Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ыйтнӑ (тĕпĕ: ыйт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Чартак ҫинчи тата? — ыйтнӑ Анискӑ, тӗлӗнсе.

— А на чердаке? — спросила Аниска.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫав кун кӑнтӑр апатӗнче, ҫемье сӗтел хушшинче юшкӑн шӑрши кӗрекен симӗс шӗвеке сыпса ларнӑ чухне, аслӑ ывӑлӗ сасартӑк кашӑкне сӗтел ҫине пӑрахнӑ: — Ӑш пӑтранать, — тенӗ вӑл, — ҫиме пултараймастӑп, — ашшӗ ҫине куҫ айӗн пӑхса, хуллен чӗтрекен сассипе ыйтнӑ:

Как-то в полдень, когда семья сидела за столом и хлебала зеленую, пахнущую тиной жижу, старший сын вдруг бросил ложку на стол и сказал: — С души воротит — не могу, — и, исподлобья взглянув на отца, спросил с тихой дрожью в голосе:

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тен, шикленнипе илтӗнчӗ пулӗ сана? — ыйтнӑ Игнат Савельевич хуллен.

— Может, тебе от страха показалось? — приглушенно спросил Игнат Савельевич.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Кирлӗ мар? — ыйтнӑ Аниска, каялла чакса.

— Не надо? — отступив, спросила Аниска.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниска турӑшсем ҫине пӑхса сӑх-сӑхса илнӗ, сывлӑх суннӑ та ыйтнӑ:

Аниска помолилась на иконы, поздоровалась, потом спросила:

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Каяр-и ҫавӑнта, э? — ыйтнӑ вӑл пӑшӑлтатса.

— Пойдем туда, а? — шепотом спросила она.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсӗ мӗншӗн сӑх-сӑхмастӑн? — шиклӗн пӑшӑлтатса ыйтнӑ та курпун, Костьӑна ҫаннинчен туртнӑ.

— А ты чего не молишься? — испуганным шепотом спросила горбунья и дернула Костю за рукав.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— «Аван-и?» тесси ӑҫта-ха? — хыттӑн ыйтнӑ Сидор куккӑшӗн мӑнтӑр арӑмӗ.

— А где же «здравствуй»? — сурово спросила рыхлая жена дяди Сидора.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫав асра юлнӑ кун хыҫҫӑн Иннокентий Ксение качча тухма пӗрре ҫеҫ мар ыйтнӑ, анчах вӑл унашкал пысӑк утӑм тума темӗншӗн нимӗнле те пултарайман, ниепле пысӑк сӑлтав пулман пулин те, Ксени васкаман, хӑйӗнне хӑй темскер ҫаратасран хӑранӑ пек, темскер кӗтнӗ…

После памятной прогулки Иннокентий не раз делал ей предложение, но она почему-то никак не могла решиться на такой серьезный шаг, и, хотя не было к тому никакой веской причины, Ксения медлила, чего-то ждала, точно боялась в чем-то обокрасть себя…

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ агитаципе пропагандӑ пайӗн заведующийӗ Иннокентий Павлович Анохина уйрӑмах йӳпсӗнме ыйтнӑ ҫеҫ пулӑттӑм.

— Я бы только просил обратить особое внимание на Иннокентия Павловича Анохина, заведующего отделом агитации и пропаганды.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗррехинче вӑл ӑшне тир хунӑ, ҫухисем те, кӗсйисем те йӑлтӑркка «молниллӗ» сӑран пиншак туянма кӑшт ҫеҫ ҫур ӗҫ укҫине пӗтермен, уйӑх вӗҫӗнче вара пирус илме ашшӗнчен кивҫен ыйтнӑ.

Однажды он потратил чуть не ползарплаты на кожаную куртку с меховой подкладкой, с блестящими строчками «молний» на вороте, на кармашках, а в конце месяца пришел одалживать у отца деньги на папиросы.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Мӗн, ширпотреб тетӗн-им эсӗ куна? — ыйтнӑ вӑл час-часах.

«Ты думаешь, это ширпотреб? — частенько спрашивал он.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шурӑ ҫи витти ҫинче сарӑлса выртакан хаҫат ҫине пӑхсан, Корней тӳрех пысӑк ӳкерчӗк курчӗ: варринче унӑн арӑмӗ Пелагея ларать; вӑл, именчӗклӗ те телейлӗскер, Корней ҫук чухне ҫакӑн пек шут тытнӑшӑн унран каҫару ыйтнӑ пек туйӑнать; унпа юнашар Корней ашшӗ, кӗреҫе сухаллӑ Иван мучи юпа пек хытса тӑнӑ; сылтӑм енче, савӑнӑҫлӑн кулса, Роман тӑрать, сулахай енче — пусӑрӑнчӑк Никодим, ун ҫумне, хӑйне хаҫат валли ӳкернипе тӗлӗнсе-савӑнса кайнӑ пек, чи кӗҫӗнни — вун сакӑр ҫулти Васенӑ вырнаҫса ларнӑ.

Газета лежала на белой скатерти во весь разворот, и Корней сразу увидел в центре полосы большой снимок: посередине сидела жена Корнея — Пелагея, робко-счастливая, и словно просила у него извинения, что она решилась на такой шаг в его отсутствие; рядом с нею каменно застыл бородатый дед Иван, отец Корнея; с правой стороны стоял довольно ухмылявшийся Роман, с левой — сдержанно-строгий Никодим, а около него примостилась младшая, восемнадцатилетняя Васена, будто до крайности удивленная и обрадованная тем, что ее фотографируют для газеты.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксюша пӑшӑрханма пуҫланӑ, анчах хӑйӗн хумханӑвне пусарса: — Калӑр-ха, тархасшӑн, Константин Мажаров ӑҫтине пӗлместӗр-и эсир? — тесе ыйтнӑ.

Ксюше стало как-то тревожно, но она пересилила себя и спросила: — Скажите, пожалуйста, вы не знаете, где Константин Мажаров?

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну, мӗн вара? — хыттӑн ыйтнӑ Константин, Ксюша ҫине сиввӗн пӑхса.

— Ну и что из того? — с холодной неприязнью глядя па Ксюшу, жестко и непримиримо спросил Константин.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫакӑн ҫинчен пӗлсен, Константин районти ӗҫ тӑвакан комитета, унтан райкома кайнӑ, пӗтӗм ӗҫе тӗплӗн тӗрӗслеме ыйтнӑ.

Узнав об этом, Константин отправился в райисполком, затем райком и настоял на широком расследовании всего дела.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну мӗн эсир? — ыйтнӑ Мажаров, сывлӑш ҫавӑрса.

— Ну что вы? — переведя дыхание, спросил он.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Намӑс та мар-и сире? — ыйтнӑ Мажаров, хӑй йӗрӗнчӗклӗн мӑшкӑлласа кулнине пытармасӑр.

— И не совестно вам? — спросил он, не скрывая своей презрительной насмешливости.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗнле хатӗрленеттӗн? — ыйтнӑ Ксюша ӑнланмасӑр.

— Как это? — не поняла Ксюша.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсир хӑвӑр ташлама килмен-и вара кунта? — ыйтнӑ Ксюша.

— А вы разве пришли сюда не потанцевать? — спросила она.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней