Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

унран (тĕпĕ: ун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл персе ярсанах, унран пӗр вӑтӑр утӑмра тепӗр сунарҫӑ — хӑрушӑ сунарҫӑ — сиксе тухрӗ.

Как только он выстрелил, в тридцати шагах от него выскочил другой — и очень страшный — охотник.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Лиана вуллинчен тунӑ кӗпер урлӑ каҫнӑ чухне вӗсем юхӑм илсе каякан курӑк купи айӗнче пӗчӗк ача пуррине тӗшмӗртмерӗҫ те — унран вӗсем хӑйсене йӑпанӑҫ туса хума пултаратчӗҫ.

Пробираясь по мосту из лиан, они и не подозревали, что под кучей трав, гонимой течением, находится маленький мальчик, из которого они могли бы сделать для себя забаву.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Тӗттӗм ҫынсем инкек сӑлтавне кӑна мар, унран мӗнле ҫӑлӑнмаллине те тупнӑ асамҫӑна ҫул пачӗҫ.

Дикари расступились перед колдуном, который как будто нашел не только причину бедствия, но и средство спасения от него.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ун умӗнче вӑрман, вӑрманта тахӑш тӗлте унран вӗҫсе кайнӑ мантикора.

Перед ним был лес, и где-то в нем его улетевшая мантикора.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Шӑпа вылянчӑклӑн унран тарса пычӗ, унтан, йывӑҫсен симӗс ҫулҫисем патне ҫитсен, сывлӑша ҫӗкленчӗ те ученӑй хӑлхине перӗнсе йӗкӗлтенӗн сӗрлесе илнӗ хыҫҫӑн тӗппипех куҫран ҫухалчӗ.

Насекомое играючи ускользало от него и наконец, добравшись до свежей зелени деревьев, взвилось в воздух, задело ухо ученого и исчезло окончательно, подразнив на прощание его слух самым ироническим жужжанием.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хӗрарӑмсем олив ҫимӗҫӗсем евӗрлӗ «мпафу» вӑррисенчен тутлӑ шӑршӑллӑ ҫу юхтарнӑ, — унран туземецсем юратакан духи туса кӑлараҫҫӗ; фут ҫурӑ чухлӗ пысӑк йӗкесене хӑвӑрт ҫавӑрса, мамӑк арланӑ; йывӑҫ хуппине тукмакпа ҫапса ҫӳхетсе пусма хатӗрленӗ; апата юракан курӑксене акса тунӑ: маниокӑна — унран «касаву» текен ҫӑнӑх авӑртаҫҫӗ, — ҫирӗм футлӑ йывӑҫ ҫинче ӳсекен «мозитзано» ятлӑ хутаҫлӑ нимӗҫ пӑрҫине — ун хутаҫҫин тӑршшӗ вунпилӗк дюйм; апат-ҫимӗҫ пӗҫерме юрӑхлӑ ҫу пӑчӑртаса кӑлармалли арахиса, темиҫе ҫул ӳсекен ҫутӑ кӑвак пӑрҫана — ӑна «чилобе» теҫҫӗ, ун чечекӗсем тӑварсӑр пӗҫернӗ соргӑна кӑшт урӑх тутӑ параҫҫӗ.

Извлекали благовонное масло из косточек «мпафу» — похожих на оливки плодов, из эссенции которых вырабатывают духи, очень любимые туземцами; пряли хлопок, быстро вращая веретена длиною в полтора фута; выделывали материю из древесной коры, отбивая ее колотушками; выкапывали корни маниоки, возделывали землю под растения, идущие в пищу: маниоку, из которой делают муку — «касаву»; бобы, которые растут на деревьях высотою в двадцать футов в стручках, называемых «мозитзано», длиною в пятнадцать дюймов; арахис, из которого выжимают идущее в пищу масло; светло-голубой многолетний горох, известный под названием «чилобе», — цветы его придают некоторую остроту пресному вкусу вареного сорго.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Анчах вӑл килмерӗ, вара, унран нимле хыпар та илменнипе, Джемс Уэлдон ку карапа ҫухалнисен шутне кӗртрӗ пуль.

Но он не появлялся, и, не получая от него никаких известий, Джемс Уэлдон, должно быть, занес этот корабль в список пропавших.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Анчах Дик каллех унран йӗрӗннӗн ним те чӗнмерӗ.

Но он опять ответил ему только презрительным молчанием.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Халь, аллине ҫыхнӑ, урине тӑлланӑ хӳтлӗхсӗр ҫынна курсан, унран хӑрамалла маррине ӑнланчӗ те ӑна кӗрсе курма шутларӗ.

Но теперь при виде беспомощного, связанного по рукам и ногам пленника он понял, что опасаться нечего, и решил навестить его.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Король кортежӗ ҫийӗн ялавсем вӗлкӗшеҫҫӗ, унран та ҫӳлерех вӑрӑм шӗвӗр патак тӑрринче Муани-Лунга ҫӗнтернӗ кӳршӗри патшасен пуҫ купташкисем шуррӑн курӑнаҫҫӗ.

