Корпус чувашского языка

Ку шӑтӑка мӗнле те пулин чӗрчун вырнаҫман-ши тесе, шурӑ ҫӳҫен пӗр туратне касса илчӗ те унпа шӑтӑка чиксе ярса пӑтратрӗ.

Помоги переводом

Пӗрремӗш сыпӑк // Сергей Юшков. Юшков С. П. Кӗрен кӳлӗсем: повеҫпе калавсем — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 112 с. — 3–73 с.

Кӑшт ҫӳлерех хӑпарса, ҫӳҫен тӗми ҫине выртса шыв ӗҫрӗм те тавраналла тинкертӗм.

Помоги переводом

V // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Катӑлнӑ уйӑх: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 112 с. — 3–19 с.

Сӑмсине ҫӳҫен пӗрчи кӗнӗрен-ши, ҫывӑракан ял вӑранса каймалла тулхӑрса илчӗ.

Помоги переводом

III // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Катӑлнӑ уйӑх: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 112 с. — 3–19 с.

Анчах М-r Charles ман ҫӳҫен хӑлӑхсӑр пайӑркисене ҫыпӑҫакан эсеенципе мӗн чухлӗ сӗрсен те, вӗсем эпӗ шлепкене тӑхӑнсанах вирелле тӑчӗҫ, ҫӳҫе кӑтралатнӑ хыҫҫӑн мана хамӑн кӗлеткем пушшех япӑхраххӑн туйӑнчӗ.

Но сколько ни мазал m-r Charles какой-то липкой эссенцией мои вихры, они все-таки встали, когда я надел шляпу, и вообще моя завитая фигура мне казалась еще гораздо хуже, чем прежде.

XXXVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пур япаласем те ҫап-ҫутӑ ҫуталса тӑраҫҫӗ, пӳлӗмре савӑк, ҫурхи вӑшӑл-вӑшӑл ҫил манӑн «Алгебрӑн» листисене, Николай ҫӳҫен пӗрчисене вӗлкӗштерет.

Все предметы были освещены ярко, комната повеселела, легкий весенний ветерок шевелил листы моей «Алгебры» и волоса на голове Николая.

II сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Туйисемпе пӗр пекреххӗн сулкаласа, пирӗн ҫине куҫ хӳрипе кӑна пӑхса илсе, вӗсем пӗрин хыҫҫӑн тепри йывӑррӑн майӗпен малалла утаҫҫӗ, ҫав хушӑра ак мӗн ыйтса пӗлес килчӗ ман: ӑҫта, мӗн тума каяҫҫӗ вӗсем? нумая тӑсӑлать-и вӗсен ҫулҫӳревӗ, вӗсен мелкисем хӑйсен ҫулӗ ҫинчи ҫӳҫен вӑрӑм мӗлкисемпе час пӗрлешеҫҫӗ-ши?

Равномерно размахивая палками и едва оглядываясь на нас, они медленным, тяжелым шагом подвигаются вперед одна за другою, и меня занимают вопросы: куда, зачем они идут? долго ли продолжится их путешествие и скоро ли длинные тени, которые они бросают на дорогу, соединятся с тенью ракиты, мимо которой они должны пройти.

I сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫемӗ май мӗнешкел килӗшӳллӗ хумханаҫҫӗ ун пуҫӗ ҫинче сарӑ кӑтра ҫӳҫен пайӑркисем тата хӑйӗн пӗчӗкҫеҫҫӗ урисемпе мӗн тери айванла тӑвать вӑл «jeté-assemblé» ҫаврӑма!

Как мило, в такт прыгали на головке ее русые кудри, и как наивно делала она jeté-assemblé своими крошечными ножками!

XXI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫирӗкӗн кӗркуннеренпех тытӑнса ларнӑ хатӗр кӑчкисем сарӑла пуҫларӗҫ, ҫӳҫен шурӑ папакӗсем сарӑ шӑрка кӑларчӗҫ.

У ольхи зашевелились чешуйки на готовых с осени сережках, на белых барашках ив появились золотистые тычинки.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӑл ҫамки ҫине ӳкнӗ ҫӳҫен кӑтрашкисене уйрӑммӑнах лайӑх тирпейлесе майлаштарнӑ, куҫхаршийӗсене сӑтӑрса тӳрлетнӗ, анчах пуринчен ытла вӑл хӑйӗн тӗкӗр пек ялкӑшакан аттисемпе илӗртме ӗмӗтленнӗ.

Она особо тщательно выложила кудряшки на лбу, подвела брови, но крепче всего она уповала на свои блестящие, как зеркало, полусапожки.

10. Пленум хыҫҫӑн // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Акӑ эсӗ ҫамрӑк ҫӳҫе хуппине сӳсе илнӗ, унпа сулкалашса, хӑвӑн ним шухӑшсӑр пит-куҫу ҫинчен вӑрӑм тунасене хӑвалатӑн, ҫӳҫен ҫаралса юлнӑ вуллине ӗмсе пӑхасси ҫинчен шухӑшламан та — мӗн тери пылак вӑл.

Ты вот содрал с молодой ветлы лыко, идешь и беспечно размахиваешь им, отпугиваешь комаров от своего равнодушного чела и не знаешь того, что можно было бы полизать обнаженную часть ветлы — как же она сладка!

Вӑрман сыхлавҫи // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Йытӑсен пуҫӗсем ҫинче шурӑ ҫӳҫен шерепи евӗрлӗ мӑрккасем вӗлкӗшеҫҫӗ.

Султанчики на их головах развевались подобно белым метелкам повейника.

II // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Вӑл унӑн ҫӳҫен шӑршине сисет, тӗттӗмрех ӑна унӑн куҫӗсене курнӑн туйӑнать.

Он чувствует запах ее волос и, кажется, видит ее глаза.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.