Поиск

Шырав ĕçĕ:

Ҫумӑр сăмах пирĕн базăра пур.

Ҫумӑр (тĕпĕ: ҫумӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Виҫӗ эрне хушши ытла ӗнтӗ пӗр чарӑнмасӑр ҫумӑр ҫунӑ, шыв юхмалли канавсем тула-тула ларнӑ, сарайне шыв илсе лартнӑ.
Больше трех недель шли дожди, вода переполняла все стоки, и сарай затопило.

VIII // Василий Алагер. Франс, Анатоль. Кренкбиль: повесть; В. О. Алагер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1941. — 57 с.

Йывӑҫсен ҫулҫисемпе лӑссисем ҫинче шултра ҫумӑр тумламӗсем йӑлтӑртатаҫҫӗ.
На листьях и в хвое деревьев сверкали крупные дождевые капли.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ҫӗрле ҫумӑр ҫунӑ.
Ночью прошумел дождь.

Юр хыҫҫӑн вара пирвайхи таса, ҫурхи вӗтӗ ҫумӑр ҫурӗ.
Их сменил чистый и мелкий первый весенний дождь.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ҫумӑр ҫунӑ, юр ҫунӑ, шартлама сивӗсем шатӑртатнӑ, ҫил-тӑман ӳлесе шӑхӑрнӑ.
Шёл дождь, падал снег, трещал мороз, выла и посвистывала метель.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Ҫумӑр ҫапать, ҫил тискер, Окопра выртатӑп.
Эх, ветер дует, дождь идёт, Я лежу в окопе.

Кӗр ҫывхарнине палӑртакан вӗтӗ ҫумӑр ҫӗре кахаллӑн йӗпетрӗ, Окари сарӑ шыв ҫийӗ шатраланса тӑчӗ; ӑшчике пӑтратмаллах ӑшӑ сывлӑшра Яков Артамоновӑн кӑмӑлне тата ытларах кичемлетекен темле япала пулчӗ.
Мелкий дождь, предвестник осени, лениво кропил землю, жёлтая вода реки покрылась рябью; в воздухе, тёплом до тошноты, было что-то ещё более углублявшее уныние Якова Артамонова.

Ҫумӑр ҫума чарӑнчӗ, анчах пӗлӗт хӑрушла хура тӗслӗ курӑнать, — пурнӑҫра вӑл нихҫан та ун пек пулмасть; караван-сарайӑн темӗн пысӑкӑш корпусӗ ҫийӗнче ҫиҫӗм ҫиҫе-ҫиҫе илет, тӗттӗмлӗхре ҫулӑмлӑ ҫурӑксем тӑвать; Бетанкур каналӗ урлӑ каҫнӑ чухне лаша урисем йывӑҫ кӗпере кӗмсӗртеттерме тытӑнсан питех те хӑрушӑ пулса кайрӗ — Артамонов кӗпер путса анса каяссине, пурте ним хускалмасӑр тӑракан, смала пек хура шывра пӗтессине кӗтрӗ.
Дождь прекратился, но небо было грозно чёрное, каким никогда не бывает наяву; над огромным корпусом караван-сарая сверкали молнии, разрывая во тьме огненные щели, и стало очень страшно, когда копыта лошадей гулко застучали по деревянному мосту через канал Бетанкура, — Артамонов ждал, что мост провалится и все погибнут в неподвижно застывшей, чёрной, как смола, воде.

III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Вӗсем ҫумӑр айӗн пычӗҫ, коляскӑра пилӗк ҫын пулнӑ, пӗри Артамонов ури вӗҫӗнче выртса мӑкӑртатса пычӗ:
Ехали под дождём, в коляске было пять человек, один лежал в ногах Артамонова и бормотал:

— Турӑ ҫумӑр кирлӗ вӑхӑтра ҫутармасть.
— Бог дожди не вовремя посылает.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Таврара пит те шӑп, хыр йӗпписем кӑна ҫут шӑрҫа евӗрлӗ ҫумӑр пӗрчисем ӳкнипе кантӑк пек янӑраҫҫӗ.
Вокруг было очень тихо, только хвоя сосен стеклянно звенела под бисером дождя.

Унӑн пуҫӗ ҫине вӗтӗ ҫумӑр пӗрӗхрӗ.
Голову его обильно посолил мелкий дождь.

Вӑл пиччӗшне гостиницӑна мӗнле каймаллине кирлӗ мар сӑмахсемпе тата нумайччен ӑнлантарса пачӗ, вара Петр тӗттӗм ҫӗре, сивӗ, тусан пек ҫумӑр айне тухсан, ун ҫинчен: «Лӑпӑртин мана хӑй патӗнчен ярас килмерӗ», — тесе шухӑшларӗ.
Он ненужно и многословно объяснил брату путь в гостиницу, и когда Пётр вышел во тьму, под холодненький, пыльный дождь, то подумал: «Не хотелось, болтуну, чтоб я ушёл».

Чуна ыраттаракан шухӑшсем витӗр, тӗтӗм йӗрӗ пек, тата темле урӑх, ют шухӑшсем тухса пычӗҫ, вӗсене ҫумӑр шывӗ пӑшӑлтатса каланӑ пек пулчӗ, вӗсем Петра хӑйне тӳрре кӑларма кансӗрлерӗҫ.
Сквозь горечь его размышлений струйкой дыма пробивались ещё какие-то другие, чужие мысли, их как будто нашёптывал тёмный шумок дождя, и они мешали ему оправдать себя.

Петр та калаҫма чарӑнса, Никита лартнӑ ҫӗмӗрт ҫулҫисем ҫине ҫумӑр хытӑрах та хытӑрах ӳкме тытӑннине итлерӗ.
Пётр тоже замолчал, прислушиваясь, как всё сильнее падает дождь на листья черёмухи, посаженной Никитой.

Чӳрече кантӑкӗсене ҫумӑр йӗпетме тытӑнчӗ сад ҫумӑрпа хуллен пӑшӑлтатма пуҫларӗ.
Дождь начал кропить стёкла окон, влажный шёпот поплыл по саду.

Ирхине ирех ҫӗр ҫине пӗр сехет хушши вӗтӗ ҫумӑр йӑскаса тӑчӗ, кӑнтӑрла ҫитеспе хӗвел курӑнса кайрӗ, вӑл фабрика ҫине, икӗ шыв хушшинчи савӑл евӗрлӗ ҫӗр лаптӑкӗ ҫине ӳркевлӗн пӑхса илчӗ те, Наталья ҫӗрле хӑйӗн хӗрлӗ питне мамӑк минтерсем ӑшне пытарнӑ пек, тӗксӗм кӑвак пӗлӗтсем ӑшне кӗрсе пытанчӗ.
Рано утром, с час времени, на землю падал, скупо и лениво, мелкий дождь, к полудню выглянуло солнце, неохотно посмотрело на фабрику, на клин двух реки укрылось в серых облаках, зарывшись в пухлую мякоть их, как Наталья, ночами, зарывала румяное лицо своё в пуховые подушки.

Вӑрманта шавлӑн кӗрлесе тӑракан пӑр часах тӑкӑнса пӗтрӗ, анчах ун вырӑнне чӗреслетсе ҫумӑр ҫума тытӑнчӗ, вӑл йывӑҫ ҫулҫисене миллионшар йывӑр тумламсемпе пере-пере лӑскарӗ, тӗттӗмлӗхре хаяррӑн уласа тӑчӗ.
Град, наполнив лес ледяным шумом, просыпался быстро, но его сменил густой ливень, дробно охлёстывая листву миллионами тяжёлых капель, наполняя тьму сердитым воем.

Кӑвак, сивӗ ҫулӑм ялкӑшса, ирӗлсе, вӗресе тӑракан ҫӗре самантлӑха хӑрушшӑн ҫутатса ячӗ тата ҫулӑн икӗ енче йӗпе тӗттӗмлӗхре юхакан кӗленче евӗрлӗ ҫумӑр витӗр хӑранипе хура йывӑҫсем сике-сике илни курӑнса кайнӑ вӑхӑтра ҫав тери хӑрушӑ пулчӗ.
Жутко было, когда синий, холодный огонь на секунду грозно освещал кипение расплавленной земли, а по бокам дороги, из мокрой тьмы, сквозь стеклянную сеть дождя, взлетали, подпрыгивая от страха, чёрные деревья.

Павел кӗрхи ҫумӑр айӗн е хӗллехи сивӗре вут ҫурнӑ чухне хур пек, хӑрах ура ҫинче тӑрса, шӑннӑ пӳрнисене вӗрсе ӑшӑтнӑ, тепӗрне чалӑшса кайнӑ, ҫӗтӗк атӑ тӑхӑннӑскерне, ун ҫумне тытса тӑнӑ.
Под осенним дождём или зимою, когда Павел колол дрова и грел дыханием озябшие пальцы, стоя, как гусь, на одной ноге, поджимая другую, с которой сползал растоптанный, дырявый сапог.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика