Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

енче сăмах пирĕн базăра пур.
енче (тĕпĕ: енче) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унпа юнашар, алӑкӑн тепӗр енче, пулемет хыҫӗнче ӳсӗр купӑсҫӑн кӗлетки курӑнать.

Рядом с ним, возле другой половины двери, темнел кривоногий боец за пулеметом.

XXVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Кӗтмен ҫӗртен таҫта, ҫуртӑн шал енче, такам баян калама пуҫларӗ, юрлани илтӗнсе кайрӗ.

Неожиданно где-то внутри дома заиграл баян и послышалась песня.

XXV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Кантӑк леш енче, таҫта ҫывӑхрах, транспортер шатӑртаттарчӗ те, ҫутӑ йӗр хӑваракан пульӑсем, ҫиҫӗм татӑкӗсем пек, зала вӗҫе-вӗҫе кӗме пуҫларӗҫ.

За окном, где-то близко заскрежетал транспортер, и трассирующие пули влетели в зал, как обрывки молний.

XXV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Сулахай енче те, питӗ ҫывӑхра, халиччен лӑпкӑ пулнӑ вырӑнта, шав тата ҫуйхашу илтӗнме пуҫларӗ.

Шум и трескотня поднялись и слева, совсем близко, где до сих пор было спокойно.

XXV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Сагайдӑпа Черныш ҫулӑн аял енче ҫумӑртан пытанмасӑрах лараҫҫӗ мӗншӗн тесен пытанма ниҫта ҫук тата пытанма кирлӗ те мар: вӗсем пӗр ҫип пӗрчи юлмиччен йӗпеннӗ ӗнтӗ.

Сагайда и Черныш сидели под насыпью, не прячась от дождя, потому что и негде к незачем было прятаться: они промокли до костей.

XXIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Чугун ҫулӑн тепӗр енче, таҫта питӗ ҫывӑхра, тӑшманӑн транспортерӗсем пеме тытӑнчӗҫ.

По другую сторону железной дороги, где-то совсем недалеко, вражеские транспортеры открыли огонь.

XXIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Унӑн аял енче ҫынсем куҫса ҫӳрени курӑнать, румынла калаҫни тата вырӑсла: «Давай, давай!» — тени илтӗнет.

Под насыпью сновали силуэты людей, слышалась румынская речь и русское «давай, давай!»

XXIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫаврӑнӑҫусӑр хура буйволсем ҫатан леш енче, картара, кавлесе выртаҫҫӗ.

Черные, неповоротливые буйволы, жуя жвачку, лежали за изгородями, в загонах.

XV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫул чӑнкӑ спиральпе аялалла анать те инҫетре, айлӑмӑн тепӗр енче, тайлӑм тӑрӑх каллех авкаланса ҫӳлелле улӑхать.

Дорога крутой спиралью спускалась вниз и далеко, по ту сторону долины, снова спиралью поднималась по склонам.

XV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Черныш пынӑ ҫӗртех каялла ҫаврӑнса пӑхать те ҫарпа тулса ларнӑ ту ҫулне, йӑм-хӗрлӗ юханшыва тата артиллеристсем ун урлӑ хӑйсен тупписене каҫарнине, ҫарсен куҫса пыракан тӗксӗм кӳлепи юханшыв леш енче куҫран ҫухалнине курать.

Черныш оглядывался на ходу и видел горное шоссе, забитое войсками, багровую реку, через которую артиллеристы переправляли пушки, и даль за рекою, где исчезала темная движущаяся масса войск.

XIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Маковейчикӑн чӗринче ҫӑмӑл та ирӗк, мӗншӗн тесен тавралӑхра хӗвел ҫути ҫав тери нумай, ав тӳпе те шап-шурӑ пуличченех хӗрсе кайнӑ, аялта, инҫетре-инҫетре, купаласа тунӑ ҫул леш енче, улӑх курӑнать; ун тӑрӑх, витӗр курӑнакан шыв тараканӗсен кӗтӗвӗсем пек, ӑрша чупать.

На сердце у Маковейчика просторно и легко, потому что кругом так много солнца, что даже небо добела раскалилось, а внизу, далеко-далеко за насыпью, виднеются луга и дрожа бежит по ним марево, как прозрачные водяные барашки.

X // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ту леш енче пӗтӗм тӳпе хӗрелсе йӑлтӑртатса тӑрать.

А за горою все небо рдеет.

IX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Юлашки хут ун пек ӗҫ Варшава леш енче пулса иртрӗ.

Последний раз это было за Варшавой.

VIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Черныш, куҫӗсене чарах уҫса, рельсӑсемпе витнӗ мачча ҫине пӑхса выртать, вӑл таҫта лере, шӑрӑх ҫӗршывсенче, Каспи тинӗс леш енче, пурӑнакан амӑшне аса илет, амӑшӗ те халь ун ҫинчен шухӑшлать пулӗ, тен, ун куҫӗ умне ывӑлӗ хӑйӗн пӗтӗм кӗлеткипе дот амбразури ҫине ыткӑнни те тухса тӑрать пулӗ.

Черныш лежал с широко раскрытыми глазами и смотрел на выложенный рельсами потолок, вспоминая мать, которая где-то там, в жарких краях за Каспийским морем, думает, наверное, сейчас о нем, может быть, представляя себе, как он бросается всем телом на амбразуру дота.

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Шинеле ҫумӑр ытларах та ытларах ҫапса шӳтерет, лере тата чылаях аялта, тӑван ҫӗршыв енче, хӗвел халӗ те ҫутатса пӑхать.

Дождь все сильнее стучал по шинели, а там далеко внизу, на родной стороне, еще светило солнце.

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Юханшыв леш енче, чӗтревлӗ тӗтре хыҫӗнче, тӑван ҫӗршыв сарӑлса выртать.

За рекою в дрожащем мареве раскинулся родной край.

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Унтан сылтӑм енче алӑсӑр боец выртрӗ.

Справа от него лежал боец без руки.

11 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

— Пӗлетӗн-и, — лере, Днепр леш енче журналсем тухаҫҫӗ.

— Видишь, там за Днепром, журналы выходят.

8 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Пӗр ҫыран хӗррине вара Тарас вӑйсӑр хӗрарӑмсемпе, мӑнукӗсемпе тӑрса юлать, таҫта ҫыранӑн тепӗр енче — Россия, унӑн ҫарти ывӑлӗсем, тата вӑл, Тарас хӑй, утмӑл вӑрӑм ҫул хушши мӗнпе пурӑнни, мӗншӗн пурӑнни тӑрса юлаҫҫӗ.

На одном берегу останутся Тарас с немощными бабами и внучатами, а где-то на другом — Россия, и сыны, которые в армии, и все, чем жил и для чего жил шестьдесят долгих лет он, Тарас.

1 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Телее пула, сулахай енче, ялтан инҫетре те мар, эпӗ пысӑках мар айлӑм асӑрхарӑм та ун ҫине аванах анса лартӑм.

К счастью, слева, недалеко от села, я заметил небольшую лужайку и благополучно сел на неё.

Ял совет председателӗ // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней