Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ӑшша (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл хӑйне пӗр-пӗччен, кичем, тӑлӑххӑн юлнӑ пек ҫеҫ туять, ӑшша туртӑнать, Женя уншӑн тӑрӑшни Алексей кӑмӑлне хускатрӗ.

Просто ему было одиноко, сиротливо, холодно, захотелось тепла, трогала забота и доброта Жени.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Пӳртне вӑл хӗлле валли хӑй хатӗрленӗ, ҫавӑнпа та нимӗнле ҫил те хаклӑ ӑшша кунтан вӗрсе кӑлараймӑн.

Он сам готовил жилье к зиме, и никакие ветры не могли выдуть отсюда драгоценные калории.

Улттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Кӑмакине хутни-хутманни пӗрех, пӗтӗм ӑшша хӑваласа кӑларать.

Топи не топи печку — все равно выдувает.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ҫумӑр ҫунӑ чух шыв типсе пӑс пулать те, хӑй ӑшне сывлӑшри ӑшша туртса илет.

Когда идет дождь, то вода сохнет, испаряется и забирает в себя тепло.

Пӑр, шыв, пӑс // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӑс пулнӑ чухне, шыв сывлӑшри ӑшша нумай туртса илет.

А чтобы из воды сделаться паром, она заберет много тепла из воздуха.

Пӑр, шыв, пӑс // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Акӑ мӗншӗн: пӑра ирӗлме ӑшӑ кирлӗ, ҫавӑнпа вӑл ирӗлсе сывлӑшри ӑшша хӑй ӑшне туртса илет.

Оттого, что лед, чтоб ему сделаться водой, заберет в себя тепло из воздуха.

Пӑр, шыв, пӑс // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӑр ирӗлнӗ чухне е шывран пӑс пулнӑ чухне сывлӑшри ӑшша шывпа пӑр туртса илеҫҫӗ, сывлӑш вара сивӗнет.

А когда из льда делается вода, а из воды делается пар, то тепло из воздуха выходит в воду и в пар — и воздух становится холоднее.

Пӑр, шыв, пӑс // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ак мӗншӗн: пӑс шыв пулсанах, ун ӑшӗнчи ытлашши ӑшша сывлӑш туртса илет.

Оттого, что как только пар станет водой, он выпустит из себя лишнее тепло в воздух.

Пӑр, шыв, пӑс // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

 — Сывлӑшри ӑшша шыв турта пуҫлӗ.

 — Из воздуха тепло будет переходить в воду.

Пӑр, шыв, пӑс // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хытӑ япала шӗвелнӗ чухне, ӑшша туртса илет те, ун ӑшӗнчи сивви тухса каять; вара унӑн пайӗсем ирӗлеҫҫӗ.

А когда из крепкой делается жидкая, то вещь забирает в себя тепло, и из нее выходит холод, и фигуры ее распускаются.

Япаласенӗн пайӗсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл ӑшша вӗсем ӑҫтан илнӗ?

А откуда они взяли тепло?

Ӑшӑ — хӗвелте // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Акӑ мӗншӗн: кӗрӗк хӑй витӗр кӑвас чӗресӗнчен ӑшша ямасть; ҫавӑнпа чуста сивӗнмест.

Для того, что шуба не пропустит тепла и хлебы (квашни) не остынут.

II // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫавӑнпа ӗнтӗ сивӗре ӑшша тытакан ҫӑмлӑ тумтир тӑхӑнса ҫӳреҫҫӗ.

От этого-то в холода одеваются в меха, шерсть и во все, что не пропускает тепла.

II // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Виталий, ку хӗрсен ҫӑварӗсенчен тата тем пӗрхӗнсе тухӗ тесе-ши е ташласа ывӑннипе те (ӑшша пиҫме те вӑхӑт!), купӑсҫӑ купӑсӗ ҫине, чарӑнма паллӑ парса, аллине лашт хучӗ те, клубри халӑх енне ҫаврӑнса, ҫапла лаплаттарса пӗлтерчӗ:

То ли опасаясь услышать еще что похлеще, то ли действительно устав от пляски, Виталий подошел к гармонисту, положил руку на меха, и, повернувшись к ребятам в клубе, сказал:

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Тем, ӑшша туртнӑ пек туйӑнать…

Что- то, сдается мне, холодом тянет.

1 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Телее, халь каҫсем ӑшӑ тӑраҫҫӗ, ак ку улӑп-йывӑҫ тӑрри ҫӗртен хӑпаракан ӑшша чарса тӑрать.

 — Ночи, к счастью, стоят теперь теплые, а крона этого гигантского дерева задерживает испарения.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Кирек мӗнле пулсан та, вӑл тиркешмест, хирӗҫмест, сахалпах ҫырлахать, ӑшша та, сивве те чӑтать, ӑна ӗҫтерме-ҫитерме маннӑ пулсан, вӑл кунӗ-кунӗпе ӗҫмесӗр-ҫимесӗр ҫӳреме пултарать.

Впрочем, он был неприхотлив, покладист, нетребователен, нечувствителен к жаре и холоду, мог не есть и не пить целыми днями, если его забывали накормить и напоить.

Пӗрремӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Анчах халӗ унӑн пӳрте, ӑшша кӗрес килет.

Но его неудержимо тянуло в избу, к теплу.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Землянкӑри ӑшша ытлашши кӑларас мар тесе, вӑл алӑка ерипен уҫса кӗнӗ, Перекомский темӗскер ҫырса ларнӑ.

Осторожно приоткрыв дверь, чтобы не выпустить тепло, он увидел, что Перекомский что-то пишет.

Виҫҫӗмӗш бастион // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 95–110 с.

Саша михӗсене ытамласа тытнӑ, ӳкесрен вӗсене янаххипе хӗстернӗ те тайкаланса таҫталла йӑтса пырать, вӑл та ӑшша пиҫнӗ, ывӑнса ҫитнӗ.

Саша нес куда-то сложенные стопкой мешки, поддерживая их подбородком и шатаясь от жары и усталости.

20 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней