Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ниҫта сăмах пирĕн базăра пур.
ниҫта (тĕпĕ: ниҫта) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Юрӗ, — терӗ Анатолий Петрович хӑй куллине пытарма тӑрӑшса, — малтанлӑха сана каҫармалла, анчах ӳлӗмрен ыйтмасӑр ниҫта та ан кай.

— Ладно, — пряча улыбку, сказал Анатолий Петрович, — на первый раз прощается, но только в другой раз никуда не уходи без спросу.

«Ҫынсене пӗлме, тӗнче курма» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Анчах Зоя ниҫта та ҫук.

Зои нигде не было.

«Ҫынсене пӗлме, тӗнче курма» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Вӑл Тухтара шырама тухнӑ иккен: «Ҫитмен вырӑн хӑвармарӑм, ниҫта та тупаймарӑм», — тет.

Сказал, что ищет Тухтара, обошел все окрест — нигде нет парня.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ара, кам каларӗ-ши мана, ҫав Шерккейсем пӳрт лартаҫҫӗ тесе, Кантюксемччӗ пулас, ҫавсем каларӗҫ-ши, халь ниҫта кайса хураймастӑп, тупата, ҫавсемех каларӗҫ пулмалла.

Вот только не помню, от кого узнала, что Шерккей дом ставит, кажись, от Кандюков, да-да, кажись, от них…

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тепӗр ӗни, Кантюк папайӗнчен илни, ниҫта та тупӑнмарӗ.

Другая корова, подаренная Кандюком, так и не нашлась с того рокового вечера.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӑнтӑрла ниҫта апат тӗлне пулаймарӗ, каҫ енне килне ытла выҫӑхса таврӑнчӗ.

Обедать тоже не приезжал, а к вечеру вернулся очень голодный.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Вӑйна ниҫта чикейместнем?

— Вижу, силу некуда девать?

XVI. Пӗртӑвансем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӗр турат куҫсӑр чӑрӑш хӑмисем суйласа тупрӗ — купӑс пек янӑраса тӑратчӗҫ хӑмисем — вӑл вӗсене ҫӳхетсе саваларӗ, пӗрин ҫумне тепӗрне ҫыпӑҫтарнӑ чух ниҫта пӗр йӗр, пӗр ҫӗвӗ хӑвармарӗ; арчине тул енчен ийӗпе касса тӗрлерӗ, тӑла татӑкӗпе сӑтӑрса якатрӗ, хурӑн хуппи ярса вӗретнӗ шывпа сӑрларӗ, хӗвел ҫинче хӗртсе пиҫӗхтерчӗ.

Доски для него подобрал еловые, без единого сучка и задоринки, они звенели, как струны скрипки, остругав их гладко и тонко, он подогнал одну к другой так, что трудно было отыскать глазами хотя бы один стык, снаружи Тухтар нанес резной рисунок маленьким долотом, отшлифовал суконкой и, вскипятив бересту, покрасил полученным раствором, затем просушил на солнце.

XV. Чун патӗнчи сӑмахсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Илсе кай вӑрӑмккана, илсе кай, эп ниҫта та каймастӑп! — тарӑхса, сӑмах хушрӗ Шерккей, хӑй каллех тенкел ҫине ларчӗ:

— Да никуда я не поеду, забирай вон долгушку-то! — взорвался Шерккей и снова опустился на лавку.

XI. «Шерккейӗн те ӑс ҫук мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Каймалли ҫук-ҫке ниҫта та?

— Куда ехать, что ли, собрался?

XI. «Шерккейӗн те ӑс ҫук мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл килтех ларать, ниҫта та кайман.

Он дома сидит, никуда не ушел.

23. Ҫаврӑма пӗтерни // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Ача ниҫта та кайма шутламаннине тата пӗрле пынӑ милиционерсем унпа питех те кӑмӑллӑн калаҫнине курсан, ӑшӑ тӑлӑпне ӑна старик килӗнчен илсе пырса панӑ.

Теплый тулуп дед принес из дома, когда увидел, что мальчик не собирается уходить и милиционеры, пришедшие с ним, относятся к нему благосклонно.

23. Ҫаврӑма пӗтерни // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

— Эп ниҫта та каймастӑп, — терӗ карчӑк ҫирӗппӗн.

— Я никуда не пойду, — твердо заявила старуха.

19. Тамӑк машини // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Кала: ниҫта та ан кайтӑр, ан кайтӑр, — татса хучӗ вӑл, Ильяс енне ҫаврӑнса.

Так и скажи: пусть никуда не едет, так и скажи! — приказал Шерккей Ильясу.

VII. «Ҫинҫе шывӗ сивӗ мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ниҫта кайса кӗме пӗлмен мишер аллинчи чӑпӑрккипе сулкалашрӗ.

Не зная, куда деваться, татарин только размахивал вокруг себя кнутом.

VII. «Ҫинҫе шывӗ сивӗ мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шӑрттана пӗрре кӑтарттӑр-ха терӗм, кунта вӑл — Шӑрттан пирки калатӑп-ха — ялта пуҫне тек каҫӑртса ҫӳрет, хӑйӗнчен паттӑрри урӑх ниҫта та ҫук тет пуль.

Вот, думаю, пусть Касим покажет нашему Шырттану, как нос задирать, а то, ишь, ходит по деревне, гордится — равных ему, видите ли, нет…

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫак самантра шлепки ӑна пӗтӗмпех йӑлӑхтарса ҫитернӗн туйӑнчӗ: ниҫта чикме пӗлмерӗ вӑл ӑна.

Шляпа так надоела ему в эти минуты — он не знал, куда ее приткнуть.

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ниҫта та тармастӑп эпӗ.

— Никуда я не побегу.

15. Тӑшман йӑвинче // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Ыратни ниҫта та сисӗнмерӗ, ӑна пӗлми пулнӑ ури кӑна кансӗрленӗ.

Боли он нигде не чувствовал, и его беспокоила только онемевшая нога.

14. Чӗрӗллех пытарнӑскер // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Ӑна подвалта аяла тунӑ! — ниҫта кайса кӗме пӗлмесӗр ыткӑнса ҫӳрерӗ ишӗлчӗксем хушшинче пӗр хӗрарӑм, кӳршӗри ҫуртран чупса пынӑскер.

Ее засыпало в подвале!.. — с криком отчаяния металась среди обломков женщина, прибежавшая из соседнего дома.

14. Чӗрӗллех пытарнӑскер // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней