Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пачах сăмах пирĕн базăра пур.
пачах (тĕпĕ: пачах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Диалогсен кӗнеки ҫине чылай вӑхӑт хушши тӑрлавсӑр пӑхса лартӑм, анчах часах уйрӑлса каясси ҫинчен шухӑшланӑран куҫӑмсем куҫҫульпе тулнине пула пачах вулаймарӑм; мӗн вуланине Карл Иваныча каласа пама вӑхӑт ҫитсен, вӑл куҫне хӗссе итленӗ чухне (ку вара ырра пӗлтерместчӗ), шӑпах пӗри: «Wo kommen Sie her?» тесе ыйтнӑ, тепри: Ich komme vom Kaffe-Hause, тесе ответленӗ вырӑнта чӑтӑмлӑх ҫитереймерӗм, ӗсӗклесе йӗнӗрен Haben Sie die Zeitung nicht gelesen? тенине те калама пултараймарӑм.

Долго бессмысленно смотрел я в книгу диалогов, но от слез, набиравшихся мне в глаза при мысли о предстоящей разлуке, не мог читать; когда же пришло время говорить их Карлу Иванычу, который, зажмурившись, слушал меня (это был дурной признак), именно на том месте, где один говорит: «Wo kommen Sie her?», а другой отвечает: «Ich komme vom Kaffe-Hause», — я не мог более удерживать слез и от рыданий не мог произнести: «Haben Sie die Zeitung nicht gelesen?»

IV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Карл Иванычӑн хӑрах хӑлхи илтместчӗ, халь рояль каланӑран пачах та илтмест.

Карл Иваныч был глух на одно ухо, а теперь от шума за роялем вовсе ничего не слыхал.

II сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Карл Иваныч ҫакна пачах хӑлхине чикмесӗр, хӑйӗн яланхи йӑлипе нимӗҫле саламласа, тӳрех анне алли патне пычӗ.

Карл Иваныч, не обращая на это ровно никакого внимания, по своему обыкновению, с немецким приветствием подошел прямо к ручке матушки.

II сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫакна пӗтӗмпех хам шухӑшласа кӑлартӑм, мӗншӗн тесен ҫав каҫ тӗлӗкре мӗн курнине пачах астумастӑмччӗ; анчах эп каласа панипе кӑмӑлӗ ҫемҫелнӗ Карл Иваныч мана йӑпатма, лӑплантарма пикенсен, ҫав хӑрушӑ тӗлӗке эпӗ чӑнласах курнӑ пек туйӑнчӗ, куҫҫуль вара урӑх сӑлтава пула юхма пуҫларӗ.

Все это я выдумал, потому что решительно не помнил, что мне снилось в эту ночь; но когда Карл Иваныч, тронутый моим рассказом, стал утешать и успокаивать меня, мне казалось, что я точно видел этот страшный сон, и слезы полились уже от другой причины.

I сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Нимӗҫӗн ырӑ кӑмӑллӑ пичӗ, вӑл мана хӗрхенсе, эпӗ мӗншӗн йӗнине тавҫӑрса илесшӗн пулни куҫҫуле тата хытӑрах юхтарчӗ: мана намӑс пулчӗ, ҫакӑн умӗн пӗр минут маларах ҫеҫ эпӗ Карл Иваныча мӗншӗн юратманнине тата унӑн халачӗ, калпакӗ, яраписем мӗн пирки йӗрӗнмелле пек туйӑннине хам та ӑнланмарӑм; халь ӗнтӗ пачах урӑхла, ҫаксем пурте ытла та лайӑх пек, яраписем те вӑл ырӑ кӑмӑллӑ пулнине ӗнентерӳллӗ кӑтартнӑн туйӑнаҫҫӗ мана.

Его доброе немецкое лицо, участие, с которым он старался угадать причину моих слез, заставляли их течь еще обильнее: мне было совестно, и я не понимал, как за минуту перед тем я мог не любить Карла Иваныча и находить противными его халат, шапочку и кисточку; теперь, напротив, все это казалось мне чрезвычайно милым, и даже кисточка казалась явным доказательством его доброты.

I сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫук, эпӗ халь те телейлӗ, анчах икӗ сехет каярах пулнинчен пачах урӑхла телей манӑн.

То есть нет, сейчас я тоже счастлив, но иначе, чем два часа назад.

12 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Уча кӑштах именчӗ, командирӗн кӑмӑл-туйӑмӗ пачах улшӑннинчен тӗлӗнекен Гвоздена ыталарӗ.

Обняв Гвоздена, смущенного необычным настроением командира, Уча немного смутился.

11 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Эсӗ хавасланма пачах та пӗлместӗн, — терӗ Уча, месерле выртнӑ май хура тӳпене йӑл кулса пӑхса.

Как это ты радоваться не умеешь? — сказал Уча, лежа на спине и улыбаясь темному небу.

11 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Унӑн пулеметӗнчен гильзӑсем Бояна ҫине ӳкеҫҫӗ, анчах Бояна кӑна пачах та туймасть.

Гильзы из его пулемета падали на Бояну, но Бояна этого не замечала.

11 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Эсӗ мана хака хумастӑн… — пачах ачалла кӳренсе каларӗ Малиша, винтовкине хывса хӑй умне тӑратнӑ май.

Чтобы ты так низко меня ставил, — обиженным детским голосом сказал Малиша и, сняв винтовку, поставил ее перед собой.

9 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Мӗн эсӗ, пачах шӳтлеместӗп эпӗ.

— Вот увидишь, что я не шучу.

8 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вӑй вара вӗҫӗмех ручной пулемета йӑтса ҫӳрерӗ, пачах та улшӑнмарӗ, ҫапӑҫура ҫеҫ ӑна пулеметчике пачӗ.

Сила носил ручной пулемет, никогда не просил смены и не позволял себя сменять; только в бою уступал он его пулеметчику.

8 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Анчах Павӑл хӑйне хӑй вӗсене пачах илтмен пек тыткалать.

Но Павле делал вид, что не замечает их настроения.

8 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Пачах…»

Право…»

5 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Кирлӗ сӑмахсене тупаймасӑр, Павӑл ура ҫине тӑчӗ, ҫилленес мар, Йевтӑна вӑрҫса тӑкас мар тесе, вӑл каясшӑнччӗ, унӑн паттӑрла ватлӑхне хисепленипе пачах та ун пек тума шутламарӗ вӑл.

Не находя нужных слов и боясь, что вот-вот вспылит и выругается, Павел встал, он изо всех сил старался сдержаться, уважая героическую старость.

4 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вӑл халиччен заводра вӗреннӗ, дисциплинӑна хытӑ пӑхӑнать, хӑйне вара пачах та уяса тӑмасть, кирек епле задание те пурнӑҫлама тӑрӑшать, шыв йӑтассинчен пуҫласа диверси тума та хӑй ирӗкӗпех каять.

Бывший ученик из депо, он выделялся среди товарищей как один из самых самоотверженных и дисциплинированных партизан, готовый добровольно выполнить любое задание — от доставки воды до проведения диверсии.

3 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Эпир Ястребацран кайсан, вара, политика тӗлӗшӗнчен илес пулсан, ку вырӑна эпир хамӑршӑн пачах ҫухататпӑр.

— Если мы оставим Ястребац, мы в политическом отношении совершенно потеряем этот край.

3 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Кӗтӳҫӗ ӑна хирӗҫ: — Апла та капла, пирӗн ханӑн арӑмӗ пачах ухмаха тухса кайрӗ — нимӗн те ҫимест, упа чӗрине кӑна ыйтать. Акӑ хан ҫеҫенхир тарӑх сӑнӑпа упа шыраса чупать, — тет.

Пастух отвечает ему: — У нашего хана совсем взбеленилась жена — ничего не ест, просит медвежье сердце. Вот хан по степи с копьем и рыщет, медведя ищет.

Тилӗпе упа тата кӗтӳҫӗ // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 51–55 с.

Эсӗ вара Упана ҫапла кала: «Апла та капла, пирӗн ханӑн арӑмӗ пачах ухмаха тухса кайрӗ, нимӗн те ҫиесшӗн мар, упа чӗрине кӑна ыйтать. Акӑ хан сӑнӑ илнӗ те ҫеҫенхир тӑрӑх упа шыраса тусан кӑларса чупать, те».

Тут ты и скажи медведю: «Дескать, так и так, у нашего хана жена совсем взбеленилась, ничего не хочет есть, просит медвежье сердце. Вот хан по степи с копьем и рыщет, медведя ищет, оттого и пыль».

Тилӗпе упа тата кӗтӳҫӗ // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 51–55 с.

Мана пӗтӗмпех выҫӑпа анратса ҫитерчӗ, пачах пӗтетӗп.

Измерило меня голодом, совсем пропаду я.

Xӳре // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 27–32 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней