Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫумӑр сăмах пирĕн базăра пур.

ҫумӑр (тĕпĕ: ҫумӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Нимӗн чухлӗ те хӑрушӑ мар, савӑнӑҫлӑ пек те туйӑнать — чашлатса ҫӑвакан ҫумӑр айне чупса тухса, кӳлленсе тӑракан шыв лупашкисем тӑрӑх чупса ҫӳрес килет.
И не страшно мне, а, наоборот, весело — так и хочется выбежать под хлесткий дождь и прыгать по лужам.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Ҫумӑр ҫуни ӑна та килӗшмест пуль ҫав.
Наверное, не нравится ему, что дождь идет.

Ҫиҫӗмлӗ, аслатиллӗ ҫумӑр пулсанччӗ…
То ли дело гром и молния!

Ирхине ирех ҫумӑр пӗрӗхме тытӑнчӗ.
С утра стал накрапывать дождь.

Пирӗн кунта ҫавӑн пек, пӗр тапрансан, эрнипех ҫумӑр ҫӑвать.
У нас, бывает, как зарядит, так на неделю.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Уйӑх тӳпе варринчех тӗлӗрсе кайнӑ; кӑнтӑр кунӗнчен пытанма ҫумӑр пӗлӗчӗ патне те упаленсе ҫитеймен, — вӑйран сулӑннӑ курӑнать.
Месяц зазоревал посреди неба, сил не хватило дошагать до тучки, на день прихорониться.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Ҫумӑр йӗпетнӗ тӗмсене тӗкӗнме ҫук, самантрах лачкам шыв пулатӑн.
До взъерошенных кустов нельзя дотронуться — брызгаются.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Ҫӗрӗпех пӳрт тӑрринче ҫумӑр шӑпӑртатать, ир еннелле тин чарӑнать.
Ночами тарахтел по крыше дождь, а к утру переставал.

Ҫӗрле ҫумӑр ҫунӑ ӗнтӗ, ҫавӑнпа машина пылчӑкланнӑ.
Наверное, ночью дождь прошел, раз машина так измазалась.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Типӗ ҫанталӑкра ӑҫта каяс килет ҫавӑнта кайма пулать, анчах ҫумӑр ҫусан, ҫул пӑсӑлать.
Когда дождя нет, дорога хоть куда, а стоит дождю пролиться — расползается как кисель.

Эсир ҫумӑр хыҫҫӑнхи куккук сассине хӑҫан та пулин илтнӗ-и?
Вы слышали кукушку после дождя?

Иккӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Йӗпхӳ ҫуса тӑнӑ, ҫумӑр пек те мар, витӗрех ҫапнӑ вӑл, шӑнтнӑ.
Холодная изморось пронизывала хуже дождя.

VIII // Василий Алагер. Франс, Анатоль. Кренкбиль: повесть; В. О. Алагер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1941. — 57 с.

Виҫӗ эрне хушши ытла ӗнтӗ пӗр чарӑнмасӑр ҫумӑр ҫунӑ, шыв юхмалли канавсем тула-тула ларнӑ, сарайне шыв илсе лартнӑ.
Больше трех недель шли дожди, вода переполняла все стоки, и сарай затопило.

Йывӑҫсен ҫулҫисемпе лӑссисем ҫинче шултра ҫумӑр тумламӗсем йӑлтӑртатаҫҫӗ.
На листьях и в хвое деревьев сверкали крупные дождевые капли.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ҫӗрле ҫумӑр ҫунӑ.
Ночью прошумел дождь.

Юр хыҫҫӑн вара пирвайхи таса, ҫурхи вӗтӗ ҫумӑр ҫурӗ.
Их сменил чистый и мелкий первый весенний дождь.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ҫумӑр ҫунӑ, юр ҫунӑ, шартлама сивӗсем шатӑртатнӑ, ҫил-тӑман ӳлесе шӑхӑрнӑ.
Шёл дождь, падал снег, трещал мороз, выла и посвистывала метель.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Ҫумӑр ҫапать, ҫил тискер, Окопра выртатӑп.
Эх, ветер дует, дождь идёт, Я лежу в окопе.

Кӗр ҫывхарнине палӑртакан вӗтӗ ҫумӑр ҫӗре кахаллӑн йӗпетрӗ, Окари сарӑ шыв ҫийӗ шатраланса тӑчӗ; ӑшчике пӑтратмаллах ӑшӑ сывлӑшра Яков Артамоновӑн кӑмӑлне тата ытларах кичемлетекен темле япала пулчӗ.
Мелкий дождь, предвестник осени, лениво кропил землю, жёлтая вода реки покрылась рябью; в воздухе, тёплом до тошноты, было что-то ещё более углублявшее уныние Якова Артамонова.

Ҫумӑр ҫума чарӑнчӗ, анчах пӗлӗт хӑрушла хура тӗслӗ курӑнать, — пурнӑҫра вӑл нихҫан та ун пек пулмасть; караван-сарайӑн темӗн пысӑкӑш корпусӗ ҫийӗнче ҫиҫӗм ҫиҫе-ҫиҫе илет, тӗттӗмлӗхре ҫулӑмлӑ ҫурӑксем тӑвать; Бетанкур каналӗ урлӑ каҫнӑ чухне лаша урисем йывӑҫ кӗпере кӗмсӗртеттерме тытӑнсан питех те хӑрушӑ пулса кайрӗ — Артамонов кӗпер путса анса каяссине, пурте ним хускалмасӑр тӑракан, смала пек хура шывра пӗтессине кӗтрӗ.
Дождь прекратился, но небо было грозно чёрное, каким никогда не бывает наяву; над огромным корпусом караван-сарая сверкали молнии, разрывая во тьме огненные щели, и стало очень страшно, когда копыта лошадей гулко застучали по деревянному мосту через канал Бетанкура, — Артамонов ждал, что мост провалится и все погибнут в неподвижно застывшей, чёрной, как смола, воде.

III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика