Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тухрӑмӑр (тĕпĕ: тух) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӗшеннӗскерсем — ҫатӑртатакан тӗтӗм хушӑран пӑхкала-пӑхкала ту хушӑкӗнчен тухрӑмӑр.

Усталые, изредка оглядываясь на трескучий дым, мы выбрались из прохода.

VII. Таврӑну // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Тухрӑмӑр та — малалла!

— Выйдем — и марш.

V. Бигӑн ту ҫул // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Ҫапларах калаҫкаласа уйрӑлтӑмӑр та сехет чӗрӗкре ҫула тухрӑмӑр.

Поговорив таким образом, мы расстались и выехали в четверть второго.

IV. Астарот // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Хӑна ҫурчӗн ҫутӑ алкумӗнчен иртсен Фильспа иксӗмӗр ҫавӑтӑнса Гладиатор урамне тухрӑмӑр, пӗр вӑхӑт юхан шыв ҫыранӗсене сыпӑнтаракан канал хӗррипе пытӑмӑр.

Покинув освещенный подъезд гостиницы, я и Фильс, взявшись под руку, спустились на улицу Гладиатора и шли некоторое время вдоль канала, соединяющего рукава реки.

III. Никампа нимӗн валли те мар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Нимӗн те ҫимесӗр-ӗҫмесӗрех ҫула тухрӑмӑр, апат шухӑшӗ-и унта…

Мы еще ничего не ели, не пили и отправились, забыв о еде.

XIX. Руфут ханкӑрӗн синкерӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫак самантра эпир ӑна хӑвартӑмӑр, тухрӑмӑр та бульваралла иртрӗмӗр, унта чул ротонда ҫине вырнаҫрӑмӑр.

На этом мы покинули его, вышли и прошли на бульвар, где сели в каменную ротонду.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эпӗ темӗн калаҫма пикентӗм, анчах вӑл аллипе сулкалашать, хыпаланма пуҫларӗ, шӑпланчӗ, урӑх пӗр сӑмах та чӗнмерӗ, унтан сада тухрӑмӑр, вӑл килнӗ кимме шыраса тупрӑмӑр.

Я что-то заговорил, но она махнула рукой, — заторопилась, умолкла и не говорила больше ничего, пока мы не прошли в сад и не разыскали лодку, в которой она приехала.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эпир пурте ун умне тӑрса тухрӑмӑр.

Мы все стали против него.

XIV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Пурте галерейӑран тухрӑмӑр, темиҫе пӳлӗмрен иртрӗмӗр; унта хаклӑ япаласен садӗнчи пекех лайӑх, чӑн та, унашкал сад пурах тӑк.

Все мы вышли из галереи и прошли несколько комнат, где было хорошо, как в саду из дорогих вещей, если бы такой сад был.

XIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Малтан эпӗ те ҫаплах шухӑшланӑччӗ, анчах ҫакӑн пирки Дюрокпа канашласа пӑхсан акӑ мӗнлерех пӗтӗмлетӳ патне ҫитсе тухрӑмӑр: питех те ансат — Ганувер мана ӗненмест, тата… ҫавнашкал ӑнлантару аптӑратмӑш, кӑткӑсси пирки калаҫни вара…

— Вначале я так и думал, но, размыслив о том с Дюроком, пришел вот к какому заключению: Ганувер мне просто-напросто не поверит, не говоря уже о всей щекотливости такого объяснения.

XII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ас тӑватӑп; коридора тухрӑмӑр та Поппа сулахайри иккӗмӗш алӑк умӗнче чарӑнтӑмӑр.

Я помнил и провел его в коридор, второй дверью налево.

XII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Халӗ вара ҫакӑн пирки шухӑшлама вӑхӑт ҫук, мӗншӗн тесен эпир ҫитрӗмӗр те тухрӑмӑр, кимме сыхлама Эстампа хӑвартӑмӑр.

Пока что об этом некогда было думать теперь, так как мы приехали и вышли, оставив Эстампа стеречь лодку.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Поп кайрӗ, вара эпир нӳрлӗ стенасен тӑвӑрлӑхӗнче кӗсменсемпе авӑса-авӑса таса шыв ҫине тухрӑмӑр, юлашкинчен тӗмсем сӑрса хупланӑ чул арккӑран иртрӗмӗр.

Поп ушел, и мы вышли на веслах в тесноте сырых стен на чистую воду, пройдя под конец каменную арку, заросшую кустами.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Акӑ Поп тӑххӑр ҫитнине, Дюрок вара ҫула хускалмаллине пӗлтерчӗҫ те — эпир питӗ чаплӑ, ҫынсӑр стенасен ҫутӑ шӑплӑхне тухрӑмӑр, умри чупса-ӑнтӑлса килекен, куҫ виҫейми ҫуталусем витӗр иртрӗмӗр; кӗҫех пӑрӑм пусма патне ҫитсе тӑтӑмӑр.

Наконец Поп объявил, что уже девять часов, а Дюрок — что надо идти, и мы вышли в светлую тишину пустынных, великолепных стен, прошли сквозь набегающие сияния перспектив, в которых терялся взгляд; потом вышли к винтовой лестнице.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫапла, тухрӑмӑр, вара эпӗ ҫак ылтӑн ҫӗлене питӗрсе хуратӑп.

Да, выйдем, и я закрою эту золотую змею.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Каютӑран сиксе тухрӑмӑр та парӑссене сулахай борт еннелле куҫартӑмӑр.

Мы выскочили и перенесли паруса к левому борту.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Гаваньрен лайӑх ҫилпе тухрӑмӑр; карапа тӗпӗнченех аванах силлет; сӑмсахран пӑрӑнсан руль умне Эстамп тӑчӗ, Дюрокпа иксӗмӗр каютӑна иртрӗмӗр, вара эпӗ ҫак ҫынна тӗплӗн тишкертӗм, ҫав самантрах хупахран шӑллӗпе таврӑннӑ Гро хӑйне еплерех туйнине умӑма кӑларса тӑратрӑм.

Мы вышли из гавани на крепком ветре, с хорошей килевой качкой, и, как повернули за мыс, у руля стал Эстамп, а я и Дюрок очутились в каюте, и я воззрился на этого человека, только теперь ясно представив, как чувствует себя дядя Гро, если он вернулся с братом из трактира.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Пӑртак тӑрсан ун хыҫҫӑн эпир те чуптарса тухрӑмӑр.

Обождав немного, вслед за ним выехали и мы.

ХIII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ачасем Шебалова вӑрҫкалаҫҫӗ, телеграфистсене шкурниксем, пуш барабансем тесе ятсем парса, йӗпе лашисене аран-аран йӗнерлекелерӗҫ, тухса каяс килмен пирки юрламасӑрах ял вӗҫнелле хускалса тухрӑмӑр.

Ругали ребята Шебалова, обзывали телефонистов шкурами, пустозвонами, нехотя седлали мокрых лошадей и нехотя, без песен тронулись к окраине деревушки.

ХII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Часах эпир сылтӑмалла пӑрӑнтӑмӑр та, ҫӗрӗ-ҫӗрӗпе инҫетелле кайма ҫул туса, Жихарев хатӗрлесе хунӑ сереперен пӑрӑнса кайрӑмӑр, вара пысӑк ялсене кӗмесӗр, ҫул ҫинче тӗл пулакан шуррисен вак-тӗвек ушкӑнӗсене ҫӗмӗрсе, пӗр эрнерен Поворино станци участкине хӳтӗлесе тӑракан Шебаловпа Бегичевӑн пӗрлешнӗ отрячӗсемпе пӗрле хамӑрӑн регулярлӑ ҫар пайӗсем патне пырса тухрӑмӑр.

Круто завернув вправо, большими ночными переходами далеко ушли мы от лопушки, расставленной Жихаревым, и, минуя крупные села, сбивая на пути мелкие разъезды белых, соединившиеся отряды Шебалова и Бегичева вышли через неделю к своим регулярным частям, державшим завесу на участке станции Поворино.

XI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней