Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Вырӑнтан (тĕпĕ: вырӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑй вӑл вырӑнтан та хускалмарӗ, сывласса хӑвӑрт-хӑвӑрт сывларӗ.

Сам он даже не сдвинулся с места и дышал часто-часто.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Анчах Иван Иваныч вырӑнтан та хускалман тата куҫӗсене те уҫман.

Но Иван Иваныч не шевелился и не открывал глаз.

VI. Канӑҫсӑр каҫ // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Хур вырӑнтан та тапранман.

Гусь не шевельнулся.

VI. Канӑҫсӑр каҫ // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Ӑна вырӑнтан хускатма Бадьяна уйрӑм заведующийӗ чарнӑ.

А ведь заведующий отделением запретил Бадьяну трогать его с места.

10 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ашшӗ те ҫаплахчӗ унӑн, туслӑччӗ эпир унпа, ӗҫне туса пӗтермесӗр вырӑнтан та хускалмастчӗ.

Его батя, друг мой, таким же настырным был.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Пире халь пурпӗрех! — терӗ те Григорий, кулкаласа лашине вырӑнтан хускатрӗ, урампа уттарса кайрӗ.

Нам зараз все равно, — улыбаясь, Григорий тронул коня, поехал по улице.

XXIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Юланутсен ушкӑнӗнчен чылайӑшӗ, Прохора ним тарӑхмасӑр ятласа хӑварса, малалла иртсе кайрӗ; теприсем ав, вырӑнтан тапраниччен ун ҫине кӑнн! тинкерсе пӑхса, ҫапла каларӗҫ:

Большинство конников, беззлобно обругав Прохора, ехало дальше, а некоторые, перед тем как отъехать, внимательно смотрели на него, говорили:

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Утсем вырӑнтан вырӑна ҫитмесӗр те типшӗнсе курмаҫҫӗ.

Кони не просыхают от места и до места.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Татарски хуторӗнчи чи чаплӑ ватӑ пулӑҫ Архип Песковатсков шурӑмпуҫ ҫутипе Дарья путнӑ вырӑнтан анатараха, юхӑма майлӑ, ултӑ йӳнчӗ лартрӗ те тӗрӗслеме Пантелей Прокофьевичпа пӗрле кайрӗ.

Старый и самый опытный в Татарском рыбак Архип Песковатсков на заре поставил шесть концов нарезных по течению ниже того места, где утонула Дарья, проверять поехал вместе с Пантелеем Прокофьевичем.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫумак восстани вӑхӑтӗнче сотньӑна ертсе пынӑ чух тем пирки айӑпа кӗнӗ те, уншӑн Кудинов ӑна вырӑнтан кӑларма шутланӑччӗ, анчах Григорий хута кӗнипе Ҫумака тивмерӗҫ, сотня командирӗнчех хӑварчӗҫ.

Семак, в восстание командуя сотней, совершил какой-то проступок, за который Кудинов хотел с ним расправиться, но Григорий вступился, и Семак был помилован и оставлен на должности командира сотни.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ак ҫак вырӑнтан алӑпа ярса тытрӑм, хайхи, сисетӗп — вӗсем хырӑма кӗрсе ларнӑ, ҫу мӑкӑлӗсем пек алла перӗнеҫҫӗ, пӗр-пӗринчен ҫур аллаппинчен аякрах та мар.

Лапнул рукой по этому месту, чую во мне они сидят, катаются под кожей, как жировики, на четверть одна от другой.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сотня чарӑнса тӑна вырӑнтан тапрансанах Григорий вӑрҫӑ ҫинчен калаҫса кайрӗ, хӑй Австри фронтӗнче чухне 12-мӗш полкра службӑра тӑнӑ вӑхӑта, Румынире ҫӳренисене, нимӗҫсемпе ҫапӑҫнине аса илчӗ.

Как только выехали с места стоянки сотни, Григорий завел разговор о войне, вспомнил, как служил в 12-м полку на австрийском фронте, как ходил в Румынию, как бились с немцами.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильинична — ҫак ӑслӑ та ҫирӗп чунлӑ карчӑк — вырӑнтан та хускалмарӗ.

Ильинична — эта мудрая и мужественная старуха — и с места не двинулась.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Офицер ротисем, ҫухатусене пӑхмасӑр вырӑнтан вырӑна чупа-чупа куҫса, хӗрлисем ҫинелле ҫине тӑрсах тапӑнса пычӗҫ.

Ему видно было, как, несмотря на потери, перебежками упорно шли в наступление офицерские роты.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тупӑсен асар-писер кӗрлевӗ хыҫҫӑнхи шӑплӑх чуна тытса илнӗрен Наталья тӑрисен шӑнкӑравлӑ юррине те, ҫӑл тараси чӗриклетнине те, йӳҫӗ армути шӑрши юхтарса килекен ҫил варкӑшса вӗрнине те вырӑнтан хускалмасӑр хыпӑнчӑклӑн тӑнларӗ.

Так мила сердцу Натальи была установившаяся после орудийного гула тишина, что она, не шевелясь, с жадностью вслушивалась и в бесхитростные песни жаворонков, и в скрип колодезного журавля, и в шелест напитанного полынной горечью ветра.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫунашка ҫул ҫине шӑнса ҫыпҫӑнса ларнӑ пек туйӑнчӗ, Константин хытӑ питӗрленсе туртрӗ те ӑна вырӑнтан тапратрӗ.

Салазки словно примерзли к колеям дороги, и он сильно поднатужился, прежде чем удалось стронуть их с места.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл тӗренсене антарса трактора вырӑнтан тапратсан, халӑх пӗр самант шӑп пулнӑ, унтан пурте пӗр харӑс хӑватлӑн: «Тавай! Тавай! Яра пар, Корнеюшка!» — тесе кӑшкӑрса ячӗ.

Когда, опустив лемехи, он тронул ее с места, толпа притихла на мгновение, потом дрогнула, развалилась и вдруг ахнула одной мощной грудью: «Давай! Давай! Жми, Корнеюшка!»

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Ун темӗнле пӗчӗк миме текенскере вырӑнтан сикнӗ тесе сӳпӗлтетеҫҫӗ.

«Болтают, что какой-то мозжечок у него с места сошел!

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Машина юр ҫинче вырӑнтан тапранаймасӑр тӑчӗ-тӑчӗ те, темиҫе хут туртӑнса илсе, пӑртак пӳрт патнелле ҫывхарчӗ, чалӑшса кайнӑ хапха юписем хушшинче чарӑнчӗ.

Пробуксовав в сыпучем снегу, машина несколькими рывками продвинулась ближе к дому, стала между покосившимися воротными столбами.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Е ӑна ниепле те ӳкӗте кӗртейместӗн, е вӑл шартлама сивӗре ӑшӑ вырӑнтан тапранса тухать.

— То его никак по уговоришь, то сам срывается с насиженного места в дикие холода.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней