Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ӗненместчӗ (тĕпĕ: ӗнен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл ӗненместчӗ те.

Он даже не поверил бы.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Пуҫӗ унӑн алшӑллирен тунӑ чалмапа чӗркенӗ пекчӗ; саралса, начарланса кайнӑскер, вӑл кӳпчесе ларнӑ куҫӗсене ҫиленчӗклӗн мӑльт-мӑльт тутарса пӑхатчӗ, эпӗ пӑртманета пушах тупнине ӗненместчӗ.

Голова у него была в чалме из полотенца; жёлтый, похудевший, он сердито мигал опухшими глазами и не верил, что я нашел кошелёк пустым.

X. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Вӑл турра ӗненместчӗ, — тӳрленсе тӑрса каларӗ Наҫтук асанне.

— Они неверующие были, — сказала бабушка Настя, выпрямившись.

Мӑн асламӑшне пытарни // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

«Николай» гестапора хӑйне ҫирӗп тытассине никам та ӗненместчӗ.

Никто не верил, что «Николай» устоит перед гестапо.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Вӑл та ӗненместчӗ, ҫапах шӳтлекелесе те пулин итлетчӗ эп каланисене…

Она тоже не верила, но слушала меня — то шутя, то серьезно.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Ашшӗ турра ӗненместчӗ, — тенӗ амӑшӗ ывӑлӗ вырӑнне.

— Отец нехристь был, — сказала за сына мать.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кун хыҫҫӑн А-шунь пушшех тунсӑхлама пуҫларӗ, ашшӗнчен ыйтма вӑтаннӑ курӑнать, хӑй яланах макӑратчӗ; Чжан-фу: ан кулян, хӗрӗм, пулас упӑшку — йӗркеллӗ, ӗҫлекен ҫын, тесе лӑплантарма тӑрӑшатчӗ те вӑл пурпӗрех ӗненместчӗ: — «Юрать-ха вилетӗп, халӗ маншӑн пурте пӗрех», — тетчӗ.

С этого-то времени на нее и нашла тоска: она все время плакала, жениха стыдилась; когда же отец, узнав об этом, стал его хвалить — какой он, мол, работящий, было уже поздно, она не поверила и все твердила: «Теперь мне уже все равно. Хорошо, что я умру».

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Ман атте ҫакна ӗненместчӗ малтан.

Мой отец сначала не верил в это.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней