Корпус чувашского языка

Юлашкинчен тата, ватӑ негр пӗр йывӑҫ айӗнче йывӑҫ тӑлӑсемпе сӑнчӑрсене — вӗсене, тен, мӗнле те пулин тыткӑнран тарнӑ ҫын пӑрахса хӑварнӑ пулӗ — тупрӗ.

И наконец, в довершение всего, старого негра угораздило найти под деревом цепь и колодки, которые сбросил, наверное, какой-нибудь сбежавший невольник.

Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Дик тӗрӗс астӑвать пулсан, ку тӳремлӗхӗн тӗп паллисем ҫакӑн пек: шыв ҫителӗксӗр, йывӑҫ тавраш ҫитӗнмест, чулсем ҫук, ҫанталӑк ҫумӑра кайнӑ вӑхӑтра тал-пиҫен тапса тухать те, пӗчӗк йывӑҫ ҫӳллӗшне ҫитсе, шӑрӑх вӑхӑтра иртме май ҫук чӑтлӑх туса хурать.

И если память ему не изменяет, характерные черты этой равнины таковы: нехватка воды, отсутствие деревьев, полное отсутствие камней, а в сезон дождей — могучий рост чертополоха, который достигает размеров небольшого дерева и в жаркое время образует непроходимые заросли.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ун вырӑнне ку вырӑнта Кӑнтӑр Америкӑн ҫак пайӗнче час-часах тӗл пулмалла пек туйӑнакан йывӑҫ — каучук йывӑҫӗ — пачах та курӑнмарӗ.

Но зато в лесу, по-видимому, совершенно отсутствовали деревья, которые должны были бы изобиловать в этой части Южной Америки, — каучуконосы.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Улӑп-негр тир ҫиекен нӑрӑсен, каҫхи нӑрӑсен, чаклаттаракан, мӑйракаллӑ нӑрӑсен, масар шӑтӑкӗнчи нӑрӑсен, вӑрӑмсӑмсасен, тислӗк нӑррисен, уярсен, йывӑҫ пукрасен (ӗне нӑррисен), йывӑҫ хуппи, вӑрӑ ҫиекен нӑрӑсен тӗнчинче пурӑнчӗ.

Великан негр жил теперь в мире жуков-кожеедов, жужелиц, щелкунов, рогачей, жуков-могильщиков, долгоносиков, навозников, божьих коровок, короедов, хрущей, зерновок.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫурхи ҫул Гальӑна та савӑнтарать, вӑл, пӗрре Тенорпа, тепре Громилӑпа выляса, йывӑҫ ҫинчен йывӑҫ ҫине вӗҫсе ҫӳрет.

Даже Галя и та была пьяна от весеннего апрельского солнца и, как шальная, носилась вокруг, прыгая с дерева на дерево, заигрывая то с Тенором, то с Громилой.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вӗсем пӗр йывӑҫ патӗнчен тепӗр йывӑҫ патне чупма пуҫларӗҫ, асӑрханса лагерь тӑнӑ уҫланкӑ патне тухрӗҫ.

Перебегая от дерева дереву, они осторожно подошли к лагерной полянке.

26 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пан Кулжинский лашине пӑрахса хӑварса, хытӑ ҫӗр ҫине тухма ӗмӗтленсе пӗр йывӑҫран тепӗр йывӑҫ патне, пӗр тӗмӗскерен тепӗр тӗмеске ҫине сикме пуҫланӑ.

Пан Кулжинский, бросив коня, попробовал выбраться на твердый грунт, прыгая от дерева к дереву, с кочки на кочку.

Иван Сусанин // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 20–36 с.

Вӗсен вырӑнне йывӑҫ, тимӗр каштасен купи, ҫӗмӗрӗлнӗ пӳрт ҫийӗсем, ҫулҫӑсемсӗр юлнӑ хуҫӑк йывӑҫсем кӑна ҫыран хӗрринчи ҫурт вырӑнӗсене палӑртса тӑраҫҫӗ.

Вместо них груды поваленных балок, куски изуродованных крыш и обломки вперемешку с корявыми безлистыми сучьями обозначали место, где были прибрежные дома.

Пӗрремӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

Кашни йывӑҫ хыҫне, кашни йывӑҫ тӗми хыҫне лайӑх асӑрхаса пырса эпир малаллах каятпӑр.

Мы шли вперед, осторожно следя за каждым деревом, за каждым кустом.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Йывӑҫсем айӗнче марлӗрен тунӑ чаршав карнӑ сарлака йывӑҫ сак тӑрать.

Под деревьями стоял широкий топчан с марлевым пологом.

7 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Кӗреҫесем, наҫилккасем тытнӑ тӑххӑрмӗш «А» класс ачисем йывӑҫ лартмалли вырӑнтан чул катӑкӗсене тасатнӑ, цемент ҫӑрмалли шӑтӑксене тӑпра тултарса тикӗсленӗ, йывӑҫ лартмалли шӑтӑксем чавнӑ.

Вооружившись лопатами и носилками, девятый «А» выравнивал и расчищал площадку, убирал щебень, рыл ямы для деревьев.

«Килет ешӗл ҫуркунне» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Вӑрман касакансем йывӑҫ хыҫҫӑн йывӑҫ тӳнтерме тытӑнчӗҫ.

Работа в самом деле спорилась, сосны падали одна за другой.

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫынсем пурте вӑл каланӑ еннелле пӑрӑнса тӑчӗҫ; каснӑ йывӑҫ васкамасӑр ытти йывӑҫ хушшипе ҫӗрелле тӳнчӗ, ун сасси вӑрмана таҫта ҫити янӑратрӗ.

Люди перебежали в сторону, куда он указал; спиленная сосна медленно прошла меж деревьев и гулко ухнула на землю.

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ҫу кунӗнче пӗчӗк йывӑҫ пӳртре ӗмӗтсӗр хӑнтӑласене тӑрантса ҫитереймӗн, уҫӑ сывлӑшра пурӑнас килет, хӗлле тесен, пур енчен те тӑм сӗрсе, йывӑҫ пӳртрех ирӗкленсе пурӑнатӑп, — терӗ Пикмӑрса.

— Да не больно охота в жару-то в тесной деревянной избенке клопов кормить, то ли дело на свежем воздухе жить, а зимой уж куда ни шло, — ответствовал Бикмурза.

VII. «Ҫинҫе шывӗ сивӗ мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Икӗ енӗпе йывӑҫ ҫуртсен мӗлкисемпе ҫара йывӑҫсем вӗлтлетсе юлчӗҫ.

По сторонам мелькали силуэты деревянных домов и голые деревья.

13. Машина ҫинче // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Лахтарьсем пулман чухне те «карел йывӑҫ хуйри ҫинӗ», халӗ ӗнтӗ, лахтарьсем пӗтӗмӗшпех ҫаратса кайнӑ хыҫҫӑн, вӗсен йывӑҫ хуйрипе хутӑштарма та нимӗн те ҫук.

Даже когда не было лахтари, «карел ел кору дерева», а теперь, когда лахтари полностью разграбили, им нечего было смешать с деревянной корой.

Улттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Юлашки паллӑ, йывӑҫ ҫине пекӗпе чавса тунӑскер, вӑрман чӑтлӑхне каймаллине кӑтартать, унта шӑлан ҫырли тӗмӗсем, хӑрӑк туратсем, тӑвӑлпа хуҫӑлса ӳкнӗ йывӑҫсем ҫула пӗтӗмпех пӳлсе хуна.

Последняя стрела, вырезанная на дереве перочинным ножиком, вдруг указала направление в такую чащу, где колючие кусты шиповника, сухие ветки и торчащие во все стороны сучья бурелома совершенно загораживали дорогу.

38 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Йывӑҫ турачӗсем шатӑртатса хуҫӑлаҫҫӗ, лапки-лапкипе татса илнӗ йывӑҫ ҫулҫисем ҫав элес-мелес тискер кайӑксен пысӑк ҫӑварне кӗрсе ҫухалаҫҫӗ.

Ветви трещали, и оборванная листва исчезала в широкой пасти чудовищ.

XXXIX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ҫил формӑллӑ пулнӑ пулсан, вӑл ҫав йывӑҫ пек кукӑр-макӑр пулӗччӗ, йывӑҫ ҫил-тӑманӑн кӗлеткине кӑтартӗччӗ.

Если бы ветер мог иметь форму, он принял бы облик этого дерева, оно было изваянием бури.

Иккӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Эпир йӗри-тавра ем-ешӗл йывӑҫсем ӳсекен бухта хӗррипе уткаласа ҫӳрерӗмӗр; бухта айлӑмӗнчи вӑрман ӑшӗнче ларакан хула йывӑҫ турачӗсен хушшинчи кайӑк йӑви евӗрлӗ курӑнса тӑрать; эпир вӑрман чӑтлӑхӗсем витӗр уткаласа, вилла пахчисене курса савӑнса ҫӳрерӗмӗр, кашни пахчин хӑйне уйрӑм шыва кӗмеллисем курӑнса лараҫҫӗ.

Мы поневоле пошли бродить по покрытым зеленью берегам бухты, в глубине которой раскинулся городок; мы гуляли в окрестных рощах, придававших городу вид гнезда среди густых ветвей, любовались виллами с собственными купальнями.

VIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.