Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

вӗҫсе (тĕпĕ: вӗҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Летчиксенчен пӗри хӑй Плоештине вӗҫсе кайса килни ҫинчен каласа панине астӑвать Шура.

Помнится, один из летчиков рассказывал, что летал на Плоешти.

II // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хула хӗррине, шоссе ҫине тухрӗҫ — унта тусан юпа пек вӗҫсе хӑпарать, куҫа кӗрет.

Вышли за город, на шоссе, — там пыль крутилась столбами, запорашивая глаза.

Женька // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Анчах харсӑртараххисем тӗтӗм витӗрех вӗҫсе кӗреҫҫӗ те ҫыртаҫҫӗ, ачасем хӑйсен урисене е питҫӑмартисене ҫӑт! та ҫат! ҫапаҫҫӗ.

Но отдельные храбрецы и сквозь дым налетали и кусались, и тогда ребята звонко шлепали себя по ногам и щекам.

Женька // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Кӳршӗри ҫӑвӑр автан пӗрре ухмахла ку енне хӑнана вӗҫсе каҫнӑччӗ.

И может так же заклевать Сережу, как заклевал молодого соседского петушка, который сдуру разлетелся в гости.

Ун пурнӑҫӗнчи йывӑрлӑхсем // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Тискер кайӑксем, чӑннипе илсен, калаҫмаҫҫӗ, кавир-самолет та вӗҫсе кайма пултараймасть, мӗншӗн тесен унӑн моторӗ ҫук.

Звери на самом деле не разговаривают, и ковер-самолет летать не может, потому что он без мотора.

Кам-ха вӑл Сережа тата ӑҫта пурӑнаканскер // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Вӗсем таҫтан инҫетрен вӗҫсе килнӗн туйӑнать ӑна, унта тахӑшӗ ун ҫинчен шухӑшлать.

Ему казалось, что летят они откуда-то очень издалека, где о нем думает кто-то.

XXVIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Кунта, кантӑкран шатӑртатакан вутлӑ ҫумӑр вирхӗнсе кӗнӗ евӗр, ҫутӑ йӗр хӑваракан пульӑсем чӑшлатса вӗҫсе кӗреҫҫӗ.

Во все окна с шипением врывались трассирующие пули, словно сюда ветром забивало трескучий огненный дождь.

XXVIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Тен, халӗ Роман мачча ҫинчен тӑшман ҫине перет пулӗ; тен, Денис командипе вӗҫсе пыракан пӗрремӗш мина пиччӗшӗ патне кантӑк витӗр чӑшлатса кӗрӗ.

Может быть, Роман сейчас сидит, отстреливаясь, где-нибудь на чердаке, может быть, первая мина, что вылетит по команде Дениса, шугнет к брату в окно.

XXVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Чугун ҫул хӗррине чарӑннӑ полка хумхантаракан хыпар вӗҫсе ҫаврӑнчӗ: именипе ҫыхӑну йӗркелене.

И полк, который остановился вдоль железной дороги облетела волнующая новость: установлена связь с имением.

XXVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Тарӑн та сивӗ тӗттӗм пӗтӗм тӗнчене юхса сарӑлнӑ, — ун урлӑ утса каҫма та, вӗҫсе каҫма та ҫук пек туйӑнать Ҫил йынӑшать, тӗттӗмлӗхе тата пӗлӗте чӗтрентерет, ҫӑлтӑрсем тӳперен инҫетри телейлӗ ҫын алли ҫине ӳкеҫҫӗ.

Тьма глубокая и холодная разлилась над миром, и, казалось, ее не перейти, не перелететь. Ветер стонал и качал темноту и небо, звезды сыпались с него и падали в руки кому-то далекому, счастливому.

XXVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пуҫне каялла каҫӑртнӑ старши лейтенант вӗҫсе пыракан кайӑкла пӗтӗм пӗвӗпе малалла туртӑннӑ пек выртать.

Старший лейтенант лежал на правом боку, откинув голову и подавшись всем телом вперед, как птица в полете.

XXII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Кружкӑпа хупланӑ фляга малта чупса пыракан тӑшманӑн мӑнтӑр купарчи ҫинче ҫапкаланать, Черныш ҫав флягӑран ярса тытасшӑн пулса, тата хытӑрах чупма пуҫларӗ — чупмасть, кайӑк пек вӗҫсе пырать, унӑн пӗтӗм кӗлетки пӳске пекех ҫӑмӑлланчӗ, пиҫӗленчӗ.

Накрытая кружкой фляга билась на толстом заду немца, и Черныш хотел за нее уцепиться и бежал еще быстрее, не бежал, а летел, как птица, все тело его сделалось легким, упругим, как мяч.

XXI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫӳлте ту йӑранӗсем тӗлӗнчи хӗвеллӗ тӳпере темӗнле сарлака ҫунатлӑ ҫӳхе кайӑксем, мӑйӗсене малалла тӑсса вӗҫсе иртеҫҫӗ.

Высоко над грядою гор пролетали в солнечном небе какие-то тонкие ширококрылые птицы, вытянув вперед головы.

XXI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Выҫӑ ӑмӑрткайӑксем кӑна унӑн куҫӗсене чавса кӑларма вӗҫсе килнӗ пулӗччӗҫ.

Разве что голодные орлы прилетели бы выклевать ему глаза.

XVIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Эпир вӗҫсе килтӗмӗр».

— А мы залетели».

XVIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

«Кунта, тен, пирӗн вӗҫен кайӑксем те нихҫан вӗҫсе килмен пулӗ! — шухӑшлать Казаков.

«Сюда, наверное, никогда даже не залетали наши птицы! — подумал Казаков.

XVIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Унсӑрӑн вӑл улӑхса ҫитӗ те вӗҫсе кайӗ, эпир кунтах тӑрса юлӑпӑр.

— А то взберется и улетит, а мы останемся!

XVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Аслӑ Ленинӑн шухӑшӗсем боецсен пуҫӗсем ҫийӗн яланах вӗҫсе ҫӳренӗ пек туйӑнать.

Словно витал над бойцами дух великого Ленина, все время сопровождая их.

XVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Унӑн вӑррисем мӗнле ҫеҫенхирсенче тата мӗнле ҫилпе кунта вӗҫсе килсе акӑннӑ-ши, тата ҫак кунсенче вӑл вутпа тимӗртен мӗнле майпа хӑтӑлса юлма пултарнӑ-ши?

Из каких степей и какими ветрами занесены и посеяны тут ее семена и каким чудом спаслась она от огня и металла в эти дни?

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Таҫта ҫывӑхрах, сӗвек сӑрт тӑрринче, снаряд ҫурӑлса каять те, вӑйсӑрланнӑ ванчӑкӗсем, тутӑ путенесем пек, пус тӑрринчен тӑрлатса вӗҫсе иртеҫҫӗ.

Где-то поблизости вверху над обрывом взрывается снаряд и обессилевшие осколки фырчат над головой, как сытые перепела.

X // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней