Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

улӑхрӗ (тĕпĕ: улӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сӑрта васкаса улӑхрӗ.

На гору поднималась спеша.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий, ҫывӑрса кайнӑ урисене ҫемҫеткелесе, сӑрт ҫине улӑхрӗ.

Григорий поднялся на холм, разминая затекшие ноги.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вахмистр казаксене сӑрт ҫинчен хӑваласа антарчӗ, учӗсем ҫинчен анма хушрӗ, унтан сотник патне улӑхрӗ.

Вахмистр согнал с холма казаков, спе́шил их, поднялся к сотнику.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ашшӗ, упаленсе кайса, кӑмака ҫине улӑхрӗ те ҫамки ҫинчи мӑкӑльне хыпашласа выртать, ҫамки хӑйӗн хур ҫӑмарти пек хӑпарса тухнӑ.

Старик-то дополз до пригрубка, лежит, шишку обминает, а она взыграла с гусиное яйцо.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Митька Моховсен килӗ патне пычӗ, вӑлтисене тата ӑманӗсемпе вир кӗрпи хутаҫҫине пӗр ҫӗре хучӗ, хӑй, йытӑсем ан сисчӗр тесе, ҫӑмӑллӑн пусса, крыльца ҫине улӑхрӗ.

Митька подошел к моховскому забору, сложил удочки и кошелку с припасом, — легонько ступая, чтобы не услышали собаки, взошел на крыльцо.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫул пар кӳме ӑшне кӗме, — тесе тӗртрӗ Степан Петрона, унтан урапа пускӑчи ҫине сиксе улӑхрӗ.

Дай в будку пролезть, — Степан легонько толкнул Петра, вскочил на подножку.

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Нумай тусем урлӑ каҫрӗ ӗнтӗ вӑл, Криван ҫине улӑхрӗ.

Уже проехал много он гор и взъехал на Криван.

XII // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫапла каларӗ те вӑл пиҫиххине салтрӗ, сас-чӳ ан пултӑр тесе, хӗҫне ҫӗре пӑрахрӗ, унтан вара, туратсенчен ярса тытса, ҫӳле улӑхрӗ.

Тут снял он с себя пояс, бросил вниз саблю, чтоб не звенела, и, ухватясь за ветви, поднялся вверх.

IV // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Акӑ ӗнтӗ пӗр пӳрт мӑрйинчен хура тӗтӗм мӑкӑрланса тухрӗ те ҫӳлелле хӑпарса кайрӗ, тӗтӗмпе пӗрле вара, авӑрлӑ шӑпӑр ҫине утланса ҫӳл тӳпене тухатмӑш карчӑк улӑхрӗ.

Тут через трубу одной хаты клубами повалился дым и пошел тучею по небу, и вместе с дымом поднялась ведьма верхом на метле.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Вӑл пӗррехинче хӑйӗн тус-юлташӗсемпе ҫав ту ҫине улӑхрӗ, улӑхрӗ те хавасланнипе шалтах тӗлӗнсе кайрӗ!

Забрался он однажды с дружками-приятелями на ту гору, забрался — и обомлел от восторга!

IX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Сергей ковер сарнӑ картлашкасем тӑрӑх васкамасӑр улӑхрӗ, унӑн куҫӗсем хӗмлӗн йӑлтӑртатаҫҫӗ; ӑна сӗтел патне ҫитичченех шавлӑн алӑ ҫупса ӑсатрӗҫ…

Сергей не спеша сошел с трибуны по покрытым ковром ступеням, его глаза ярко горели; шум рукоплесканий провожал его аж до самого стола.

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл трибуна ҫине сыхлануллӑн, такӑнса ӳкесрен хӑранӑ пек, улӑхрӗ, анчах сӑмахне вӑл хӗрӳллӗн, хумханса та сӑмахсене ҫӑта-ҫӑта каларӗ, ҫак хумхану унӑн пӗтӗм яштака та ҫамрӑк пӗвне пырса тивнипе унӑн ҫӳхе чӑлха тата хитре туфли тӑхӑннӑ сылтӑм ури пӗрмаях майӗпен чӗтрене-чӗтрене илчӗ.

Она взошла на трибуну осторожно, точно боялась оступиться, зато говорила горячо, волнуясь и глотая слова, и это волнение так охватило все ее стройное молодое тело, что правая нога у нее, в тонком чулке и в красивой туфле, все время мелко-мелко вздрагивала.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Трибуна ҫине Кондратьев — шучӗпе улттӑмӗш — улӑхрӗ ӗнтӗ.

На трибуну взошел Кондратьев — по счету шестой.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Станица Совечӗ умӗнче Алексей лаши ҫинчен анса лашине кивелсе кайнӑ тата кӑшласа пӗтернӗ пӗренерен кӑкарчӗ, вара, кубанкине пынӑ ҫӗртех тӳрлетсе, крыльца ҫине хӑвӑрт улӑхрӗ.

Возле станичного Совета Алексей спешился, привязал у старенькой, искусанной коновязи свою лошадь и, поправляя на ходу кубанку, живо поднялся на крыльцо.

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Урисемпе ҫирӗппӗн яра-яра пусса, калиткерен Алеша утса кӗчӗ, вӑл атӑ кӗлисемпе шӑкӑртаттарса, коридора чупса улӑхрӗ.

В калитку четким шагом вошел Алеша и, стуча каблуками, поднялся в коридор.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пушшипе наянӑн сулкаласа, Дорофей пӗрмаях Прохор ҫине пӑха-пӑха илчӗ, ҫавӑн чухне кучерӑн куҫӗсем йӑлтӑртатрӗҫ, унӑн тачка тути темле сӑмахсене кӑларса ывӑтасшӑн пулчӗ; чарӑннӑ калаҫу халь-халь пуҫланасса кӗтмеллеччӗ, анчах ку тӗлте тачанка сӑрт ҫине улӑхрӗ те, кучерпа тачанка ҫинче ларса пыракансен куҫӗ умне ҫак тӗссӗрленнӗ, лӑпланнӑ ҫеҫенхирте вӗсем нихӑҫан курма ӗмӗтленмен япала тухса тӑчӗ…

Лениво размахивая кнутом, Дорофей все время смотрел на Прохора, и тогда у кучера заблестели глаза, и его толстые губы хотели выкинуть какие-то слова; надо было ожидать, что прерванная речь вот-вот должна была продолжиться, но тут тачанка взобралась на холм т перед кучером и сидящим на тачанке людям перед глазами предстало то, что они никогда не мечтали увидеть в тихой и обесцвеченной степи…

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫутӑ ҫунакан пусма тӑрӑх Варвара Сергеевна иккӗмӗш хута, Хворостянкин кабинечӗ вырнаҫнӑ ҫӗре, улӑхрӗ Унта колхозниксем кӗпӗрленсе тӑраҫҫӗ, хуллен утнӑ сасӑсем, арҫынсем калаҫни илтӗнет.

На втором этаже, где находился кабинет Хворостянкина и куда поднялась по освещенной лестнице Варвара Сергеевна, толпились колхозники, слышались глухие шаги, мужские голоса.

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Татьяна нӑрра алли ҫине ячӗ те вӑл вара пӳрне тӑрӑх хӑвӑрттӑн чупса улӑхрӗ, чӗрне ҫинче ҫавӑрӑнкаласа илнӗ хыҫҫӑн, ҫунаттисене тӳрлетсе вӗҫсе кайрӗ.

Татьяна пустила жука по руке, и он быстро побежал вверх по пальцу и, покружившись несколько раз на ногтях, улетел,выпрямив крылья.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Корней хӑй тумтирне, аттине хыврӗ, тӑллисене кӑмака патне ҫакрӗ те кӑмака ҫине улӑхрӗ.

Корней разделся, разулся, повесил против печки онучи и влез на печь.

III // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.

— Тарса хӑтӑлаймӑн эсӗ манран! — тесе кӑшкӑрчӗ те ача, ҫӳлелле улӑхрӗ.

— Так не уйдешь же ты от меня! — закричал мальчик и полез выше.

Шыва сикни // Евстафий Владимиров. Лев Толстой. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 3–7 стр.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней