Корпус чувашского языка

— Чӑрмантарса ҫӳретпӗр ҫав ҫӗрлехи вӑхӑтра, эпӗ Ларисӑпа пӗрлеччӗ те… — тӳрре тухма тӑнӑн Лариса еннелле пӑхса илчӗ Сима.

Помоги переводом

Ирхи сывлӑм // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ӑшӑ ҫумӑр: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1986. — 128 с. — 84–112 с.

Василий Викторович куҫӗ умне Зина тухса тӑнӑн туйӑнчӗ, хӑй пурнӑҫне тишкерме хӑтланчӗ, телейлӗ Сашӑна ӑмсанчӗ, анчах ҫак шухӑшсене хӑваласа ҫапла каласа хучӗ:

Помоги переводом

V // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Катӑлнӑ уйӑх: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 112 с. — 47–67 с.

Кабинӑн ҫивиттийӗ исленсе кайнӑ, пуҫ ҫине пусса тӑнӑн туйӑнать, тахӑш тӗлтен шӑтнӑ та пулас вӑл: алӑк урлашки ҫине пат та пат! ҫумӑр тумласа плащ ҫине сирпӗнет.

Помоги переводом

I // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Катӑлнӑ уйӑх: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 112 с. — 47–67 с.

Миххана патша сучӗ те, саккунӗ те, ҫав судпа саккунӑн хуҫисем те пӑхӑнса тӑнӑн сӑнласа пани, паллах, чӑнлӑх картне каллех ларасшӑн мар.

Помоги переводом

«Ӗмер сакки сарлака» роман пирки // Михаил Сироткин. «Тӑван Атӑл». — 1962, 2(95)№ — 89-97 с.

Ҫав самантрах тӑна кӗнӗ пек пулса, Лукарье ҫине тимлӗнрех сӑнаса пӑхрӗ те, унӑн умӗнче хӗрарӑм мар, кирек-камӑн пырне те ҫыртса татма хатӗр кашкӑр ами тӑнӑн курӑнса кайрӗ.

Помоги переводом

VI // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Темшӗн ӑна ҫак самантра ҫенӗк картлашки ҫинчен ывӑлӗ пӑхса тӑнӑн туйӑнчӗ.

Помоги переводом

VII // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Кӑвайт ҫутисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 153 с. — 45–61 с.

Виҫӗ пус тӑраканнин ҫине тӑрсах виҫе тенкӗ тӑнӑн курӑнас килет.

Уж больно хочется ему, человеку, которому и цена-то три копейки в базарный день, выглядеть на трешницу.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Пирӗншӗн вара, аякра-аякра вӑрҫӑ шавӗ кӗрлесе тӑнине мантарса яракан илемлӗ пурӑнӑҫ кӗвви пӗр вӗҫӗмсӗр янӑраса тӑнӑн туйӑнчӗ.

Помоги переводом

Юлташ сӑмахӗ // Валентин Урдаш. «Ялав», 1948, 11№ — 27–28 с.

Ҫак вӑхӑтра ӑна хапха шӑтӑкӗсемпе карта хушӑкӗсенчен ун ҫине вуншар ҫын вӑрттӑн пӑхса тӑнӑн туйӑнчӗ.

Помоги переводом

21. Мӑрса арӑмӗ хӗр парать // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Хӑйне алӑк ҫумне ҫурӑмӗпе сӗвенсе темӗнле коридорта тӑнӑн, умӗнче вара, аякра, ансӑр алӑка курнӑн туять.

Ей казалось, что она стоит в каком-то коридоре, прислонясь спиной к двери, и видит впереди себя узкий далекий выход.

XIX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Комиссар пӗр тӑрӑмран теприне куҫать: арпашулӑх тӑрӑмӗнчен — кунта, хӑйне хирӗҫ, чӑн преступник пуррин тӑрӑмне; ӑна вӑл айван-кӑнттамрах кӳнтелен тесе палӑртнӑччӗ, халӗ хӑйне урӑхларах — тӳре мӑнаҫлӑхӗпе, хӑйӗнчен килекен кашни ӑнӑҫу харкам хӑйӗн пахалӑхӗсенчен тухса тӑнӑн — тытать.

Комиссар перешел из одного состояния в другое, — из состояния запутанности к состоянию иметь здесь, против себя, подлинного преступника, которого считал туповатым свидетелем, — с апломбом чиновника, приписывающего каждый, даже невольный успех влиянию своих личных качеств.

XXVIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Мана ҫакӑ ҫав тери тӗлӗнтерсе пӑрахрӗ, кимӗ сывлӑшран ҫакӑнса тӑнӑн туйӑнатчӗ.

Это меня так поразило, что показалось, будто лодка висит в воздухе.

XVIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Эпӗ, танлаштарас тӑк, Летьеррин «Дюранди» Трансатлантика линийӗн хурҫӑ Левиафанӗ умӗнче тӑнӑн курӑнатӑп.

Я, по сравнению, имел предстать таким людям, как «Дюранда» Летьерри предстоит стальному Левиафану Трансатлантической линии.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Ку — йывӑр кӗлеткеллӗ, кавалерист сӑнӗллӗ этем, кӑвак куҫӗсем сапӑр, унпа калаҫакан ҫине тухса тӑнӑн тинкереҫҫӗ.

То был грузный человек с лицом кавалериста и тихими, вытолкнутыми на собеседника голубыми глазами.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

— Хаклӑ Гарвей, темшӗн… эпӗ сире пирӗн хулара ирӗксӗр тытса тӑнӑн туйӑнать мана.

— Дорогой Гарвей, мне кажется, что я невольно удерживаю вас в нашем городе.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Цилиндрне вӑл ӗнси ҫине шуххӑн лартнӑ, пальтовӗпе жилеткине йӳле янӑран чунӗ те курӑнсах тӑнӑн туйӑнать.

Цилиндр его ухарски сидел на затылке, и из-за распахнувшегося пальто вместе с жилеткой, казалось, выглядывала сама душа.

Тавӑру // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/lib/haylav/7548.html

Акӑ Ганувер хӗрарӑмпа пӗрешкел шухӑшлать, Дюрок, Поп тата Эстамп пуринчен те, Гануверсӑр пуҫне, маншӑн паллӑ мар, вӑрттӑн кӑмӑл-туйӑмпа уйрӑлса тӑраҫҫӗ, тепӗр енчен вара — хӗрарӑм, пенснеллӗ арҫынпа куҫлӑхлӑ арҫын пӗр-пӗринпе ҫывӑхрах, пӗрремӗш ушкӑн паллӑ мар тӗллев патне ҫавра ҫулпа пырать, анчах хӑйне вырӑнтах тӑнӑн кӑтартать.

 Но только я очень хорошо чувствовал, что Ганувер думает одинаково с молодой дамой, что Дюрок, Поп и Эстамп отделены от всех, кроме Ганувера, особым, неизвестным мне, настроением и что, с другой стороны, — дама, человек в пенсне и человек в очках ближе друг к другу, а первая группа идет отдаленным кругом к неизвестной цели, делая вид, что остается на месте.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫӑра йывӑҫ ҫулҫисем кӑштӑртатнинче, ҫӗрлехи фиалка чечекӗсемпе вӑрман хӑяхӗн шӑршинче ылтӑн ҫӑлтӑрӗсемпе ялтӑртатса тӑракан пӑчӑ ҫӗр канӑҫа пӗлмен тӑмана пек кӑшкӑрса янтраса тӑнӑн туйӑнчӗ.

В шорохах пышной листвы, в запахах ночных фиалок и лесной осоки беспокойной совой кричала раззолоченная звездами душная ночь.

XI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ҫуллахи кун, кӑнтӑрлахи йӑлтӑртатӑвне ҫухатрӗ пулин те, тусем ҫийӗн инҫетри юр йӑлкӑшӑвӗпе ҫиҫкелет-ха, анчах Юса халӗ Кипа ялӗ таврашӗнче те, ялта хӑйӗнче те, юхан шыв ҫийӗн те, пур ҫӗрте те сӗм тӗттӗм пулса тӑнӑн туйӑнать.

И хотя летний день, потеряв ослепительность зенита, еще горел над горами блеском дальних снегов, казалось Юсу, что вокруг глухого сельца Кипы, и в самом сельце, и над рекой, и везде стало совсем темно.

Суккӑр Дей Канет // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 379–382 с.

Ҫӗнӗ, ҫивӗч туйӑмӗ ӑна вӑл ют ҫынсен йышлӑ ушкӑнӗнче тӑнӑн сӑнарлать: хӑйне вӑл халӗ ҫаппа-ҫарамас, такамсем самантрах вӑрттӑн хывӑнтарнӑн курать.

Его резкое, новое ощущение походило на то, как если бы, находясь в большом обществе, он увидел себя совершенно нагим, раздетым таинственно и мгновенно.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 320–325 с.