Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӗмӗ сăмах пирĕн базăра пур.

тӗмӗ (тĕпĕ: тӗмӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Эпӗ, кышласа пӗтернӗ йывӑҫ тӗмӗ айне выртрӑм та, йӗри-тавра сӑнаса пӑхма пуҫларӑм.
Я прилег под обглоданный кустик и стал глядеть кругом.

Бежин ҫаранӗ // Ярукка Сантри. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 71–91 с.

Эпӗ тӗмӗ хыҫӗнчен ҫеҫ.
Я из-под кусточка.

X сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Ленька, кӗҫех шыва пилӗк таран кӗрсе, пӗр сарлака тӗмӗ патне ҫитсе тӑчӗ.
Вскоре Ленька погрузился по пояс и добрел до широкой кочки.

III сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Каҫ пулса ҫитсен тӗмӗ айӗнчен вӗҫсе тухатӑн та яла кайса чӗпсем вӑрласа ҫӳретӗн.
По ночам вылезаешь из кустов, летишь в деревню и цыплят воруешь.

Кушак пуҫла тӑманапа саранча ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

Пӗррехинче тӑмана йывӑҫ тӗмӗ айне кӗрсе выртнӑ та питӗ тутлӑн ҫывӑрнӑ.
Однажды филин крепко спал, забившись в кусты,

Сасартӑк таҫта тӗмӗ айӗнче хир чӑххи сасси илтӗнсе кайнӑ.
Вдруг где-то в кустах крикнула куропатка.

Чӗмсӗр князь ачи ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

Банки сирень тӗмӗ ӑшне ыткӑнчӗ.
Банка залетела в кусты сирени.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Анчах Нинӑна каллех кӑкӑр ҫумне пӑчӑртас тенӗ самантра хӗрача ман алӑран, нӳрлӗ те ҫирӗп туратсен тӗмӗ евӗр, вӑйлӑн вӗҫерӗнсе тухма пуҫларӗ.
Но вдруг, когда я попыталась опять притянуть Нину к себе, я почувствовала: она вырывается из-под рук, как целый куст молодых мокрых гибких веток.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Учӗ те Милӑн ӗлккен, пӗвӗ те — пиҫӗ те йӑрӑс, хӑй те — капӑрланса ӳсекен пӗр-пӗр тӗлӗнмелле ӳсентӑран евӗр; ҫеҫкеленнӗ чее тӗмӗ ҫине, ахаль курӑксем хушшинче тӳпенелле ирӗклӗн туртӑнакан тюльпан ҫине пӑхнӑ евӗр пӑхатӑн ҫак хӗрача ҫине.
И кожа у Милочки так нарядна, и сама она такая гибкая, такая стройная, такая произрастающая, что на нее смотришь, как смотрел бы на первую, покрытую цветами вишню, как на тюльпан, независимо поднявшийся прямо к небу среди обычных трав.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Ватӑ кӗтӳҫӗ, урине кӑҫатӑ тата кулӑшла хӗрлӗ калуш тӑхӑннӑскер, йывӑҫ тӗмӗ айӗнче сулхӑнта ларать.
В тени под кустом сидел старый пастух в валенках и смешных оранжевых калошах.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Гавриил Байдеряков. Тайц Я.М. Тупни: повесть. Вырӑсларан Г. Байдеряков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 88 с.

Эпир Ярикпа иксӗмӗр, вӗҫсе каякан кайӑксем ҫине тӗмӗ ӑшӗнчен пӑхса кулатпӑр:
А мы из куста с Яриком смотрим вслед улетающим, смеемся:

Ярик // Никита Волков. Пришвин М.М. Ярик: калавсем; вырӑсларан Н. Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1939. — 16 с. — 3–11 с.

Вӑл ҫунаттисемпе тӗмӗ ҫине ҫапать, ун хыҫҫӑн пурте ҫунаттисемпе ҫупса ҫӳлелле вӗҫсе хӑпараҫҫӗ.
Он хлопает крыльями о куст, и все хлопают, все вздымаются.

— Юрӗ, — тетӗп эпӗ ӑна, тӗмӗ ӑшне ларса, — кӗр ман хыҫҫӑн, тӳрӗ лар, ан вӗр, часах эпир санпа иксӗмӗр вӗсен ушкӑнне ухмаха тӑратса хӑваратпӑр, — тетӗп.
— Ладно, — говорю я, усаживаясь в куст, — лезь за мной, смирно сиди, не хахай: мы сейчас с тобой одурачим всю эту публику.

Ӑсан ами хӑйӗн чӗпписем патӗнчен йытта илӗртсе кайрӗ, тӗмӗ ӑшӗнчи чӗпписене: «Вӗҫӗр-вӗҫӗр, пурте тӗрлӗ еннелле!» — тесе систерчӗ те, сасартӑк йывӑҫсен тӑррине вӗҫсе хӑпарчӗ.
Она отманила зверя от выводка и, крикнув в кусты детям: — Летите, летите все в разные стороны, — сама вдруг взмыла над лесом и была такова.

Е вӑл тӳрех ман ҫине вӗҫсе пынӑ пулсан, Ярик вырӑнтан та тапранмастчӗ пулӗ, е тӳрех хӑйӗн урлӑ вӗҫсе кайнӑ пулсан та, тӗп тупӑш тӗмӗ ӑшӗнчех ларнине, вӗҫсе каякан кайӑк хыҫҫӑн чупни мӗн таран пысӑк айӑп пулнине те манмастчӗ пулӗ.
Если бы на меня она полетела, то Ярик бы не тронулся, и если бы даже просто полетела над ним, он не забыл бы, что главная добыча сидит в кусту, и какое это страшное преступление бежать за взлетевшей птицей.

Эпӗ тӗмӗ патне пӗр утӑм ярса пусрӑм та, ӑсан амин сассине илтрӗм.
Я сделал шаг к кусту и услышал голос тетеревиной матки.

Эпӗ шӑппӑн утса тӗмӗн тепӗр енне кайрӑм та, кайӑксем тӗмӗ хыҫне куҫа курӑнмасӑр ан кайччӑр, ҫӳлелле вӗҫсе хӑпарччӑр тесе Ярике хирӗҫ тӑтӑм.
Тихонько я обошел куст и стал против Ярика, чтобы птицы не улетели за куст невидимо, а поднялись вверх.

Вӗсем пурте уртӑш йывӑҫҫисен ҫӑра тӗмӗ ӑшне кӗчӗҫ, кунта ҫитсенех Ярик хӑйӗн юлашки утӑмне пусса, вилнӗ пек хытса тӑчӗ.
Они все вошли в большой куст можжевельника, и тут Ярик сделал свою последнюю мертвую стойку.

Ҫапла вӑл тӗмӗ тавра ҫаврӑнчӗ те, мана ӑнлантарса пачӗ:
Так, обойдя весь куст кругом, он дал мне понять:

Анчах Ярик ҫурма ҫула та ҫитмерӗ — пӗчӗкҫеҫҫӗ те питӗ ҫӑра тӗмӗ умӗнче чарӑнса тӑчӗ.
Но Ярик и полукруга не сделал, остановился возле небольшого, но очень густого куста.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика