Корпус чувашского языка

Ҫавӑнтанпа вара, тен, икҫӗр ҫула яхӑн ҫав чӑрӑшпа хыр пӗрле ӳсеҫҫӗ.

С тех пор уже лет, может быть, двести эти ель и сосна вместе растут.

IV // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Атӑлӑн анлӑ сарӑлнӑ шывӗ ҫинче шыв илмен ҫӗрсем укҫа ҫаврашкисем пек курӑнаҫҫӗ, вӗсенчен пӗрисем ҫап-ҫара, теприсем ҫинче йывӑҫ тӗмӗсем е ҫӳлӗ йывӑҫсем ӳсеҫҫӗ.

На великом разливе Волги там и тут виднелись копеечки незалитой земли, иногда голые, иногда с кустарником, иногда с высокими деревьями.

Ҫӑлӑнӑҫ утравӗ // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 77–81 с.

Эпир кӳлӗ тӑрӑх кимӗпе ишсе хӑмӑшалла каятпӑр; кӑҫалхи ҫул кӑвакалсем нумай пулаҫҫӗ-ши, мӗнле ӳсеҫҫӗ вӗсем, мӗнле вӗсем халӗ — вӗҫеҫҫӗ-и, е шывра кӑна чӑмса ҫӳреҫҫӗ-и, е шыв ҫийӗпе, кӗске ҫуначӗсемпе ҫапкаласа ҫеҫ чупаҫҫӗ-и, тетпӗр.

Мы плывём на лодке по озеру в тростники проверить, много ли будет в этом году уток и как они, молодые, растут: какие они теперь — летают, или пока ещё только ныряют, или удирают бегом по воде, хлопая короткими крыльями.

Шӑркалчӑ чӗпписем // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 55–57 с.

Ӳсеҫҫӗ те ӳсеҫҫӗ симӗс хӑмӑшсем; килеҫҫӗ те килеҫҫӗ кунта шурлӑхсенчен йывӑррӑн пускаласа шултӑра кайӑк-кӑвакалсем; амӑшӗсем хыҫҫӑн, шӑхӑркаласа, сарӑ уралӑ хура кӑвакал чӗпписем тункатасем хушшипе пытанкаласа чупаҫҫӗ.

Растут, растут зеленые дудочки; идут, идут с болот сюда тяжёлые кряквы, переваливаясь, а за ними, посвистывая, — чёрные утята с жёлтыми лапками между кочками за маткой, как между горами.

Шӑркалчӑ чӗпписем // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 55–57 с.

Ҫапла пурӑнать пирӗн патӑмӑрта тӑрна, каснӑ ҫуначӗсем хӑйӗн ӳсеҫҫӗ те ӳсеҫҫӗ.

Так живет у нас журавль, а подрезанные крылья его всё растут и растут.

Тӑрнашка // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 27–28 с.

Ҫуркунне иртрӗ, ҫулла ҫитрӗ, пур ҫӗрте те кукшапуҫ чечексем ӳсеҫҫӗ.

Прошла весна, настало лето, везде показались одуванчики.

Юпа ҫинче ларакан чӑхӑ // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 21–22 с.

Шывра чӗрӗп сасартӑк тӑсӑлса ҫыран хӗрринелле ишсе кайрӗ, хӑй пӗчӗкҫӗ сысна пекех, анчах шӑрт вырӑнне унӑн йӗпсем ӳсеҫҫӗ.

Мгновенно ёж развернулся в воде и поплыл к берегу, как маленькая свинья, только вместо щетины на спине были иголки.

Чӗрӗп // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 18–21 с.

Анчах эпӗ шӑрӑхпа пӑшӑхрӑм, уйӑх та ман куҫа йӑмӑхтарать, ӳркев те пусса килчӗ; йӗри-тавра вара утмӑлтуратсем питӗ шултрисем, ӳсеҫҫӗ!

Только очень меня от жары растомило, и месяц меня слепит, и лень на меня нашла; а кругом васильки растут, да такие крупные!

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.

Мӑкланнӑ стенисем башньӑпа ҫыпҫӑннӑ, вӗсене тӗллӗн-тӗллӗн плющ сӑрса илнӗ, шурӑ бойницӑсемпе арканнӑ сводсем ҫинчен кукӑр-макӑр йывӑҫсем уртӑнса ӳсеҫҫӗ.

Мшистые стены примыкали к башне; кой-где лепился плющ; искривленные деревца свешивались с седых бойниц и рухнувших сводов.

IV // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Кунта ытларах юмансем ӳсеҫҫӗ, вӗсем хушшинче — шӗшкӗ тӗмӗсем.

Здесь росли в основном дубы, а между ними — кусты орешника.

Пыл хурчӗсемпе паллашни // Ара Мишши. Ара Мишши. Пиллӗкмӗш чӗрӗк: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 64 с. — 19,21,23 с.

Ачасене чунтан, кӑмӑлтан пӑхсан вӗсем ҫирӗп те сывлӑхлӑ ӳсеҫҫӗ.

В любящей семье дети растут здоровыми и крепкими.

Виҫҫӗмӗш вӑрттӑнлӑх // Ольга Фёдорова. Ордем, Г. Аньӑн вунӑ вӑрттӑнлӑхӗ: калавсем: [кӗҫен ҫулхи шкул ачисем валли] / Ордем Гали; [О. Л. Федорова куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательств, 2006. - 48 с. : ил.

Вӗсем сухаласа пӑрахнӑ пӑрлак вырӑнсенче ҫитӗнеҫҫӗ, типсе ларнӑ саймӑршан ҫатрака тӗмӗсем хушшинчен те шӑтса тухнӑ; тахҫанхи ана сыппи хӗррисенче чӗнтӗрленсе, ҫӗр тӑрӑх тӑрӑшса ӳсеҫҫӗ; вут-чуль пек хытӑ ҫерем ҫинчи пӗлтӗрхи хӑрӑк-харӑк курӑк хушшинчен те тӗнче ҫине ачанни пек ҫутӑ кӑвак куҫӗсемпе йӑлкӑшса пӑхаҫҫӗ.

Они росли на брошенной залежи, пробивались между сухими будыльями донника, цветным узором стлались по краям давнишней межи, и даже на кремнисто-крепкой целине из прошлогодней, поблекшей травы смотрели на мир их голубые, детски чистые глаза.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсен тем пысӑкӑш типӗ турачӗсем хӑйсем йӑтӑнса аннӑ ҫӗрте ҫамрӑк йывӑҫсемпе тӗмсене пӗтӗмпех лапчӑтса ҫӗмӗрсе пӗтернӗ, лешсем вара чалӑш-чӗлӗш ӳсеҫҫӗ, хӑйсем ҫапах та ешӗл-ха, пурӑнаҫҫӗ-ха.

Их огромные засохшие ветки придавили кусты и молодые деревца, и те росли вкривь и вкось, помятые, согнутые, но все же зеленые, живые.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Хапхаран кӗрсенех йӗри-тавра лайӑх карта тытса ҫавӑрнӑ участока курах кайрӑм эпӗ, Участокӗ пысӑк, унта улма йывӑҫҫисем те, чиесем те, хурлӑхан та, хӑмла ҫырли тунисем те вӗтлӗхри пек ӳсеҫҫӗ.

Помоги переводом

II. Ҫитрӗмӗр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Ҫулӑн хӗрринчех ем-ешӗл ҫамрӑк чӑрӑшсем ӳсеҫҫӗ; вӗсен хыҫӗнче, пӗчӗк чӑрӑшсене сыхласа ларнӑ пек, пысӑк та ҫӳллӗ чӑрӑшсем ӳсеҫҫӗ, вӗсен лӑссисем йӗплӗ.

У самого края росли молодые светло-зеленые елочки; за ними, словно охраняя малышей, стояли взрослые ели с тяжелой синеватой хвоей на опущенных ветках.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Вӗсем, вӑраххӑн пулин те, ҫаплах ӳсеҫҫӗ, хушӑнсах пыраҫҫӗ.

Которые медленно реяли, множились.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Апла пулин те, ҫуркуннесенче тункатасенчен хӑрма пӗлмен ҫамрӑк хунавсем ашкӑрса тухаҫҫӗ те пӗр-икӗ ҫул майӗпен ӳсеҫҫӗ, унтан каллех Алешка кати ҫу кунӗсенче сарлака туратлӑ ҫутӑ симӗс тум тӑхӑнать, кӗркуннесенче ылтӑн тӗслӗ эрешӗсемпе, ир енне ӳкнӗ тӑм хӗмлентернӗ капӑр юман ҫулҫисен хӗрлӗ ҫулӑмӗпе йӑлкӑшать.

Но от коренастых пней весною выметываются живучие молодые побеги, год-два неприметного роста, и снова Алешкин перелесок летом — в малахитовой зелени распростертых ветвей, осенью — как в золотой кольчуге, в червонном зареве зажженных утренниками резных дубовых листьев.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫырман икӗ айккипе тирексемпе хӗрлӗ ҫӳҫесем ҫӑран ашкӑрса ӳсеҫҫӗ.

По обочинам яра густо росли тополя и вербы.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кур ав, хӑвӑн мӗн пек ачасем ӳсеҫҫӗ.

У тебя ить вон, гля, какие дети растут.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Станица Совечӗн шурӑ чул ҫурчӗ умӗнче ҫамрӑк йывӑҫсем ӳсеҫҫӗ.

Каменный дом станичного совета смотрел окнами на кущу молодых деревьев.

XXXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.