Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

салхуллӑ сăмах пирĕн базăра пур.
салхуллӑ (тĕпĕ: салхуллӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ку пачах та ун майлӑ мар; е тата вырӑс актерӗ Шекспирӑн мӑнаҫлӑ та салхуллӑ, мӑнкӑмӑллӑ та хӑйсене майлӑ сӑнарӗсене, унӑн таврашӗнчи Иоанна, Ричарда, Генрихсене — ҫав чӑн-чӑн акӑлчансене мӗнле майпа кӑтартса парӗ?

Это не в ее роде совсем; или: как русский актер воссоздаст эти величавые и мрачные, гордые и самобытные шекспировские лица, окружающие его Иоанна, Ричарда, Генрихов, лица совершенно английские?

Вӑрӑ чакак // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 3–29 с.

Салхуллӑ сӑн-сӑпатлӑ рыцарӗн сасси Сервантес тӗрмин пӳлӗмӗнче янӑранӑ:

Голос рыцаря печального образа звучал в темнице Сервантеса:

Вӑтӑр пӗрремӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Шыв ҫинче салхуллӑ рыцарӗн сӑн-сӑпачӗ курӑннӑ.

Рыцарь печального образа отразился в воде.

Вӑтӑрмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Ҫынсен сӑнӗ, пичӗсем салхуллӑ пулнӑ — идальгосемшӗн хӑйсен ҫӗршывӗнче те вырӑн пулман.

У людей были растерянные лица — идальго не было места в своей собственной стране.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Анчах Дориа хӑй салхуллӑ ҫӳренӗ, Испани офицерӗпе Диего де-Урбинӑпа карапӑн кайри башнине кӗрсе питӗрӗнсе ларнӑ.

Но сам Дориа ходил мрачный или сидел запершись в кормовой башне с Диего де Урбиной, командиром испанской терции.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Ҫав вӑхӑтра Мигель унӑн куҫӗсене курнӑ, вӑл суккӑртарах, кӑвак куҫлӑ, салхуллӑ пулнӑ.

Тут Мигель увидел его глаза: светло-серые, подслеповатые, равнодушные.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Лелюков, тин ҫеҫ госпитальре пулнӑскер, салхуллӑ тата ҫилленнӗ кӑмӑлпа ҫӳрерӗ.

Лелюков, только что побывавший в госпитале, был мрачен и раздражен.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Унӑн юрри питӗ салхуллӑ.

В ее песне было много приглушенной лирической грусти.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Салхуллӑ пӳлӗме Миша уҫӑ ҫил кӗртсе ячӗ, тейӗн.

Точно свежий ветер впустил Миша в затхлые стены бетонной коробки.

Салтак вилтӑпри // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 198–210 с.

Анчах таҫта, аякра, йӗпе ҫанталӑка пӑхмасӑрах мӑян пусса ларнӑ салхуллӑ уй-хир ҫийӗн, халь кӗркунне мар, ҫуркунне иккенне пӗлтерсе тӑрисем юрланӑ.

Но где-то высоко, наперекор непогоде, жаворонки звенели над печальными забурьяненными полями о том, что не осень это, а ранняя весна стоит над миром.

Разведчиксем // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 46–54 с.

Лейтенант ӑна хулпуҫҫийӗнчен ярса илсе силлерӗ, унӑн салхуллӑ куҫӗнчен тинкерсе пӑхрӗ.

Лейтенант схватил его за плечи, затряс, глядя в упор в тоскливые, смятенные глаза:

Пӗр ывӑҫ ҫӗр // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 28–38 с.

Унӑн ватӑлнӑ куҫӗсем темле салхуллӑ хаваслӑхпа тӗлӗнсе ҫуталса кайрӗҫ.

Он смотрел на меня удивленно и одобрительно.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Салхуллӑ юрӑ урӑх юрӑпа улшӑнчӗ.

Возница запел другую песню.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Унӑн сӑмахӗсене пӗлместӗп эпӗ, анчах вӑл чӗрене тытса илекен салхуллӑ юрӑччӗ.

 В песне много неизбывной тоски, ее слова были неизвестны мне.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Аялта, огневойӗнче, минометчиксем ушкӑнӑн-ушкӑнӑн пухӑнса тӑнӑ та тахӑшин салхуллӑ юррине лӑпкӑн итлесе тӑраҫҫӗ.

Внизу на огневых спокойными группами стояли минометчики, слушая чью-то грустную песню.

XXI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ротӑна нумай пулмасть совет гражданинӗсем пулса тӑнӑ темиҫе салтак килчӗ, малтанхи кунсенче вӗсем ыттисенчен пӑрӑнса ҫӳрерӗҫ, хӑйсене салхуллӑ тытрӗҫ.

В роты прибыло несколько солдат, недавно ставших советскими гражданами, и все они первые дни держались в стороне, ходили невеселые.

VIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Шишкин пирки ман пуҫӑма салхуллӑ шухӑшсем пыра-пыра кӗмен пулсан, кулӑшла пулса тухӗччӗ.

Это, наверно, было бы смешно, если бы мне в голову не лезли грустные мысли о Шишкине.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Ҫакӑнта ҫити шухӑшласа пырсан, Серёжӑна чӑтмалла мар салхуллӑ пулса кайрӗ.

Тут Сереже стало так непереносимо грустно.

Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Ҫак салхуллӑ йӗркесӗрлӗхре Паша инке пӳлӗмӗпе столовӑй кӑна утравсем евӗр тӑрса юлчӗҫ.

Только тети Пашина комната да кухня были островками среди этого унылого безобразия.

Тухса каяс умӗн пӗр кун малтан // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Вӑл яшка ӑшӑтрӗ, ҫӑкӑр касса хучӗ, вара пиччене салхуллӑ сасӑпа: — Кӗрӗр, апат ҫийӗр, — тесе чӗнчӗ.

Она разогрела суп, нарезала хлеба и грустным голосом позвала дядьку: — Зайдите, покушайте.

Ӑнланма май ҫук япала // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней