Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Дуняшка (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Авӑн ҫапнӑ ҫӗрте ӗҫлекен Дуняшка ача-пӑча ҫи-пуҫӗпе аппаланма пултарайманнине пӗлнӗ май, Ильинична ӳпкевлӗн ыйтрӗ:

Зная, что занятая на молотьбе Дуняшка не могла возиться днем с починкой детской одежды, Ильинична с укором спросила:

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кулӑ килнипе чыхӑнса, Дуняшка ҫенӗке пуля пек сирпӗнсе тухрӗ.

Давясь от смеха, Дуняшка пулей вылетела в сенцы.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка ашшӗ ҫавӑн пек хӑтланнине пӗрре мар курчӗ.

Дуняшка не раз была свидетельницей таких вспышек.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑн хыҫҫӑн та, Дарьйӑн чул пек сивӗ чӗччисемпе хырӑмне, шак хытӑ шӑмми-шаккине аса илсе, Дуняшка чылайччен ҫӳҫенсе ҫӳрерӗ, ҫакна мӗнле те пулин хӑвӑртрах манасшӑн пулчӗ.

И после долго еще, вспомнив каменную холодность Дарьиных грудей и живота, упругость окостеневших членов, Дуняшка вся содрогалась и старалась поскорее забыть все это.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка унӑн саркаласа хунӑ аллисем ҫине пӑхрӗ те, вӗсем сак ҫинчен хӑрушла лӑпкӑн усӑнса тӑнине курса, вилнӗ Дарья ӗнтӗ нумай пулмасть ҫеҫ-ха тӑтӑшах шӳтлесе кулнӑ, пурнӑҫа ытла та хытӑ юратнӑ Дарья пек марринчен тӗлӗнсе, ун патӗнчен хӑвӑртрах пӑрӑнса кайрӗ.

А в раскинутых, безвольно свисавших с лавки руках была такая страшная успокоенность, что Дуняшка, взглянув, поспешно отходила от нее, дивясь и ужасаясь тому, как непохожа мертвая Дарья на ту, что еще так недавно шутила и смеялась и так любила жизнь.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑранине тата йӗрӗннине аран чӑткаласа, Дуняшка амӑшне Дон тӗпӗнчи шыв сулхӑнӗ витӗр каснӑ сивӗ вилене ҫума пулӑшрӗ.

Пересилив страх и чувство гадливости, Дуняшка помогала матери обмывать холодное, хранившее студеность глубинной донской струи тело покойницы.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӗтрекен аллисемпе саппунне лутӑркаса, Дуняшка пуринчен малтан Дарья патне утса пычӗ те ӑна ҫӗвви кайнӑ михӗпе витрӗ.

Судорожно комкая завеску, Дуняшка первая подошла к Дарье, накрыла ее разорванным по шву мешком.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Архип, кимӗ хӗрринче тӑрса, кӗсменпе меллӗн те ним сасӑсӑр авӑсса ҫыран хӗррипеле ишнине Дуняшка куҫҫуль витӗр курчӗ.

Сквозь слезы Дуняшка видела, как Архип, стоя на корме, ловко и бесшумно опуская весло, греб к берегу.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӗсмен авринчен тӑваттӑмӗш кантра ҫаклатса, ҫырантан вунӑ чалӑша яхӑн аяккарах ишсе кайсан, Архип ҫурма сасӑпа каланӑ сӑмахсене Дуняшка лайӑххӑнах илтрӗ: «Пур пулас-ха…»

Когда Архип, подцепив ручкой весла четвертый шнур, отъехал саженей десять от берега, Дуняшка отчетливо слышала, как он вполголоса сказал: «Кажись, есть…»

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫыран хӗррине ача-пӑчапа хӗрарӑмсен ушкӑнӗ шӑкӑри пуҫтарӑнса тулчӗ, унтах Дуняшка та пулчӗ.

На берегу собралась толпа ребятишек и баб, среди них была и Дуняшка.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр чӗрӗк сехетрен питӗнче ҫын сӑнӗ те юлман Дуняшка килне аялти юбка вӗҫҫӗнех кӑна хашкаса чупса ҫитрӗ.

Через четверть часа бледная Дуняшка в одной исподней юбке прибежала домой.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем илтрӗҫ те вара Дуняшка Дарьйӑна кулса кӑшкӑрнине:

Они слышали, как Дуняшка, смеясь, звала Дарью.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аллисемпе арҫын пек сарлакан хӑлаҫланса ишекен Дарья ҫине киленсе пӑхса, Дуняшка шыва пилӗк таран кӗрсе тӑчӗ, питне ҫурӗ те кӑкӑрне тата хӗвел ҫинче пӗҫерекен пулнӑ тулли ӳтлӗ чӑмӑр хулӗсене йӗпетрӗ.

Любуясь на Дарью, отмахивающую широкими мужскими саженками, Дуняшка забрела в воду по пояс, умылась, смочила грудь и нагретые солнцем сильные, женственно-округлые руки.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шыва кӗрес умӗн Дуняшка, ҫивӗтне пуҫтарса, пуҫне чалма ҫыхрӗ, Дарья ҫинелле чалӑшшӑн пӑхса илсе, хӗрхеннӗ пек каларӗ:

Перед тем как войти в воду, Дуняшка собрала в узел волосы, повязалась косынкой и, искоса глянув на Дарью, сожалеюще сказала:

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑйӗн ачалӑхне аса илсе, Мишатка валли хӑмӑш тунинчен ҫил арманӗ турӗ, ҫерҫисем тытма ут хӳри хӗлӗхӗнчен серепе ҫыхрӗ, хӗрачи валли кустӑрмисем ҫаврӑнакан, акӑш-макӑш хитре турталлӑ пӗчӗк кӳме майлаштарчӗ, ҫитса татӑкӗсенчен пукане тума та хӑтланса пӑхнӑччӗ, анчах кунпа нимӗн те тухмарӗ: пуканине тума Дуняшка пулӑшрӗ.

Вспомнил детство и смастерил Мишатке ветряную мельницу из камышинок, ссучил из конского волоса силки для ловли воробьев, дочери искусно сделал крохотную коляску с вращающимися колесами и причудливо изукрашенным дышлом, пробовал даже свернуть из лоскутов куклу, но тут у него ничего не вышло; кукла была сделана при помощи Дуняшки.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗрхенсе пӑрахнипе, Дуняшка ӑна хулпуҫҫийӗнчен чуптуса илчӗ, темшӗн вара куҫҫуль пӑчӑртанса тухнинчен аванмарланса, хӑвӑрт тепӗр майлӑ ҫаврӑнса тӑчӗ те лашана выльӑх карти еннелле ҫавӑтса кайрӗ.

Движимая чувством сострадания, Дуняшка поцеловала его в плечо и, отчего-то смутившись до слез, быстро отвернулась, повела коня к скотиньему базу.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Яланхи пекех, — йӑл кулса тавӑрчӗ Дуняшка.

— Как и всегда, — ответно улыбнулась Дуняшка.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий, чӗри ҫаплах хыттӑн тӑпӑлтатса тапнине итлесе, мӑйӗпен лаши патне утса пычӗ, йӗнерне хыпрӗ, унтан хӑйне хӑй пусӑрӑнтарса, Дуняшка еннелле ейӗлсе пӑхрӗ:

Неторопливо, все еще прислушиваясь к тому, что делалось у него в груди, Григорий подошел к коню, снял седло, пересилив себя, улыбнулся Дуняшке:

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка чӗлпӗре карӑнтарса туртрӗ, анчах лаша, ӑна итлемесӗр, ҫӗр ҫине выртма пӑхрӗ.

Дуняшка потянула за повод, но конь, не слушаясь, стал ложиться.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка Григорий утне картиш тӑрӑх ҫавӑтса ҫӳрет.

Дуняшка вываживала по двору коня Григория.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней