Поиск
Шырав ĕçĕ:
Травкин вара вӗсен куҫӗсенче: санӑн вот лере каймалла, эпир акӑ пӗренесем витсе хӳтӗленӗ блиндажсенче лӑпкӑн ҫеҫ ларатпӑр текен, темӗнле айӑпа кӗрсе каҫару ыйтнӑ пек туйӑнакан шухӑша кӳренсе вуланӑ.
Пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.
Травкин ку мӗне пӗлтерни ҫинчен тӗлӗнсе ыйтнӑ.
Пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.
Катьӑна Травкин ҫепӗҫҫӗн, анчах та ҫирӗппӗн халлӗхе авӑна ҫӳреме чарӑнма ыйтнӑ.Катю Травкин вежливо, но твердо попросил пока посещения овина прекратить.
Пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.
— Сана мӗн? — кӑмӑлсӑррӑн ыйтнӑ Сербиченко.
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.
Анчах полковник ҫавӑнтах: — Эсӗ хресченсене пур лашине те тавӑрса панӑ-и вара? — тесе ыйтнӑ.Полковник спросил: — А точно ты вернул всех лошадей крестьянам?
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.
Полковник мӑкӑртатса илнӗ, унтан хӗрӗн аялалла усӑннӑ куҫхаршисем ҫине витӗмлӗн пӑхса илсе, сасартӑк ыйтнӑ:Полковник заворчал, потом, внимательно поглядев на опущенные ресницы девушки, вдруг спросил:
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.
— Эс мӗн вӑтанса ӳкрӗн? — ыйтнӑ комдив.
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.
Комдив алӑк еннелле утнӑ, унтан каялла ҫаврӑнса пӑхнӑ та: — Кунта кӑштах пулатӑн-и, Катя, е манпа пӗрле пыратӑн? — тесе ыйтнӑ.Комдив направился к выходу, потом оглянулся: — Побудешь здесь, Катя, или со мной пойдешь?
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.
Вӑл Катя ҫине тимлӗн пӑхса илнӗ те: — Эсӗ кунта мӗн тӑватӑн? — тесе ыйтнӑ.Он внимательно посмотрел на Катю и спросил: — Ты что тут делаешь?
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.
Полковник ҫуначӗсене юлхавлӑн ҫавӑрса ларакан ҫил арманӗ еннелле кайнӑ та, кунта сапаланса выртакан авӑнсенчен пӗрин патне пырса, алӑк патӗнче тӑракан дневальнӑйран ыйтнӑ:
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.
— Мӗншӗн-ха эсир кӑна, никам та мар, пирӗн разведчиксем тунӑ тесе шутлатӑр? — ыйтнӑ комдив.— А почему вы думаете, что это сделали именно наши разведчики? — спросил комдив.
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.
— Эсир кам вара? — ыйтнӑ полковник.
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.
Травкин хӗп-хӗрлӗ хӗрелсе кайса ыйтнӑ:
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.
— Ку мӗн капла? — ыйтнӑ вӑл.
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.
Катя шӑппӑн ыйтнӑ:
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.
— Мӗн ятлӑ? — ыйтнӑ Марченко, сапёрсене ырланӑн пӑхса илсе.— Тебя как звать? — осведомился Марченко, одобрительно оглядев сапера.
Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.
Вӑл хӑйӗн ҫыннисене пӗр йӗркене тӑратса тухса, вӗсем ҫине сӑнаса пӑхса илнӗ, унтан ыйтнӑ:Он выстроил свою четверку, испытующе осмотрел ее, затем спросил:
Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.
Кӑмӑла каять-и сана пирӗн патӑмӑрта? — ыйтнӑ полковник.
Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.
— Лейтенант юлташ, апатланма шутлатӑр-и? — ыйтнӑ вӑл.
Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.
— Лейтенант юлташ, мӗн ҫыраҫҫӗ сире? — ыйтнӑ унтан аллинче бинокль тытса юнашар ларакан Марченко.— Что вам пишут, товарищ лейтенант? — спросил сидящий рядом с биноклем в руках Марченко.
Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.