Над королевским кортежем развевались знамена и флажки, а еще выше на остриях пик белели черепа нескольких соседних негритянских царьков, которых Муани-Лунга победил.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Патша йӑмӑкӗсенчен, тӑванӗсенчен суйласа илнӗ ытти арӑмӗсем питех капӑр мар, анчах унран чылай ҫамрӑк.

Остальные жены его величества, которые набирались из его сестер и других родственниц, не столь нарядные, но более молодые.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Пусма-тавар кунта пиншер «шукка», урӑхла — хӑлаҫ; «мерикани» — Массачусетсри фабрикӑсем тӗртекен шуратман пӳс-миткаль, «каники» — 34 дюйм сарлакӑш кӑвак мамӑк пусма, «сахари» — кӑвак шурӑ тӑваткаллӑ, хӗрри — хӗрлӗ хӑю ҫинче йӑрӑмлӑ тачӑ пусма, унран хаклӑрах «диули» — симӗс, хӗрлӗ, сарӑ тӗслӗ сурат пурҫӑн пусми; ун виҫӗ ярд тӑршшӗ татӑкӗ ҫичӗ доллартан кая тӑмасть, ылтӑн ҫип хутӑштарса тӗртнӗ пулсан, ун хакӗ сакӑрвунӑ доллара та ҫитет.

Тканей тут были тысячи «шукка», то есть саженей; «мерикани» — небеленый миткаль производства салемских фабрик в Массачусетсе, «каники» — голубая хлопчатобумажная ткань шириной в тридцать четыре дюйма, «сохари» — плотная материя в синюю и белую клетку с красной каймой, оттененной голубыми полосками, и более дорогая «диули» — зеленый, красный и желтый суратский шелк; отрез его в три ярда стоит не меньше семи долларов, а если он заткан золотом, то цена доходит до восьмидесяти долларов.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ватӑ кашкӑрӗ йытӑсемпе ҫынсене курсан, ҫамрӑкки патне чупса пычӗ те, унран путеке ярса илсе, ҫурӑмӗ ҫине ҫавӑрса хучӗ.

Как только старый волк увидал собак и народ, он подбежал к молодому, выхватил у него ягненка, перекинул себе на спину.

Кашкӑрсем ҫурисене вӗрентни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Ну, Виталий, яр, — унран вӗҫерӗнесшӗн аллисемпе ӳпкевлӗн туртӑшкаларӗ вӑл.

— Пусти, Виталий, — уперлась она ему руками в грудь.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Аптранӑ енне, Виталий Дина пирки кӑварлана-кӑварлана килекен кӑмӑлне мӗн тери унран аяккарах пистерме-пистерме тесе тӑрмашрӗ, ку туйӑм вара, хуҫинчен пушшех те шӑл йӗрнӗ пек, Дина еннелле татах та ҫатӑрах туртӑнчӗ те туртӑнчӗ.

Измаявшись ожиданием, Виталий приказывал себе: «Все! Не думать больше о Дине!», но не думать было не так-то просто.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Кӑмӑлӗпе тесен, Нина вара унран мӗнрен кая?

Да ведь Нина та же — уж куда добрее…

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Хӗр, пӗр саманта йӗкӗт сӗмсӗрӗпе ҫухалса кайма, унран кӳллӗнчӗк урлӑ йӑтса каҫарасса кӗтменскер, ҫил хуйхатас ҫулҫӑлла, пӑркӑч ытамра шӑпӑрт хытса тӑчӗ, унтан, ӑн пырса кӗрсен, вирлӗн вӗҫерӗнсе тухса, тӗк татнӑ пек килнелле вӗҫтерчӗ, ҫийӗнчен тата ҫаврӑнса «ухмах» тесе юнаса хӑварчӗ.

Дина на мгновенье обмерла в его руках, но в следующий миг,опомнившись, резко вырвалась и, не разбирая дороги, кинулась через лужу домой: — Дурак! — не оборачиваясь, громко крикнула она.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Виталий унран тарас-тарас, хӑпас-хӑпас тесе тӑрмашакан этемӗ.

Виталий попытался от нее спрятаться.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Мӗскер эсӗ, ырӑ ҫыннӑм, енчен енне сулланатӑн? — ыйтрӗ унран кантӑк умне вырнаҫнӑ карчӑк.

— Чего ты, мил человек, из стороны в сторону шарахаешься? — спросила его бабка, расположившаяся у окна.

Хаклӑ япала // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

«Нивушлӗ ҫакӑ унран парти архивне илме тивӗҫлӗ ҫын?»

«Неужели это тот человек, которому я должна передать партийный архив?»

Чее сӗтел // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней