Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Арҫын сăмах пирĕн базăра пур.
Арҫын (тĕпĕ: арҫын) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗрарӑм ӑна хӑлхи хыҫӗнчен шӑппӑн чӗпӗтрӗ — арҫын вӑтанса кайрӗ.

Женщина тихонько ущипнула его за ухо, и он сконфузился.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Вӑл вара, — хӗрарӑм арҫын ҫине пӑхса илчӗ, — кун тӑршшӗпех чӗтрет.

И она дрожит целый день, — женщина взглянула на мужчину.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Вӑл вара, — арҫын каллех хӗрарӑма тӗсерӗ, — вӑл ҫав тимӗр кӑшкӑрӑва тӳсме пултараймасть; ҫав вӑхӑтрах нумайӑшӗ ҫавӑ япӑх мар юрлать тесе ҫирӗплетет, анчах тӗтӗмӗ…

Да, так она не выносит этого железного крика, хотя многие утверждают, что он поет недурно, и только дым…

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Пӗчӗк арҫын хӗрарӑм ҫине пӑхрӗ.

Маленький мужчина посмотрел на женщину.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

«Пенкаль, — теҫҫӗ, — о, вӑл маттур арҫын!».

«Пенкаль, говорят, — о, он молодец мужчина!»

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Ку — чаларнӑ тӑнлавлӑ, ҫамрӑках мар, ҫӳллӗ, тулли арҫын; сӳрӗккӗн ҫуталакан куҫӗсенче, яланах мӑн кӑмӑллӑ, лӑпкӑ сӑн-питӗнче вӑрман чӑтлӑхӗн чарӑнмасӑр улшӑнакан ҫути тытса чарайми мӗлтлетет-вылять.

Это был массивный, немолодой человек с седыми висками; изменчивый лесной свет неуловимо играл выражением его спокойного, привычно-надменного лица, блестящего полуизжитыми глазами.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Пӗррехинче, кӗр пуҫламашӗнчи ӑшӑ каҫ, тӑватӑ арҫын тӗл пулчӗҫ.

Однажды, в теплый осенний вечер, встретились четыре мужчины.

Пире валли те юлӗ-ха // Юрий Ксенофонтов. «Капкӑн», 2011, 16№, 3 с.

Пӗр упӑшкаран арӑмӗ тухса тарчӗ; калама ҫук чипер арӑмӗпе, пӗчӗкҫӗ икӗ ачипе пурӑнакан тепӗр арҫын патне адрес шыраса тупса инҫет анӑҫран пуян тумлӑ хӗрарӑм йӗре-йӗре килсе ҫитрӗ.

От одного мужа убежала жена; к другому, имевшему прелестную подругу и двух малюток, приехала, разыскав адрес, с дальнего запада плачущая, богато одетая женщина.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 339–344 с.

Хӗрсе кайнӑ арҫын сассинчен Нӑйӑлти ҫапларах пӗтӗмлетрӗ: ку хӗрарӑм ҫамрӑк, чипер пулма тивӗҫлӗ.

Голос мужчины, дрожавший от возбуждения, говорил Пискуну, что женщина эта может быть молода и красива.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 298–303 с.

Арҫын сасси пылаккӑн шӑлтарать, хӗрарӑм ӑна юлхаввӑн та шухӑшлӑн хуравлать.

Мужской голос сладко лебезил, женский лениво и задумчиво отвечал ему.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 298–303 с.

Алӑкран хӗсӗннӗ арҫын ачасем пусса пӑрахнӑн ҫухӑрашаҫҫӗ.

Мальчишки, стиснутые в дверях, кричали, как зарезанные.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 291–297 с.

Шурӑ пурҫӑн кӗпеллӗ хитре хӗрарӑм пукан ҫинчен Громова хирӗҫ ҫӗкленчӗ те — арҫын хисеплӗн тӑснӑ алла ҫирӗппӗн пӑчӑртарӗ; Громов тӗрлӗ еннелле куларах пӑхса ҫаврӑнчӗ.

А когда навстречу Громову поднялась красавица в белом шелковом платье и крепко пожала его почтительно протянутую руку, Громов сказал, улыбаясь и смотря в сторону…

Йӗрекен ҫын // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 285–290 с.

Пирӗн арҫын пӗрлӗхне хӑюллӑ ҫав тери сайра пулакан ҫак евитлевпе хумхантармаллипех хумхантарнӑ ҫын камин сумне тӗршӗннӗ те — сапӑррӑн кулать.

Человек, взбудораживший наше мужское общество таким смелым, исключительно редким заявлением, стоял прислонившись к камину и сдержанно улыбался.

Йӗрекен ҫын // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 285–290 с.

Ашшӗ вилнӗ хыҫҫӑн унӑн аллинче виҫҫӗн: хӗр ача тата икӗ арҫын ача.

После смерти отца на его руках осталось трое: девочка и два мальчика.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 276–284 с.

Унӑн хӗр ачи, вун пӗрти Джесси, ирӗкре арҫын ача евӗр ӳсекенскер, нимӗнле чарӑва та пӗлменскер, ашшӗпе пӗрле.

Его дочь, одиннадцатилетняя Джесси, росшая свободно, как мальчик, и ни в чем не знающая запретов, была с ним.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 259–266 с.

Анчах ҫак вак-тӗвекре эсӗ арҫын пулмарӑн.

Но в этом пустяке ты не был мужчиной.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 233–242 с.

Арҫын чӗнмерӗ, хӗр ӑна ӑнланчӗ.

Он молчал, и она поняла его.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 233–242 с.

Кӗмелли пӗр алӑк тӑррине ҫапла ҫырнӑ: «Арҫын пурнӑҫӗн хӑйне евӗрлӗхӗсем», теприн ҫинче: «Тӗрлӗлӗхри кирлӗлӗхсем», виҫҫӗмӗшӗ ҫинче: «Еткерлӗх», тӑваттӑмӗшӗ ҫинче: «Темперамент» тата малалла та; кашни алӑк тӑрринчех — чее, йӑпанӑҫ сӑмахсем.

На одном входе было написано: «Особенности мужской жизни», на другом: «Потребности в разнообразии», на третьем: «Наследственность», на четвертом: «Темперамент» и так далее; каждый вход помечен был хитрой и утешительной надписью.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 233–242 с.

Том диван хыҫӗ ҫине йӑраланса хӑпарса ҫитнӗччӗ, пӑхӑр кӗпҫеллӗ мӑн пистолета вӗҫертме тытӑннӑччӗ ӗнтӗ, — ҫак самантра йыснӑшӗ кӗрсе тӑчӗ, тӗлӗннипе вӑрӑммӑн шӑхӑрчӗ те арҫын ачана хытӑ пӳрнисемпе ӗнсинчен хӗскӗчлесе тытрӗ.

Едва Том вскарабкался на спинку дивана и начал снимать огромный пистолет с медным стволом, как вошел дядя Карл и, свистнув от удивления, ухватил мальчика жесткими пальцами за затылок.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

— Ах, апла-и-ха! — Мунк Томшӑн ӑнланмалла мар, хӑрушла ахӑлтатма тытӑнчӗ; арҫын ача аптӑранипе виҫӗ утӑм каялла чакса тӑчӗ.

— Ах, так! — сказал Мунк с диким и непонятным для Тома хохотом, который заставил мальчика отступить на три шага.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней