и готовилась вернуться домой.

Вите алӑкӗн урати урлӑ каҫсан унӑн кӗлеткине никам та арҫын ача тесе йышӑнас ҫукчӗ, вӑл юр кӗлетке евӗрлех юрланса пӗтнӗччӗ.
И, когда его фигурка вдруг возникла на пороге хлева, он был больше похож на снежную бабу, чем на мальчика.

Шӑматкун, декабрӗн 18-мӗшӗнче Эмиль пӗтӗм Ленниберга ялне тӗлӗнтерчӗ, ҫакӑншӑн унӑн мӗнпур ҫылӑхӗсене каҫарчӗҫ. Тӗрӗсрех каласан, вӗсем ҫинчен манса кайрӗҫ // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Вите алӑкӗ умӗнче хунар ҫакӑнса тӑрать, ҫав хунар ҫутинче ҫынсем хускални курӑнать.
У входа в хлев висел фонарь, и в его свете он увидел двигающиеся тени людей.

Туалета Катхультра пурӑнакансем вите хыҫне ҫӳреҫҫӗ.
За хлевом находилось «отхожее место», так в давние времена именовали то, что теперь все зовут туалетом.

Вырсарникун, ноябрӗн вунтӑваттӑмӗшӗнче, Катхульт хуторӗнче пастор кӗлӗ вулани, Эмиль хӑйӗн ашшӗне хупса хуни // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

— Сан пата каярахпа кӗретӗп-ха эпӗ, — терӗ те Эмиль ку вите алӑкне те хупса хучӗ.
— Попозже я к тебе ещё забегу, — сказал Эмиль и хлев тоже запер на защёлку.

— Лина, кайса Эмиле чӗнсе кил-ха, вӑл вите умӗнче Нӑрикпе вылять пулӗ-ха, — терӗ амӑшӗ.
— Лина, пойди позови Эмиля, он, наверно, играет у хлева со Свинушком, — сказала мама.

Ытларикун, августӑн вуннӑмӗшӗнче Эмиль шапана ирхи апат карҫинккине ячӗ, ун хыҫҫӑн ҫав тери лайӑх мар хӑтланчӗ, кун пирки каласа та парас килмест // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Пӗррехинче вӑл, вите ҫумӗпе иртсе пыраканскер, Эмильпе Ида пӑру ҫавӑтса ҫӳремелли кивӗ вӗрене ик енчен тытса ҫавӑрттарнине, варринче вара сысна ҫури талт-талт сикнине курах кайрӗ.
Но вот он шёл как-то мимо хлева и увидел, что Эмиль и Ида крутят старую бычью вожжу, а через неё ловко прыгает поросенок.

Вӑл Линӑна ҫурӑмӗнчен шӗвӗр пӳрнипе кӑшт ҫеҫ тӗртрӗ те, лешӗ хӑрушла кӑшкӑрса ярса вите тӑрринчен йӑтӑнса анчӗ.
Он тихонько ткнул её указательным пальцем в спину, и Лина с диким криком упала с крыши.

Вырсарникун, июнӗн вун виҫҫӗмӗшӗнче, Эмиль виҫӗ хутчен Линӑн кайри шӑлне туртса кӑларма хӑтланчӗ, кайран хӑйӗн йӑмӑкне кӑвак сӑрӑпа сӑрласа илемлетрӗ // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика