Корпус чувашского языка

Инҫех те мар кӑвайт валли ҫатӑрка пухса хунӑ.

Помоги переводом

Ҫӗнӗ вут // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Ҫырана ҫурса анакан ҫара шырлансем, йӑшса тӑракан хӗрлӗ хӑйӑр, тӗл-тӗл ӳсекен ҫатӑрка тӗмӗсем…

Помоги переводом

Тинӗс уҫакансем // Александр Аслут. «Тӑван Атӑл». — 1969, 2(136)№ — 70-76 с.

Хура вӑрманти пек чӑтлӑхсем ҫук унта, урана чӑлханакан ҫатӑрка курӑксем те ӳсмеҫҫӗ.

Помоги переводом

Хырлӑхра // Герасим Харлампьев. Харлампьев, Г. Д. Утарта: пӗчӗк калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1964. — 84 с. — 4–5 с.

Кӗмӗш — ача ҫеҫ те, вӑл хӑй ҫынсене кансӗрлеме пӑхать: кунӗпех тулӑн-шалӑн чупать — шыв кӳрсе килет, ҫатӑрка тухса касать, урай сӗрет…

Ну а Кемеш еще ребенок, она сама кого хочешь стеснит. Снует туда-сюда день-деньской: то воды принесет, то сучьев наломает, пол подметет…

Таркӑн // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ҫатӑрка ҫунса пӗтсен хӗрсем кӑмакана темиҫе шӗшкӗ туни пӑрахрӗҫ.

Когда в печи прогорели мелкие сучья, девушки подбросили в огонь несколько веток орешника.

Таркӑн // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Хыпашлакаласа хӑйӑ тупиччен, тӗпелти ҫатӑрка купи урлӑ каҫса вучахри кӑвара вӗрсе чӗртиччен пӑйтӑх вӑхӑт иртсе каять.

Прошло много времени, прежде чем она нащупал лучину, перелез через кучу хвороста, чтобы добраться до угольков и разжег костер в очаге.

Мариҫ вилӗмӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ҫатӑрка пӑрахсан кӑвайт ҫинчен кӗлти-кӗлтипе хӗлхем тӗрлеттерсе сирпӗнет.

Но охапки сушняка, подбрасываемые время от времени, гасят его пыл, и костер брызжет снопами мелких искр.

Вӑрман халапӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Картишӗнчен Яка Илле ҫатӑрка илсе кӗрет, пӗр хуран ҫӑмарта ҫакса ярать.

Занес хворосту, развел очаг и подвесил целый котел яиц — вариться.

Яка Илле // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Унта хамӑр ялти, Ҫатӑрка Ҫырминчи тата Вӑтапуҫӗнчи мӑшӑрланакан ҫамрӑксем вӑрҫа хутшӑннӑ, вӑрҫӑра пуҫ хунӑ ентешсене асӑнса пуҫ тайма, фото ҫапӑнма пырса каяҫҫӗ.

Помоги переводом

«Хӗрӗх пӗр ҫул ӗҫлерӗм те пенсие тухрӑм» // Василий Лапин. http://kanashen.ru/2022/09/23/%d1%85e%d1 ... 80a%d0%bc/

— Каясчӗ, — терӗ ҫунакан вут ҫине ҫатӑрка пӑрахса тӑракан тӗкӗрҫӗ.

Помоги переводом

14. Яхуте шӑпи // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Ашшӗ вырӑнне юлнӑ вуникӗ ҫулхи Алюш ӑна кӳлме вӗрентрӗ, унпа ҫатӑрка пуҫтарма, хире хӑмӑл турама, утӑ хатӗрлеме ҫӳретчӗ.

Помоги переводом

Ӗне сутнӑ кун // Николай Ларионов. https://chuvash.org/lib/haylav/7558.html

Хальлӗхе чухӑн Джуджу ҫеҫ-ха: ҫатӑрка тӑрӑ айӗнчи шӑмӑ куписем, ҫӗмрен ҫыххисем, чӑптапа хутӑш шӑмӑ тӗмескисем; кӗҫех сукмак самаях анлӑланчӗ, акӑ умра — пысӑках мар уҫланкӑ, унта — шалҫасем ҫинчи тӑрӑ, ун айӗнче слонӑн икӗ асав шӑлӗ, чӳлмексем, хӗҫ-пӑшал, тӗрлӗ тӗслӗ темиҫе ластӑк, ҫирӗме яхӑн пӑхӑр сулӑ, ҫак купа тӑрринче вара шӑпах Гент шыранӑ япала — кимӗ — выртать.

Сначала попадались бедные Джуджу — кучи черепков под навесом на хворосте, пучки стрел, кучи циновок и костей, но затем тропинка, расширяясь, привела к небольшой лужайке, где стоял внушительный навес, поддерживаемый шестами. Под ним лежало два слоновых клыка, горшки, оружие, несколько цветных тряпок, штук двадцать медных браслетов, а на вершине кучи стояло именно то, что искал Гент, то есть пирога.

ХIII. Джуджу вӑрманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Вӗсем хӑйсен шӗвӗр урисемпе сассӑр ярса пусаҫҫӗ, хӑлхисене кӑштах силлесе илеҫҫӗ, кӑвак куҫӗсемпе сирӗн ҫине чалӑшшӑн пӑхкалаҫҫӗ, ҫурӑмӗ урлӑ хунӑ кӑмрӑк миххисене, ҫатӑрка вутӑ, рис тата кил-ҫуртри тӗрлӗрен ӑпӑр-тапӑра аслӑ ҫулсемпе сукмаксем тӑрӑх силлентеркелесе пыраҫҫӗ.

Они идут, беззвучно ступая своими точеными серыми ногами, чуть потряхивая ушами и косясь на вас длинным лиловым глазом, по дорогам и тропам, нагруженные мешками с углем, нагруженные хворостом, тюками с рисом, всевозможной домашней рухлядью.

Ашак // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

— Тип ҫатӑрка пурччӗ те, иртнӗ каҫ ҫунтарса пӗтертӗм ӗнтӗ ӑна.

— Эх, хворост у меня был сухой, весь спалил вчера!

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шинкӗл ҫав хушӑра ҫатӑрка пуҫтарса килчӗ, вут чӗртсе ячӗ.

А Шингель в это время собрал хворосту и разжег костер.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Каҫхине уҫланкӑ хӗрринчи айлӑмра, турат та ҫатӑрка пуҫтарса, вут хучӗҫ, вут хӗррине ларса эрехпе йӑпаннӑ хушӑра вӗсен чӗлхе-ҫӑвар япшарланчӗ.

Уже ночью, собрав сучья и хворост, вновь запалили жаркий костер и, усевшись вокруг, приложились к бутылке, раскраснелись мужики от выпитого и от костра, поразвязались у них языки.

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл Власовӑна, чарса тӑратса, пӗрре сывлӑш ҫавӑрмасӑр, хирӗҫ калама памасӑр калаҫса, ҫатӑрка типӗ сӑмахсем айне турӗ.

Остановив Власову, он одним дыханием и не ожидая ответов закидал ее трескучими и сухими словами:

VIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Йӗпеннӗ ҫатӑрка кӑштах тӗтӗмленсе те чӑшӑлтатса выртрӗ, унтан вара ялкӑшса ҫуна пуҫларӗ, экспедицири ҫынсенчен пуринчен те пӑс явӑнса туха пуҫларӗ.

Хворост, смоченный коротким ливнем, подымил, пошипел и наконец разгорелся ярким пламенем, и от всех участников экспедиции пошел пар.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ура айӗнче туллиех ҫатӑрка, ҫӳрессе те эпир пӗрмай такӑнкаласа ҫӳрерӗмӗр.

Под ногами была не земля, а сплошные коряги, о которые мы спотыкались и между которыми застревали ноги.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Никама та тӗл пулас мар тесе, вӑл ӗнтрӗк вӑхӑтӗнчи нӳхреп пек нӳрлӗ ҫырмана анчӗ, унта туратсемпе ҫатӑрка чӑтлӑх витӗр утса, йӑлтах куршанкӑ ҫыпҫӑнса пӗтнӗскер, ҫырман тепӗр енне — таткаланчӑк та ҫӑмламас курӑклӑ, анакан хӗвел ҫути ӳкнӗ хӗрлӗ тӑмлӑ енне йывӑррӑн хӑпарчӗ.

Чтобы ни с кем не встречаться, оя спустился в сумеречный, сырой, как погреб, овраг и, продираясь сквозь цепкие заросли, весь облепленный репьями, тяжело поднялся на другой его край — обрывистый, в рваных, косматых клочьях дерна, горевший на закате красной глиной.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.