Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

чӗнсе (тĕпĕ: чӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Исай та Анюка чӗнсе тухма килӗшнӗ.

Исайка согласился тоже.

Тӑваттӑмӗш блиндаж // Георгий Шумилов. Гайдар, Аркадий Петрович. Тӑваттӑмӗш блиндаж: калав; вырӑсларан Г.С. Шумилов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1938. — 24 с.

Эпӗ тӗлӗнсе кайнӑ йытта хӑвӑрт чӗнсе илтӗм те — кайӑка ырласа, ӑна чунӑмпа парӑнтӑм.

Я поспешил отозвать смущённого пса и удалился, благоговея.

Салакайӑк // Василий Хударсем. Тургенев И.С. Тӑнкӑртатать: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 36 с. — 34–35 с.

Травкӑн телейне пула, унӑн хырӑмӗ пит выҫнӑ, ҫавӑнпа вӑл хурлӑхлӑ макӑрма е, тен, хӑй патне ҫӗнӗ ҫынна килме чӗнсе сасӑ пама чарӑнчӗ.

К счастью для Травки, сильный голод заставил ее прекратить свой печальный плач или, может быть, призыв к себе нового человека.

VII // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Пирӗн асатте нихҫан та чирлемен, анчах халӗ хытах ыратать пулас, фельдшера чӗнсе килме хушрӗ.

Никогда дед у нас не хворал, а тут стал жаловаться, позвал даже фельдшера.

Асатте кӑҫатти // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 111-114 с.

Пирӗнпе танлаштарсан — эпир пӗр-пӗрне сасӑпа чӗнсе калаҫатпӑр, вӗсен вара сасӑ мар — ырӑ шӑршӑ пур.

Если с нами сравнить — мы звуками перекликаемся, а у них — аромат.

Йывӑҫсем калаҫни // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 87–88 с.

Пӗрре эпӗ ӑна хам патӑма чӗнсе илтӗм, аттисене хывма хушрӑм.

Однажды я зазвал к себе его, велел снять сапоги.

Ӑсан // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 63–66 с.

Вӑл шухӑшласа тӑнӑ чухне эпир арӑмпа пырса ҫитме ӗлкӗртӗмӗр, унтан Улая чӗнсе илтӗмӗр.

Пока он думал, мы с женой подоспели и отозвали Кадошку.

Текерлӗк // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 51–53 с.

— Клӑк, клӑк! — терӗ чӑхӑ автана хирӗҫ, хӑйӗн хур чӗпписене аслӑк айне чӗнсе.

— Квох, квох! — ответила петуху курица, зазывая своих гусят под навес.

Юпа ҫинче ларакан чӑхӑ // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 21–22 с.

Аппӑшӗ ӑна чей ӗҫнӗ хыҫҫӑн хӑй патне кабинета чӗнсе илнӗ те, малтан ачашласа (ку Катяна яланах хӑратнӑ) Аркадирен хӑйне асӑрханарах тытма хушнӑ, тата тӑван мӑнаппӑшӗ те, килти ытти ҫынсем те асӑрханӑ япаларан, Аркадипе пӗччен ҫӗре кайса ҫӳрессинчен пӑрӑнма канашланӑ.

Сестра ее тотчас после чаю позвала ее к себе в кабинет и, предварительно приласкав ее, что всегда немного пугало Катю, посоветовала ей быть осторожней в своем поведении с Аркадием, а особенно избегать уединенных бесед с ним, будто бы замеченных и теткой, и всем домом.

XXVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Анна Сергеевна хуллен ун хыҫҫӑн утрӗ, Катяна чӗнсе илсе ӑна хулӗнчен ҫавӑтрӗ.

Анна Сергеевна тихонько пошла вслед за ним и, подозвав Катю, взяла ее под руку.

XIX // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Аркадий хӑй патне пырса тӑнӑ Фифине чӗнсе илсе, йӗркелӗхшӗн ҫеҫ ырӑ кӑмӑллӑн кулкаласа, ӑна пуҫӗнчен ачашларӗ те, музыка итлессине пӗтерчӗ.

Аркадий кончил тем, что, подозвав возвратившуюся Фифи, стал для контенансу с благосклонною улыбкой гладить ее по голове.

XVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Катя Фифине чӗнсе илчӗ те, алӑк уҫса пачӗ.

Катя позвала Фифи и отворила ей дверь.

XVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ҫавӑнтах хӑйӗн амӑшӗн аппӑшне, Авдотья Степановна X… княжнана, усал та йӑлӑхтармӑш карчӑка чӗнсе илнӗ.

И немедленно выписала к себе сестру своей матери, княжну Авдотью Степановну Х…ю, злую и чванную старуху.

XV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Аҫу паян хӑвӑрӑн паллӑ тӑванӑртан хӑй патне пыма чӗнсе янӑ ҫыру илнӗ, тесеччӗ.

Твой отец сказывал сегодня, что он получил приглашение от этого вашего знатного родственника.

XI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Эпӗ именнӗ йытта хӑвӑрт чӗнсе илтӗм те, пӗтӗм чунтан савӑнса, аяккалла утрӑм.

Я поспешил отозвать смущенного пса — и удалился, благоговея.

Ҫерҫи // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 168–169 с.

Эпӗ Лукерьйӑна вӑл ыйтнине тума сӑмах патӑм та алӑк патнелле утрӑм… вӑл мана каллех чӗнсе илчӗ.

Я дал Лукерье слово исполнить ее просьбу и подходил уже к дверям… она подозвала меня опять.

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.

Вӑл пӗр сехетрен таврӑнчӗ, алӑкра чарӑнса тӑрса мана аллипе сӗлтсе чӗнсе илчӗ.

Она вернулась через час, остановилась в дверях и подозвала меня рукою.

XII // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

«Виват, Андрей Петрович!» тени ҫав тери килӗшрӗ; халиччен ӑна хаҫатра ашшӗ ячӗпе чӗнсе чап туман-ҫке-ха!

Фраза: «виват, Андрей Петрович!» также очень понравилась; печатным образом называют его по имени и по отчеству — честь, доныне ему совершенно неизвестная.

Пӗрремӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Сӗтел хушшинче ларакан пӗр-пӗр господин аллипе темле кирлӗ-кирлӗ мара та тытнӑ пулӗ, хӑй вара ҫӑкӑр илет те тытӑнать ӑна ҫемҫетме, унтан сана чӗнсе илет те ҫав йӑвана ҫӑвара хыптарать.

Какой-нибудь сидящий за столом господин, который в руках своих держал всякую дрянь, начнет мять этими руками хлеб, подзовет тебя и сунет тебе в зубы шарик.

Ухмаха ернӗ ҫын ҫырса пынисем // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 75–95 с.

Тӳррипех каласан, пӗрре эпӗ Меджине чӗнсе те илнӗччӗ.

Признаюсь, я даже подозвал было к себе один раз Меджи.

Ухмаха ернӗ ҫын ҫырса пынисем // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 75–95 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней