Корпус чувашского языка

Ҫӗрле ҫуса тасатнӑ, малтанхи хӗвел пайӑркисем ӳкнӗ урай тӑрӑх ҫемҫе пушмакпа утса пынӑ май машинӑсем кӗрлеме тытӑничченхи шӑплӑхпа киленеҫҫӗ.

Помоги переводом

Шӑнкӑр-шӑнкӑр ҫӑлкуҫ… // Ӑсан Уҫӑпӗ. Ӑсан Уҫӑпӗ. Тӗлӗкри те пирӗнпех: повеҫсемпе калавсем. Шупашкар: «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2014. — 142 с. — 55–68 с.

Пӳрт Ваҫилене тупӑкри шӑплӑхпа кӗтсе илчӗ, ӑҫта лармаллине те аран тавҫӑрчӗ вӑл.

Помоги переводом

Вилӗм йыхравӗ // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Кашкӑр ами мирлӗ шӑплӑхпа усӑ курса хӗрарӑм еннелле хырӑмӗпе шуса пыма пуҫларӗ, вӑл хӑйӗн ҫӑварӗ уҫӑлнине хӑй те сисмерӗ ахӑр, асав шӑлӗсем ҫуталса илчӗҫ.

Помоги переводом

Ҫӗр ҫинчи тамӑк // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Паҫӑр, чун-чӗрине сехмет-сасӑсем сехӗрлентернӗ самантсенче, Ула Тимӗр ҫиес килсе хупланине, ӑна пула чӗри «мӑка кусарпах» касӑлнине сисменччӗ-ха, халӗ, ӑш варкавӗпе шухӑш пӑтравӗ тулти шӑплӑхпа шайлансан, вӑл, хырӑм, шалтан кӑтӑр-кӑтӑр кӑшланӑ пек йӑшкаса, уҫҫӑнах макӑрма пуҫларӗ.

Помоги переводом

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Ҫакна тавралӑха ыркӑмӑллӑхпа, лӑпкӑлӑхпа, шӑплӑхпа, юратупа тултарса тӑвӑр.

Делайте это, наполняя окружающий мир заботой, сдержанностью, тишиной и любовью.

Мария Монтессори ашшӗ-амӑшӗсем валли ҫырнӑ канашсем // Чӑвашла шухӑшла. https://t.me/chushu/1249

Шавлӑ витерен тухсан, самантлӑха тулти шӑплӑхпа хӑлха хупланнӑн туйӑнать, пӳлӗмри тӗксӗм ҫутта хӑнӑхнӑ куҫ ҫурхи хӗвел ҫутинче шарса каять.

Помоги переводом

IX // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 58–131 с.

Шухӑша каятӑр: хула шавӗнчен яла шӑплӑхпа киленме каймалла мар-и?

Серьезно задумаетесь, не податься ли подальше от городской суеты: в деревню, где тишь, гладь да Божья благодать…

20-мӗш эрнери гороскоп // Софья Савнеш. Чӑваш халӑх сайчӗ

Анчах ҫӳлте шӑп-шӑпӑрт; сайра-хутра кайӑксем вӗҫе-вӗҫе иртеҫҫӗ, кӗпер пуҫланнӑ тӗлте пӗлӗт хӗрри курӑнать, вӑл сийӗн-сийӗн васкамасӑр шӑвать, шӑплӑхпа шӑрӑх тыткӑнӗнче тӑрать тейӗн.

Но было тихо вверху; изредка пролетали птицы; край облака показался над началом моста, но двигалось оно так мало заметно, как будто стояло, скованное тишиной и жарой.

XIX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Вӑл ҫакна арҫынсен сӑнӗнчи кулӑ сӗмӗпе, кӗске вӑхӑтлӑх ӑнсӑрт шӑплӑхпа ӑнланать.

Она сама чувствовала это по оттенку в улыбке мужчин, по тону краткого молчания, наступившего как бы случайно.

X сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Унӑн сӑмахӗсен сассипе пӗр вӑхӑтрах манӑн ӑнӑм, сасартӑк вӑйӑ картинчен тухса, пӑхӑнтаракан шӑплӑхпа тулса ларчӗ, кӗҫех эпӗ хӗрарӑмӑн хӑйне евӗр сассине илтрӗм, тата — пусӑмпа: «…Хумсем ҫинче чупакан».

Одновременно с звуком его слов мое сознание, вдруг выйдя из круга игры, наполнилось повелительной тишиной, и я услышал особенный женский голос, сказавший с ударением: «… Бегущая по волнам».

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Унтан, шӑплӑхпа лӑпланнӑскер, пӗр вӑхӑт хускалмасӑр тӑчӗ, хыҫалалла юлашки хут тӗмсӗлчӗ те — ӑна кирлӗ мар пурнӑҫӑн ытамне уямасӑр малалла ҫул тытрӗ.

Затем, успокоенный тишиной, он постоял немного, бросив последний взгляд в ту сторону, где ненужная ему жизнь протягивала объятия, и двинулся дальше.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Ӑнланмалла: Гент тӑшмана хирӗҫле ҫырана тухма васкамасть, чӑн та — унти шӑплӑхпа ҫын ҫуклӑх утрав ҫинчен шӑпах ҫав еннелле куҫма илӗртеҫҫӗ.

Вполне естественно, что Гент избегал берега, противоположного неприятелю, хотя его тишина и безлюдье манили отступить с островка именно туда.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Тропик каҫӗ юмахри шӑплӑхпа тата ҫеҫкене ларнӑ йывӑҫсен техӗмӗн йӑваш влаҫӗпе тулсах ларнӑ, кӑнтӑрла ҫывӑрнӑ туйӑмсене ҫӗклет; мӑнаҫлӑх, рехетлӗх, сӗм тӗттӗмлӗх — вӗсем кӗвӗ-ҫемӗ евӗр витӗм кӳреҫҫӗ.

Тропическая ночь, полная сказочной тишины и кроткой власти аромата цветущих деревьев, поднимала чувства, спящие днем; величие, нега, мрак действовали, как музыка.

X. Мирамбо вӑрӑ-хурах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Сехет тиклетӗвӗ пысӑк пӗлтерӗшлӗн сӑмахлать — шӑплӑхпа.

Потикиванье часов вело многозначительный разговор с тишиной.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Кӑшкӑрашса — Блюм куҫӗсене уҫать, хӗрлӗ сӗм тӗттӗмлӗхе вӗсемпе тӑмсайла тӗсет те пӑвакан манӑҫлӑхра ӗнтӗркесе каллех ыйха путать, — шӑрӑхпа тата шӑплӑхпа ӗшеннӗскер, тарпа витӗннӗскер.

Вскрикивая, он открывал глаза, тупо встречал ими красноватые сумерки и цепенел снова в удушливом забытьи, — потный, разморенный зноем и тишиной.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Пурте кӗпӗрленсе хускалчӗҫ — шӑппӑн, шӑплӑхпа пусӑрӑнса, малтан ӗненни чӑл-пар саланасса туйса.

Все двинулись кучкой, молча, подавленные тишиной и предчувствием разочарования.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Тасалӑхпа та, суту-илӳри йӑрӑлӑхпа та, сив чирле вӗресе пурӑнаслӑхпа та, вӗчӗрхентерекен, кӑнттам йӑлтӑртатупа ҫиҫекен урӑх нимӗнпе те палӑрса тӑмасть Коменвиль; кунта Эгмонд Дрэп ученӑй шӑплӑхпа лӑпкӑлӑхшӑн килсе вырнаҫнӑ.

В городе Коменвиль, не блещущем чистотой, ни торговой бойкостью, ни всем тем, что являет раздражающий, угловатый блеск больших или же живущих лихорадочно городов, поселился ради тишины и покоя ученый Эгмонд Дрэп.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 74–80 с.

Ҫавӑн чухне манран вӑйлӑрах темӗскер чунӑма чӗтревпе тата салху шӑплӑхпа тултарса лартрӗ.

Тогда нечто сильнее меня наполнило мою душу трепетом и грустным безмолвием.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Вӑл лаштах вырнаҫрӗ те пуҫне аллисем ҫине ӳкерчӗ, шӑпланчӗ, хашлата-хашлата тарӑннӑн сывлать, шӑплӑхпа пусӑрӑннӑ нервӗсене кӑштах ҫемҫетрӗ.

Сев, он уронил голову на руки и стих; невольная слабость вздоха несколько облегчила нервы, подавленные молчанием.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ҫавӑнпа Лонгрен хӗрне лайӑх кунсенче, ирхине, ҫулӑн икӗ айккипе сарӑлса выртакан чӑтлӑх хӗвел ҫумӑрӗпе, чечексемпе тата шӑплӑхпа тулнӑ вӑхӑтра кӑна — шухӑшласа кӑларнӑ эхлемес-мехлемессем Ассолӗн ҫивӗч туйӑмлӑхне хӑратма пултарайман чухне — хулана кайма ирӗк парать.

Поэтому только в хорошие дни, утром, когда окружающая дорогу чаща полна солнечным ливнем, цветами и тишиной, так что впечатлительности Ассоль не грозили фантомы воображения, Лонгрен отпускал ее в город.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.