Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

юрататтӑм (тĕпĕ: юрат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эп Вовочкӑна пит юрататтӑм.

Я очень любил Вовочку.

Володя урамӗ (Эпилог) // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Эпӗ хамӑн матроссене яланах юрататтӑм, вӗсем те мана юрататчӗҫ.

Я всегда любил своих матросов, и они любили меня.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Эпӗ Эрнене калаҫма юлташ пулнӑ пирки ҫеҫ мар, тата тӳрӗ кӑмӑллӑ, таса череллӗ, ырӑ шухӑшлӑ пулнӑ пирки те юрататтӑм.

Но Пятница нравился мне не только потому, что у меня была возможность разговаривать с ним.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Эпӗ мӗн пӗчӗкренпех ҫут тӗнчере пуринчен ытла тинӗсе юрататтӑм, караппа ишсе ҫӳреме инҫетри тинӗсе каякан кашни матросах ӑмсанаттӑм.

С самого раннего детства я больше всего на свете любил море, я завидовал каждому матросу, отправлявшемуся в дальнее плавание.

Пӗрремӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Чӑнах та ӗнтӗ, ӑна епле юрататтӑм пулин те, каярахпа эпӗ, иксӗмӗр хушӑри пурнӑҫ майлашса каяс ҫуккине чухласан, хама ҫӑмӑлрах туя пуҫларӑм.

Да, при всей моей любви к ней я почувствовал облегчение себе, когда потом убедился, что между нею и мною не могут установиться отношения, при которых нам было бы удобно жить по-прежнему.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Унччен эпӗ хӗрарӑмсемпе пӗрле пулма питӗ юрататтӑм; ун хыҫҫӑн — самантрах иртсе кайрӗ.

До той поры я очень любил бывать в обществе женщин; после того — как рукою сияло.

IV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вӑл вӑхӑтра эпӗ пӗр касӑлса ҫӗвӗленнӗ питлӗ пана юрататтӑм.

Я тогда любила одного достойного пана с изрубленным лицом.

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Эпӗ юрататтӑм ӑна, астӑватӑп, нумай чуптурӑм…

Я любила его и, помню, много целовала…

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

— Ҫапла, анчах ун чухне эпӗ пуҫласа юрататтӑм: хӑрах алӑпа тӗртсе яраттӑм, тепринпе тытса чараттӑм.

— Да, но я тогда увлекался: одной рукой отталкивал, а другой удерживал.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Эсир шикленни, асӑрхаттарни, ытарлӑн калаҫни пирки эпӗ ҫакна кӑна калатӑп: паянхи тӗлпулуччен эпӗ сире юрататтӑм, хамӑн мӗн тумаллине те пӗлместӗм; халӗ пӗлетӗп, — кайма хатӗрленсе, иккӗленмесӗр каларӗ вӑл, — сирӗнпе канашласа та тӑмастӑп.

 — На все ваши опасения, предостережения и загадки я скажу одно: до нынешнего свидания я вас любила и не знала, что мне делать; теперь знаю, — решительно заключила она, готовясь уйти, — и с вами советоваться не стану.

XII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Пӗр вӑхӑтра мӗн пур япалана ҫапла паллӑ тума юрататтӑм.

Был у меня такой период, когда я везде ставила метки.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Вилес пек хапсӑнаттӑм сана, эсӗ акӑ ху юратас тенине ҫеҫ юрататтӑн, эпӗ тата ӑна санран уйӑрса илес тенипе те юрататтӑм.

Я умирал от зависти, думая, что ты любишь просто потому, что любишь, а я — ещё и потому, что хочу отнять её у тебя.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ача чухне эпӗ питӗ кӑраччӗ, вӑрҫтарма юрататтӑм.

Мальчиком я был очень вспыльчив

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир унпа час-часах уйрӑлаттӑмӑр та, халӗ акӑ вӑл хампа пӗрлех ҫӳретчӗ пулин те эпӗ ӑна ӑшӑмра ҫеҫ курма хӑнӑхнӑ ӗнтӗ: йӑрӑм пурҫӑн халатпа вӑл, ҫӳҫне туранӑ, е, тӗрӗсрех каласан, тураман-ха, шӑпах ҫав ирхине васкавлӑн якаткаласа янӑ пек курма юрататтӑм эп ӑна.

Мы так часто разлучались, и я так привык представлять её в воображении, что представил и сейчас, хотя она была рядом: в полосатом шёлковом халатике и причёсанную, или, вернее, непричёсанную, именно так, как мне понравилось в то утро, когда я впервые увидел её с этой небрежной, наскоро заколотой косой.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Тӗрӗс, эп ӑна юрататтӑм, — йӗре-йӗре мӑкӑртатрӗ вӑл, — турӑ курать акӑ, йӑлтах урӑхла пулса тухма пултарнӑ.

— Да, я любил её, — плача, пробормотал он — и, видит бог, всё могло быть совсем иначе.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Темшӗн вара, мӗн ачаранпах эпӗ Йытӑ площадкине юрататтӑм — ҫав вилнӗ йытӑсене лартнӑ пӗчӗк палӑк та, ун патнелле тухакан пӗчӗк тӑкӑрлаксем те…

Почему-то я с детства всегда любила Собачью площадку: и этот маленький памятник погибшим собакам, и все переулки, которые на неё выходили.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӗлӗкрех юрататтӑм, халӗ пачах юратми пултӑм.

Раньше любил, а теперь совершенно нет.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ӑна, сакӑр ҫул курманскерне, ҫав тери юрататтӑм, ҫитменнине тата вӑл анне пекех туйӑнать.

Ведь я все-таки очень любил ее и восемь лет не видел, и она была так похожа на мать.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗнле юрататтӑм эп ӑна!

Господи, как я его любила!

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Йӑмӑка эпӗ ҫав тери хытӑ юрататтӑм.

Сестру я очень любил.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней