Поиск

Шырав ĕçĕ:

вилнӗ (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вилнӗ ҫынни те курӑк ҫинче пӗр сиккеленмесӗр выртать, кусем те вилнӗ ҫын пекех пӗр сиккеленмесӗр лараҫҫӗ; чинара ҫулҫисем анчах ҫилпе силленкелесе, шавласа лараҫҫӗ.
Мертвый лежит на траве, не шелохнется, и они сидят как мертвые; не шевельнется ни один; только слышно, на чинаре листочки от ветерка поворачиваются.

4 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унтан мулла пынӑ та, пурте, чӗркуҫленсе, ура кӗли ҫине кайса ларнӑ, йӗркипе вилнӗ ҫын умне ларса тухнӑ.
Пришел мулла, собрались старики, полотенцами повязали шапки, разулись, сели рядком на пятки перед мертвым.

Тутарсем вилнӗ ҫынна пирпе чӗркенӗ те, тупӑксӑрах ял тулашне ҫӗклесе кайса, чинара теекен йывӑҫсем айне, курӑк ҫине вырттарнӑ.
Завернули мертвого в полотно, без гроба, вынесли под чинары за деревню, положили на траву.

Тепӗр кунне вӗсем вилнӗ ҫыннине пытарма пухӑннӑ.
Приехали сердитые, собрались все хоронить.

Вилнӗ юлташӗсене пытарнӑ та, кӑшт кансан, туртса илнӗ япалисене илсе, татах малалла ишсе кайнӑ.
Похоронили мертвых, отдохнули, забрали добро с собой и поплыли дальше.

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Ҫак юн хуралса кайиччен маларах вилнӗ.
— Умер прежде, чем эта кровь потемнела.

XXXIX сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Вилнӗ, — тенӗ разведчик.
— Умер, — сказал следопыт.

Пӑртак пысӑклансан, пурҫӑн хурчӗ вилнӗ пек пулать: нимӗн ҫимесӗр, хускалмасӑр выртать.
Когда он повырос, он вдруг сделался мертвый: не ел и не шевелился.

Ылтӑн ҫӳҫлӗ патша хӗрӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хӗрӗм, эсӗ чӗкеҫ пулса, шыв ҫинче вӗҫсе ҫӳре; ывӑлӑм, эсӗ шӑпчӑк пулса, ҫурӑм-пуҫпа юрӑ юрла; эпӗ куккук пулӑп, вилнӗ упӑшкамшӑн хуйхӑрса, авӑтса ҫӳрӗп», — тенӗ.
Ты, дочка, будь птичкой ласточкой, летай над водой; ты, сынок, будь соловейчиком, распевай по зарям; а я буду кукушечкой, буду куковать по убитому по своему мужу».

Хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Сан сӑмахна итлесе, машинӑна чарнӑ пулсан, эпир хамӑр та вилнӗ пулӑттӑмӑр, машина ҫинче ларса пыракан ҫыннӑмӑрсене те вӗлернӗ пулӑттӑмӑр.
А если бы я тебя послушал, мы сами бы убились и перебили бы всех пассажиров.

Хытӑ пынипе вӑй хутшӑнать // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫӗр каҫиччен вӗсенчен 123-шӗ вилнӗ; ыттисем те чирлесе пӗтнӗ, пӑртаках вилесрен юлнӑ.
И под конец ночи из них 123 умерло, а остальные вышли еле живые и больные.

Сывлама юрӑхсӑр сывлӑш // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ӑшӑ пулмасан, пур япала та вилнӗ пек; ӑшӑ пулсан, пурте ҫӳреҫҫӗ, пурӑнаҫҫӗ.
Нет тепла — все мертво; есть тепло — все движется и живет.

Ӑшӑ — хӗвелте // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӗсем пусӑрах вилнӗ, чӗрӗлеймен.
Оба уже были совсем мертвые и не ожили.

Йывӑр сывлӑш // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пурте: «Ку вилнӗ пулӗ», — тесе шухӑшланӑ.
Думали, что он мертвый.

Вӑл вилнӗ ҫын пек пуҫне уснӑ; пиҫиххи ҫинче ҫакӑнса пусӑ пурине пуҫӗпе ҫапӑнкаласа хӑпарнӑ.
Он как мертвый висел на кушаке, голова его тоже висела и билась о края колодца.

Вӑл, сӗтел ҫинче вилнӗ ҫерҫие курсан, мӗншӗн йӗнине пӗлчӗ.
Когда она вошла, она увидала на столе мертвого воробья и. поняла наше горе.

Мӑнакка алла вӗрентнӗ Живчик ятлӑ ҫерҫи ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл ҫурӑм ҫинче выртса вилнӗ, урисене куклетнӗ.
на спинке, с подкорюченными лапками

Ытти ҫерҫи чӗпписем вилнӗ чухнехи пекех, Живчик та тӗкӗсене тӑраткаласа ячӗ.
И он их растопырил, как и другие воробьи, когда они умирали.

Йӑмрана лартакан ҫыннӑн аслӑ ывӑлӗ те вилнӗ, ялӗ те унтан урӑх вырӑна куҫса ларнӑ.
И старший сын перестал хозяйничать, и деревню сселили.

Йӑмра // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ӑна лартнӑ ҫын хӑй тахҫанах вилнӗ.
Мужик — тот, что посадил лозину, давно уже умер.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика