Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫапса (тĕпĕ: ҫап) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хуйхӑ пусса илни унӑн мӑнкӑмӑллӑхне ҫапса хуҫнӑ тата чӗрине те хытӑ ыраттарнӑ.
Тяжесть горя сломила его гордость и ранила сердце.

LХIХ сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Пӗртен-пӗр ывӑлӗ, пӗртен-пӗр шӑлнӗ кӗтмен ҫӗртен вилни ашшӗне те, хӗрне те пит хытӑ ҫапса хуҫнӑ; вӑл вилни пирки урӑх ӗнтӗ никам та иккӗленекен ҫук.
Смерть, в которой больше уже никто не сомневается, неожиданная и загадочная смерть единственного сына, единственного брата была страшным ударом и для отца и для сестры.

Ӗҫес тесе, куркине ҫӑварӗ патне илсе пынӑ чух хурчӑка каллех, ҫуначӗсемпе ҫапса, шывне тӑкса ярать.
И опять, когда он стал подносить ее ко рту, сокол затрепыхался и разлил воду.

Патшапа хурчӑка // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Шыв пӗрер тумламӑн сӑрхӑнса курка тулли тулсан, патша куркине илет те, ҫӑварӗ патне илсе пырса, ӗҫес тесе тӑрать, анчах сасартӑк ун аллинчи хурчӑка, ластӑр-ластӑр силленсе, ҫуначӗсене ҫапса, шыва тӑкать ярать.
Вода текла по капле, и когда чаша набралась полная, царь поднял ее ко рту и хотел пить; вдруг сокол встрепенулся на руке у царя, забил крыльями и выплеснул воду.

Вара вӑл хӑйне пуҫӗнчен ҫапса каланӑ: «Мӗнле эпӗ ухмах иккен! Кӑлӑхах темиҫе кулач ҫисе ятӑм. Малтанах манӑн пӗр пӗремӗк илсе ҫимеллеччӗ», — тенӗ.
Тогда мужик ударил себя по голове и сказал: «Экой я дурак! что ж я напрасно съел столько калачей? Мне бы надо сначала съесть одну баранку».

Виҫӗ кулачӑпа пӗр пӗремӗк // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Чирлӗскер хӑйӗн шанчӑклӑ йыттине, хӑй ҫумне пырса ачашланаканскере, пӑвса вӗлерме тӑнӑ тата хӑйне хыттӑн ыталаса илсе шывран кӑларма тӑрӑшакан тусне ҫапса, вӗҫерӗнсе кайма хӑтланнӑ.
Больной хотел задушить своего верного пса, ласкавшегося к нему, и отбивался от сильных объятий друга, который пытался вынести его из воды.

LIII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Вара вӑл хӑй пытаннӑ ҫӗртен тухнӑ та, аллисемпе шартах ҫапса илсе, ҫапла каланӑ:
Тогда он вышел из своей засады и, всплеснув руками, воскликнул:

LI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Хӑйӗн туйипе вӑл пӗр виҫ-тӑватӑ майӑр ҫапса ӳкернӗ те вӗсемпе апатланнӑ.
Своим костылем он сшиб несколько орехов и позавтракал ими.

L сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Исидора уҫланкӑна тухрӗ те, ун варринче чарӑнса, лашине мӑйӗнчен лӑп-лӑп ҫапса лӑплантарчӗ.
Исидора выехала на середину полянки и, остановившись там, потрепала по шее свою лошадь, чтобы та успокоилась.

ХLVIII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Тупа туса сӑмах панине палӑртса, сунарҫӑ хӑйӗн пысӑк аллине ҫӳлелле ҫӗкленӗ те хӑйне кӑкӑртан ҫапса илнӗ.
Охотник в знак клятвенного обещания поднял свою огромную руку и затем выразительно ударил себя по груди.

ХLVI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Акӑ хайхи мана йӗнер ҫинчен ҫапса ӳкерекен турат.
Вот тот самый сук, который выбил меня из седла…

ХLII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Унтан вӑл ун ҫумне хӑма татӑкӗсем ҫапса ҫунат тунӑ; вал вӗҫӗсене икӗ пукане туса лартнӑ.
дощечки, колесо оперил, а к колесу на двух концах кукол приделал.

3 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унтан Жилина хулпуҫҫийӗнчен ҫапса: «Ҫыр», — тенӗ.
Сунул Жилину, хлопнул по плечу, показывает: «пиши».

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Жилинӑн пуҫне ҫапса шӑтарнӑ, куҫӗсем ҫине юн кӗвӗлсе ларнӑ.
Голова у Жилина разбита, кровь запеклась над глазами.

1 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗр Рим ҫынни вӑранса кайнӑ та, хӳме патне чупса пырса, галлӑ ҫыннине ҫыраналла ҫапса ӳкернӗ.
Один римлянин проснулся, бросился к стене и сбил под обрыв одного галла.

Хурсем Рима хӑтарни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Сасартӑк, халӑха сиссе, хурсем ҫуначӗсене ҫапса какӑлтатса янӑ.
Как вдруг гуси почуяли народ, загоготали и захлопали крыльями.

Тилӗ калать: «Эсӗ ӗнтӗ мана йӗтем ҫинче тырӑ епле ҫапнине ҫапса кӑтарт», — тет.
Лисица и говорит: — Ну теперь покажи, мужик, как ты на току хлеб молотишь.

Кашкӑрпа ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Йытти калать: «Вӑл акӑ епле: эпӗ хам хуҫа патӗнче вунпилӗк ҫул пурӑнтӑм, унӑн ҫуртне сыхларӑм, вӗреттӗм, ҫыртма сиксе ӳкеттӗм, акӑ ӗнтӗ халӗ ватӑлса ҫитрӗм, ҫӑварӑмра шӑл юлмарӗ, мана вара ҫуртран хуса ячӗҫ, ҫитменнине тата вӗчене туртапа ҫапса ҫӗмӗрчӗҫ. Халӗ ӗнтӗ хуҫаран аяккарах каяс тесе сӗтӗрӗнетӗп, хам ӑҫта кайнине хам та пӗлместӗп», — тет.
— А вот как: жила я у хозяина пятнадцать лет, его дом стерегла, лаяла и бросалась кусаться; а вот состарилась, зуб не стало,— меня со двора прогнали, да еще зад оглоблею отбили. Вот и волочусь, сама не знаю куда, подальше от старого хозяина.

Вӑл ҫуначӗсене хӑвӑрт ҫапса, чул ӳкнӗ пек хӑяккӑн вӗҫсе анса кайрӗ.
Он, часто махая крыльями, полетел боком, как камень, книзу.

Сывлӑш ҫинче вӗҫсе ҫӳрекен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Сӗтел-пукан таврашӗ ытах та ҫӑмӑл тунӑскер пулнӑ: кровать вырӑнне — лаша тирӗ ҫыхса карӑнтарса хунӑ сапан пекки ларнӑ, килте тунӑ икӗ пукан тата юкка йывӑҫ курпылӗсем ҫапса тукаласа янӑ ахаль сӗтел ларнӑ, — мӗнпур сӗтел-пукан таврашӗ те ҫавӑ ҫеҫ пулнӑ.
Мебель была чрезвычайно примитивна: кровать — козлы, обтянутые лошадиной шкурой, два самодельных стула и простой стол, сколоченный из горбылей юккового дерева, — вот и вся обстановка.

V сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика