Корпус чувашского языка

Илтетпӗр, вӑл пынӑ ҫӗрте урай хӑмисем авӑнаҫҫӗ, шӑтӑртатаҫҫӗ.

Слышим мы: ходит, доски под ним так и гнутся, так и трещат.

Бежин ҫаранӗ // Ярукка Сантри. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 71–91 с.

Шӑлне ҫыртса лартса Лось пусмапа аялалла вирхӗнчӗ, карап патне сиксе ҫитрӗ те хул пуҫҫипе тӗршӗнсе тӗртрӗ — мускулӗсем шӑтӑртатаҫҫӗ, — унтан карап кӑшкарне ун хыҫӗнче вӑрттӑн пытанса тӑнисем ҫинелле ывӑтрӗ.

Стиснув зубы, Лось кинулся вниз по лестнице, подскочил к кораблю, навалился плечом, — мускулы хрустнули, — и он опрокинул остов корабля на тех, кто таились позади него в засаде.

Лось Гусева пулӑшма васкать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Урасем айӗнче типӗ туратсем шӑтӑртатаҫҫӗ, курӑк чӑштӑртатать.

Похрустывал сухой сучок под ногой, дышала листва.

33 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Вӑрманта урапасем шӑтӑртатаҫҫӗ, чӗриклетеҫҫӗ.

По лесу несся треск и скрип.

Пӗрремӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Тылламан йӗтӗн куписем шӑтӑртатаҫҫӗ, Сывлӑшра-тусан вӗҫсе тӑрать.

Шуршали вороха тресты, Пыль поднималась в воздухе.

7. Пинтен те хаклӑрах // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫулӑм ӑшӗнче туратсем ҫӗлен пек авкаланса шӑтӑртатаҫҫӗ, йӗри-тавра кӑварлӑ вутпуҫҫи сирпӗнет, вӗсем салхуллӑн ҫутӑлса ыткӑнакан шыва чашлатса ӳкеҫҫӗ, ҫавӑнтах юхса каяҫҫӗ.

Ветви трещали, извивались в огне, как змеи, разбрасывая по сторонам пылающие головни, которые тотчас же уносил освещённый мрачным отблеском поток.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Выҫа аптратса ҫитернӗ ӑна, халӗ вӑл путеке хӑй мӗн тери ӑмсанса ҫиесси ҫинчен шухӑшлать, ҫак шухӑшсенчен унӑн шӑлӗсем шӑтӑртатаҫҫӗ, куҫӗсем тӗттӗмре икӗ вут ҫути пек ялтӑртатаҫҫӗ.

Ее мучил голод, она думала о том, с какою жадностью она будет есть ягненка, и от таких мыслей зубы у нее щелкали и глаза светились в потемках, как два огонька.

Хушка ҫамка // Мирун Еник. Антон Чехов. Хушка ҫамка: калав. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 16 с.

Трррааа-рррааа-та-та-та-та! — ӑссӑррӑн вӗткеленсе шӑтӑртатаҫҫӗ нимӗҫ пулемечӗсем.

Трррррааа-рррааа-та-та-та-та! — безумно спешили немецкие пулеметы.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Садсене шӑлса лартнӑ — епле те пулин лакӑмра улмуҫҫисемпе грушӑсен тӑррисем кӑна курӑнса лараҫҫӗ; пӳрт-ҫурт тӑррисенче юр хулӑн ватка утиялсем евӗр выртать — вӗсем ытла йывӑр пулнипе хӑшпӗр ҫӗрте каштасем шӑтӑртатаҫҫӗ, тимӗр ҫивитти авӑнать.

Сады замело — в какой-либо ложбине из снега выглядывают только верхушки яблонь и груш; на крышах толстые снежные одеяла — тяжесть такая, что кое-где трещат стропила и гнется кровельное железо.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пӗтӗм оборона тӑршшӗпех пулемётсем, пӗр-пӗринпе ӑмӑртса тенӗ пек, шӑтӑртатаҫҫӗ.

По всей обороне наперебой строчили пулеметы.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Унӑн ӗнме пуҫланӑ ҫӳҫ пӗрчисем шӑтӑртатаҫҫӗ, вӑл ҫапах куҫне хупса, ӗннӗ куҫхупаххисене хӗссе, вут ҫулӑмне противогазпа ҫапать, урипе таптать…

Он слышал, как постреливают от жара у него на голове спаленные волосы, зажмурил глаза, плотно стиснув обожженные веки, и все бил и бил пламя, топтал его.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ун тавра кирек ӑҫта та ӗҫ вӗресе тӑрать, йывӑҫсем шӑтӑртатаҫҫӗ, чулсем тӗпренеҫҫӗ, тачкӑсем салхуллӑн чӗриклетеҫҫӗ, сывлӑша пӗлӗт пек тусан ҫӗкленет, ҫӗр ҫине тем кӗмсӗртетсе ӳкет, ҫынсем кӑшкӑрашаҫҫӗ, ятлаҫаҫҫӗ, йынӑшнӑ пек, ухлатса юрласа яраҫҫӗ.

Всюду вокруг него работали, трещало дерево, раскалывался камень, уныло визжали тачки, вздымались облака пыли, что-то с грохотом падало, и люди кричали, ругались, ухали и пели, точно стоная.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.