Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

этемсен (тĕпĕ: этем) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Кирек епле пулсан та, — терӗ Пӑван, — монсиньор Монтанелли хӑй киревсӗр этем пулмасан та, вӑл киревсӗр этемсен аллинчи хатӗр.

— Во всяком случае, — сказал Овод, — если монсеньор Монтанелли сам и не подлец, то он орудие в руках подлецов.

III // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Вӑл ҫакнашкал ӗмӗтсӗр этемсен аллине ҫакланнине ӑнланса илчӗ.

Он понимал, что стал жертвой привычного для этих людей шантажа.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

— Чӗн! — кӑшкӑрчӗ этемсен тусӗ.

— Молчать! — крикнул друг человеческий.

III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Ӳсӗрсене лартса илсе кайрӗҫ; малта этемсен тусӗ ура ҫинче тӑрса, чышки витӗр, рупорпа кӑшкӑрнӑ пек, темскер кӑшкӑрса пырать.

Съехались извозчики, усадили пьяных и повезли; впереди, стоя, ехал друг человеческий и что-то кричал в кулак, как в рупор.

III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Этемсен тусӗ, хура Степа, Артамонова ӑнлантарчӗ:

Друг человеческий, чёрный Стёпа, объяснял Артамонову:

III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Этемсен тусӗ ӗҫме пуҫласа янӑ промышленниксен ушкӑнӗн кӗтӳҫи тата ертсе пыраканӗ пулнӑ, вӑл хӑйӗн ӳсӗр кӗтӗвӗпе ӑҫта пырса кӗнӗ, ҫавӑнта пур ҫӗрте те музыка кӗмсӗртетнӗ, юрӑсем янӑранӑ, пӗрисем — хурлӑхлӑ, кичем пулнӑ, вӗсем чуна куҫҫуль тухмаллах ыраттарнӑ, теприсем — хаваслӑ та хӗрӳллӗ пулнӑ, вӗсене юрланӑ май урса кайнӑ пек ташланӑ; музыкӑран пысӑк параппана ҫапса янӑравсӑр ухлаттарни тата темле чарусӑр шӑхлич ҫинҫен шӑхӑрни ҫеҫ асра юлнӑ.

Друг человеческий был пастырем и водителем компании кутивших промышленников, и всюду, куда бы он ни являлся со своим пьяным стадом, грохотала музыка, звучали песни, то — заунывные, до слёз надрывавшие душу, то — удалые, с бешеной пляской; от музыки оставались в памяти слуха только глухо бухающие удары в большой барабан и тонкий свист какой-то отчаянной дудочки.

III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

— Степа, этемсен тусӗ, ҫунтар!

— Стёпа, друг человеческий, рви!

III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Г. Уэллс те хӑйӗн «Малашне пулса ӗҫсем кӗлетки» ятлӑ романӗнче Мускавпа пӗтӗм ССР Союзӗн ҫӗршывӗ ҫав майлах пӗтсе ларӗ тесе, хӑйӗн ҫак «социальнӑй утопийӗпе» вӑл ирӗксӗрех Англири техника пуҫӗнче тӑракан ӗмӗтсӗр этемсен шухӑшне кӑтартса парать.

Такую же перспективу Москве и всему СССР прочил Г. Уэллс в романе — «Очертания будущих событии», выразив невольно этой своей «социальной утопией» чаяния английских технократов.

Ҫӗрӗн ҫийӗсем мӗнле тытӑнса тӑни тата ҫӗр варрине кайса ҫӳрени ҫинчен // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с. — 211–227 с.

Ҫав эпосра этемсен ӑсӗ ҫӗр айӗнче мӗн пытанса тӑнине пӗлесшӗн тӑрӑшать, — вӗсен шухӑшӗпе ҫӗр айӗнче этемсен уйрӑм пайӗ, ҫӗр пичӗ ҫинче пурӑнакансемшӗн тата турӑсемшӗн тӑрӑшса ӗҫлекен нибелунгсен ӑрӑвӗ пурӑнать имӗш.

В ней отражена попытка проникновения в тайну недр, где живет особая часть человечества, работающая на надземных обитателей и богов, — племя нибелунгов.

Ҫӗрӗн ҫийӗсем мӗнле тытӑнса тӑни тата ҫӗр варрине кайса ҫӳрени ҫинчен // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с. — 211–227 с.

Ку кинжал — вунулттӑмӗш ӗмӗрти хӗҫ-пӑшал, ҫакӑн йышши кинжала рыцарсем пиҫиххи ҫинче ҫакса ҫӳренӗ, вӑрҫӑра ҫапӑҫнӑ чухне тӑшмана юлашкинчен ҫавӑнпа чиксе пӑрахнӑ: ку кинжал — Исландирен, — санӑн та мар, манӑн та мар, сунарҫӑн та мар, ҫӗр ӑшӗнче аялта пурӑнакан этемсен те мар, — терӗ.

Кинжал — оружие шестнадцатого века, настоящий кинжал с трехгранным клинком, который рыцари укрепляли у пояса и которым наносили в бою последний удар; кинжал испанского происхождения; он не принадлежит ни тебе, ни мне, ни охотнику, ни даже человеческим существам, живущим, может быть, в недрах земного шара!

XXXIX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Урӑх йышши тата урӑх нациллӗ этемсен ҫавӑн пек янах шӑммисене тата Францире, Швейцарире, Белгире хӑш-пӗр ҫӗр хӑвӑлӗсенчи ҫирӗп мар тӑпра ӑшӗнче тулнӑ, ҫавӑнтах тата хӗҫпе-сӑнӑ таврашӗ, кил-ҫуртри япаласемпе тӗрлӗ орудисем, ача-пӑчасемпе ҫитӗнмен ҫамрӑксен, ҫитӗннисемпе ватӑ ҫынсен шӑм-шаккисене тупнӑ.

Челюсти того же самого вида были найдены в рыхлой бесцветной почве некоторых пещер во Франции, Швейцарии и Бельгии, равно как и оружие, утварь, орудия, скелеты детей, подростков, взрослых и стариков.

XXXVIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ырӑ та телейлӗ сӑн-питлӗ сталинградец хӑвӑрт аяккалла пӑрӑнчӗ, ҫав самантра — Воропаев этемсен чунӗсене тытса илнӗ, ҫав тыткӑн вӑйӗ ҫав тери хӑвӑрт ӳссе пынӑ тата ҫав тыткӑна илессине нимӗн те чӑрмантарма пултарайман тенӗ пек самантра, сывлӑша тар шӑрши ҫапсан, чӑн-чӑн атака умӗнхи пекех ҫӗр ҫинче мӗнпур чӗрӗ япала хӗвӗшме тытӑнсан тата чуна питӗ хумхантаракан: «Кӗреҫесем!.. хӑвӑрт!.. Вут! Ӑҫта пӗрремӗш штурмовой» — тесе пӑшӑлтатса калаҫнисем илтӗнме пуҫласан — пӗр хӗрарӑм хӑлхана ҫурас пек сасӑпа ҫухӑрса ячӗ, тем кӗрмешни илтӗнчӗ, вара, фронтовиксене сире-сире, Воропаев умне чӑп-чӑмӑр та тарланӑ хӗрарӑм сиксе тухрӗ те, чупса пынӑ ҫӗртен ӑна пырса ҫапӑннӑ пек, чарӑнса тӑчӗ.

Сталинградец с блаженно счастливым лицом метнулся в сторону, и в этот момент, когда, казалось, уже ничто не могло воспрепятствовать стремительно нарастающему господству Воропаева над душами, когда в воздухе запахло порохом и все живое засуетилось, как перед подлинной атакой, и уже раздавался донельзя волнующий шопот: «Лопаты! Живо! Огня!» — чей-то женский голос пронзительно взвизгнул, послышалась глухая возня, и прямо на Воропаева, расталкивая окружавших его фронтовиков, выскочила и, точно о него с разбегу ударившись, остановилась потная круглая бабенка.

Иккӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Тӗнчере пирӗн ачасем савӑнӑҫ шырама каяҫҫӗ, — вӗсем пуриншӗн тата Христос сӑнлӑхӗшӗн каяҫҫӗ, хаяр, суя, ҫӑткӑн этемсен ирӗкӗпе пире ҫыхса, путарса лартнӑ пур япаласене хирӗҫ каяҫҫӗ!

— Идут в мире дети наши к радости, — пошли они ради всех и Христовой правды ради — против всего, чем заполонили, связали, задавили нас злые наши, фальшивые, жадные наши!

XXIX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Тӳре-шара, кантур таврашӗсем Михха сиен кӳнӗ этемсен хутне кӗмеҫҫӗ, Михха майлах пулаҫҫӗ.

Помоги переводом

I // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Никама та шутласа илме памасӑр, лашине вӑл урса кайнӑ пек унталла та кунталла пӑркалать, тискерленсе кайнӑ ҫынсем ҫине таптаса пыра-пыра кӗрет; Павел ҫак этемсен юнлӑ пӑтравне ҫапла сехӗрлентерсе ҫеҫ пӗр-пӗринчен уйӑрса яма май пуррине туять.

Не давая опомниться, бешено крутил коня, наезжал им на озверелых людей и, чувствуя, что разнять это кровавое людское месиво можно только такой же дикостью и страхом.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Кӗсресем ун куҫӗ умӗнчех чупрӗҫ; ҫак мӗн ӗмӗртен килекен пӗтӗленӳ ӗҫӗсем авалхи условисенче, нимӗн хӑраса-вӑтанса тӑмасӑр, питӗ тивлетлӗ те ансат пулса иртрӗҫ те, Кошевой ӑсӗнче вара ирӗксӗрех этемсен пурнӑҫӗнчи арлӑх йӗркисене сивлеккӗн хирӗҫле танлаштару ҫуралчӗ.

На его глазах покрывались матки; и этот извечный акт, совершаемый в первобытных условиях, был так естественно-целомудрен и прост, что невольно рождал в уме Кошевого противопоставления не в пользу людей.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Самозванецсемпе ӑҫтиҫук ҫапкаланчӑк этемсен ушкӑнӗ ҫӗршыва хӑҫан та пулин ӑслӑн тата халӑхшӑн кирлӗ пек ертсе пынине истори пӗлмест.

История не знает таких примеров, чтобы страной управляла разумно и на пользу народа кучка самозванцев и проходимцев.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анна, бинокльне пӑрахса, йынӑшса ячӗ те сехри хӑпнипе чарӑлса кайнӑ куҫӗсене пылчӑклӑ аллипе хупласа тытрӗ: вӑл биноклӗн ҫывхартса кӑтартакан кӗленчинче хӑрушӑ ҫавра ҫилпе ют этемсен тискер вилӗмне курчӗ, пырне темле йӳҫек япала тӑвӑнса тулчӗ.

Анна бросила бинокль, ахнула, грязными ладонями закрыла опаленные ужасом глаза, — она видела в близком окружье стекол смерчевый вихрь разрыва и чужую гибель, горло ее перехватила прогорклая спазма.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫавӑнпа та Листницкий ялан, тӗрлӗ этемсен килпетсӗр, сивлек, харсӑр, намӑссӑр, лӑпкӑ, савӑнӑҫлӑ тулаш сӑн-сӑпачӗ айӗнче мӗн пытанса пурӑннине пӗлес тесе, халтан кайсах вӗткеленсе тӑрӑшать.

И поэтому ему всегда болезненно хотелось узнать, что кроется за грубой, суровой, бесстрашной, нахальной, благополучной, веселой внешностью разных людей.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Хӑйсен вӑхӑтӗнче чи авалхи этемсен меслечӗсемпе ҫапӑҫма тивнӗ ҫынсене ӑмсанатӑп эпӗ, — сӑмахне малалла тӑсрӗ Калмыков, ҫак вӑхӑтра Листницкий еннелле ҫаврӑнса.

— Завидую тем, кто в свое время воевал первобытным способом, — продолжал Калмыков, теперь уже обращаясь к Листницкому.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней