Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӑхӑннӑ (тĕпĕ: тӑхӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Атӑ тӑхӑннӑ кушак аҫи ҫухалчӗ.
И Кот в сапогах исчез.

Кивӗ кресло // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Алӑк чӗриклетрӗ те, кабинета тӗклӗ пысӑк шӗлепке тӑхӑннӑ кушакӑн кулӑшла пуҫӗ уҫса пӑхрӗ.
Скрипнула дверь, и в кабинет заглянула смешная мордочка кота в большой шляпе с пером.

Оля ӑшӑ тутӑрпа пӗркеннӗ, Митя башлык тӑхӑннӑ, Маняша пуҫӗ ҫине капор уртса янӑ.
Оля закуталась в теплый платок, Митя повязал башлык, Маняша натянула на голову капор.

Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Хӑйӗн чи чаплӑ платйине тӑхӑннӑ амӑшӗ ашшӗпе пӗрле столовӑйӗнче ачисене кӗтсе ларать.
Мама, одетая в свое лучшее платье, сидела с папой в столовой и ждала детей.

Вӑрттӑнлӑх // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Алӑка вӑл нимӗн шухӑшламасӑр лӑпкӑн уҫса ячӗ, алӑк урлӑ каҫсан, кивӗ ватник, мулахай тӑхӑннӑ ҫынпа пите-питӗн, куҫа-куҫӑн тӗл пулчӗ.
Он спокойно, ничего не подозревая, открыл дверь, переступил через порог — и лицом к лицу столкнулся с человеком в потертом ватнике и шапке-ушанке.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Аяла ансан, вӑл хӳме патӗнче пысӑк кӑҫатӑпа ҫӗтӗк пиншак тӑхӑннӑ ача тӑнине асӑрхарӗ.
Спустившись вниз, он заметил у забора парнишку в рваной шубейке и в огромных валенках.

Алӑк уҫса пӑхрӗ те картузпа шинель тӑхӑннӑ шурӑ сӑнлӑ ҫӳллӗ офицер склад еннелле хуллен утса пынине курах кайрӗ.
Выглянув из двери, он увидел высокого белобрысого офицера в шинели, в фуражке с высокой тульей, медленно подходившего к складу.

Хӗрлӗ Ҫар артиллерийӗ хула ҫине кӗтмен ҫӗртен сасартӑк пеме пуҫланӑ пирки пурте ним тума пӗлмесӗр чупкаласа ҫӳреҫҫӗ, ҫавӑнпа ӗнтӗ ҫӗтӗк кӗрӗк пиншак тата лапчӑнса пӗтнӗ кӑҫатӑ тӑхӑннӑ колхозникпа тӗксӗмрех сӑн-питлӗ хура ҫӳҫлӗ яштака каччӑна нихӑшӗ те асӑрхаймарӗҫ.
В суматохе, вызванной внезапным обстрелом города артиллерией Красной Армии, никто не обратил внимания на колхозника в рваном полушубке и в стоптанных валенках и на рослого черноволосого парня с угрюмым, нахмуренным лицом.

Вӗсем тумтирӗсене улӑштарса тӑхӑннӑ Дубовпа Алеша пулнӑ.
Это былр переодетые Дубов и Алеша.

Унпа юнашар пуҫне мулкач тирӗнчен ҫӗлетнӗ кӑвак ҫӗлӗк тӑхӑннӑ пӗчӗкҫӗ ача утса пырать.
Рядом с ней шел парнишка в серой заячьей шапке.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Саша хыҫӗнче, алӑк патӗнче, сӑран куртка тӑхӑннӑ полици начальникӗ тата хӗрлӗ питлӗ икӗ полицай, ҫав тери тӗреклӗскерсем тӑраҫҫӗ.
Позади Саши, у двери, стоял начальник полиции в кожаной куртке и с ним два дюжих краснощеких полицая.

Инҫе те мар акӑ, хӗрача тӑрать: урине кӑҫатӑ, ҫине жакетка тӑхӑннӑ, пуҫне кивӗ тутӑр ҫыхнӑ.
Невдалеке стоит девушка в сбитом платке, в коротком жакете, в валенках…

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Пӗччен тӑрса юлнӑ хыҫҫӑн Саша аллине япала ҫыххи тытнӑ, ҫине ҫӳхе те хура пальто тӑхӑннӑ хӗрача кӗлетки тӗмесем хушшипе мӗнле вӗлтлетсе иртнине чылайччен пӑхса тӑчӗ.
Оставшись один, Саша долго смотрел, как мелькала среди кустов ее фигурка в черном осеннем пальто.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ӑшӑрах тумтир тӑхӑннӑ Саша ҫӗрпӳрт тавра хуллен уткаласа ҫӳрет.
Одевшись потеплее, Саша вышел из землянки и стал медленно бродить вокруг.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Кивӗ кӗрӗк пиншак тӑхӑннӑ Ҫеруш, ҫӗлӗкне вӗҫкӗнле чалӑштарса лартнӑскер, хаваслӑ та тулли кӑмӑллӑ, каҫхи тӗттӗмре унӑн шурӑ шӑлӗсемпе ҫаврака пысӑк куҫӗсем ялтӑртатса ҫеҫ тӑраҫҫӗ.
Серега с лихо сдвинутой набекрень шапкой, в стареньком овчинном полушубке только улыбался, в сумраке ночи сверкали его белые зубы и большие круглые глаза.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Нимӗҫ тумӗ тӑхӑннӑ ҫын, аллине автомат тытнӑскер, юнашар тӑнине курсан, ачасем хӑлхисене чанках тӑратрӗҫ.
Ребята насторожились, увидев рядом человека в немецкой форме и с автоматом в руках.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Сывӑ-ха! — нимӗҫ тумӗ тӑхӑннӑ ҫын, вырӑсла таса калаҫаканскер, питӗ кӑмӑллӑн ответлерӗ, Саша аллине хыттӑн чӑмӑртарӗ.
— Здравствуй! — на чистом русском языке дружелюбно ответил человек в немецкой форме и крепко пожал Саше руку.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Березкин лесникӑн тӗксӗм пӳртӗнче Саша нимӗҫ тумӗ тӑхӑннӑ ҫынпа тӗл пулчӗ.
В полутемной, завешанной пучками пахучих трав избе лесника Березкина Саша встретился с человеком в немецкой форме.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫавсенчен пӗри, маскировка пултӑр тесе, нимӗҫ салтакӗсен тумне тӑхӑннӑ.
Один из них — разведчик, для маскировки ходит во вражеской форме.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ун умӗнче ҫаннисене ҫӳлелле тавӑрнӑ, арҫын шӑлаварӗ тата кӑвакрах тӗслӗ кӗске тӑвӑр куртка тӑхӑннӑ Люба, ун ҫине темӗнле сӑнаса пӑхса, савӑнӑҫлӑн кулса тӑрать.
Она стояла перед ним с засученными рукавами, в мужских брюках и узкой голубой курточке, испытующе поглядывая и чуть улыбаясь.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика