Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

кӗтмен (тĕпĕ: кӗт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ур-ра! — кӗтмен ҫӗртен кӑшкӑрса ярать Маковей, трубкине хӑлхи патне чӑмӑртаса.

— Ура! — неожиданно закричал Маковей, прижимая трубку к уху.

XII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Наступлени хӗрсе пынӑ чух, атакӑлакан боецсем ҫине кӗтмен ҫӗртен хыҫалтан тӑшман танкӗсем пеме тытӑнчӗҫ.

В самый разгар наступления неожиданно, почти в спину атакующим, ударили немецкие танки.

XII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Кӗтмен ҫӗртен вӑрман леш енчен малтанхи снарядсем вӗҫсе килчӗҫ.

Неожиданно из-за леса прилетели первые снаряды.

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Кӗтмен ҫӗртен урипе шыв тӗпне ҫитсе перӗнчӗ.

Неожиданно коснулся ногой дна.

X // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Ӑҫталла вӑркӑнтаратӑр эсир? — кӗтмен ҫӗртен аялтан илтӗнсе кайрӗ Маковей сасси.

— Куда вы швыряете? — неожиданно послышался снизу голос Маковея.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Кӗтмен ҫӗртен пуйса кайнӑ пек, салтакӑн пысӑк хакне пирвайхи хут туллин туйса илнӗ пек янӑрать вӑл.

Словно разбогател неожиданно, словно впервые со всей полнотой ощутил свою большую солдатскую ценность…

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пуҫне хӑвӑрт ҫӗклесе, хӗр кӗтмен ҫӗртен тӗлӗкре калаҫма тытӑнать.

Неожиданно девушка, вскинувшись, начинает говорить во сне.

III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Кӗтмен ҫӗртен шкулта сцена ҫинче ҫакӑн пек пулса тухсан?

— А вдруг во время представления в школе такая штука случится?

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

— Е кӗтмен ҫӗртен сцена ҫинче вӑл хӑраса ӳкес пулсан? — тетӗп эпӗ.

— А вдруг он испугается, когда попадет на сцену? — говорю я.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Ҫапла эпӗ темӗнле пачах кӗтмен ҫӗртен пӗр тӗрлӗ ҫынтан пачах урӑх ҫын пулса тӑтӑм.

И вот я как-то совсем неожиданно из одного человека превратился в совсем другого.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Кайран кӗтмен ҫӗртенех: «Ну-ка, кӑтарт-ха тетрадӳсене, ырана мӗн парса янине каласа пар».

Потом вдруг: «Ну-ка, показывай тетрадки, отвечай, что на завтра задано».

Саккӑрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Пӗрремӗш чӗрӗкре манӑн иккӗ паллӑ пулассине эпӗ малтанах пӗлнӗ, анчах яланах: чӗрӗк халех пӗтес ҫук-ха, ҫынсене хӑваласа ҫитӗп-ха, тесе пытӑм, анчах чӗрӗк питӗ кӗтмен ҫӗртен вӗҫленчӗ, — эпӗ ҫаврӑнса пӑхма та ӗлкӗреймерӗм.

Я и раньше знал, что у меня будет в четверти двойка, но все думал, что четверть еще не скоро кончится и я успею подтянуться, но четверть так неожиданно кончилась, что я и оглянуться не успел.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

— Ле-ни-низм? — ыйтать тепӗр хут ҫак кӗтмен ҫӗртен панӑ ыйтупа аптраса ӳкнӗ Маковейчик.

— Ле-ни-низм? — переспрашивает Маковейчик, ошарашенный этим неожиданным вопросом.

XXV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хома кӗтмен ҫӗртен чӗтрекен сасӑпа сӗрме купӑс каланӑ пек туса кӑтартать:

— Хома неожиданно тонким, дребезжащим голосом имитирует скрипку:

XXIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

«Вӑл мӗн тери ҫамрӑк!» — шухӑшларӗ кӗтмен ҫӗртен Антоныч, хӑйӗн взводнӑйӗ ҫине пӑхса, вара мӑнаҫлӑн: — Ҫавӑнпа та ӗнтӗ эсӗ хӑвна та, ыттисене те хӗрхенмесӗр тӑма пултараймастӑн. Тӑван ҫӗршыв фронта чи вӑйлисене, чи ҫирӗпписене, чи шанчӑклисене пани ҫинчен ан манӑр. Тӑван ҫӗршыв вӗсене вилме яман Дунай ҫине, вӑл вӗсене… — терӗ.

«Какой он молоденький», неожиданно подумал Антоныч, глядя на своего взводного, и солидно сказал: — Именно поэтому ты не имеешь права зря рисковать ни собой, ни другими. Не забывайте, что страна отдала фронту самых сильных, самых крепких, самых надежных. Она послала их на Дунай не для того, чтобы они умирали, а для того, чтобы…

XXII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хапха умӗнчен кӗтмен ҫӗртен танк кӗрлесе иртет.

Мимо ворот неожиданно проурчал танк.

XXII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫав вӑхӑтра казармӑна полк командирӗ — нӑрӑ пек хура та пӗчӗкҫӗ Самиев тата генерал-майор, дивизи командирӗ, кӗтмен ҫӗртен килсе кӗчӗҫ.

В это время неожиданно в казарму вошли командир полка Самиев, маленький, черненький, как жучок, и генерал-майор, командир дивизии.

XV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Шуйттансем, шуйттансем! — кӗтмен ҫӗртен кӑшкӑрса ячӗ Сиверцев.

— Проклятые, проклятые, — неожиданно крикнул Сиверцев.

XIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫак ансат мел кӗтмен ҫӗртен пысӑк усӑ кӳчӗ.

Этот простой способ дал неожиданные результаты.

IX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пӗр ирхине Хаецкий, малти линирен фермӑна таврӑнсан, хӑй куҫӗ умне кӗтмен ҫӗртен тухса тӑнӑ япаларан тӗлӗнсе кайрӗ: килхушшинче, садра, уйри капансем хыҫӗнче — сулахайра та, сылтӑмра та тупӑсем темӗн чухлӗ лараҫҫӗ.

Как-то утром Хаецкий, вернувшись с переднего края на ферму, был поражен неожиданным зрелищем: во дворе, в саду, за скирдами и далеко в поле — слева и справа — стояли пушки, пушки, пушки.

IX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней