Корпус чувашского языка

Вӑл унталла-кунталла тӗрткелешсе, шӑлӗсемпе шаккаса чупать.

Он толкался и лязгал зубами.

Карабас Барабас пусма айӗнчи пӳлӗме ҫӗмӗрсе кӗрет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Карабас Барабас, ун ҫине пӑхса, шӑлӗсемпе шаккама пуҫларӗ.

Глядя на него, и Карабас Барабас застучал зубами.

Буратино ылтӑн ҫӑраҫҫи вӑрттӑнлӑхне пӗлет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Карабас Барабас тӗлӗнсе кайса шӑлӗсемпе хыттӑн шаккаса илчӗ те, куҫӗсене чарса пӑрахса Дуремар ҫине пӑхрӗ.

Карабас Барабас от неожиданности громко щёлкнул челюстями и выпучился на Дуремара.

Буратино ылтӑн ҫӑраҫҫи вӑрттӑнлӑхне пӗлет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӑл ҫыхӑсем патне шуҫса пычӗ те, ӑна шӑлӗсемпе ҫыртса салтса, унтан чернил кӗленчи, пенал, тетрадь тата пӗчӗк глобус туртса кӑларчӗ.

Дополз до узла, зубами развязал его и вытащил пузырёк с чернилами, пенал, тетрадь и даже маленький глобус.

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Буратино йывӑҫ туратӗнчен ури-аллисемпе, шӑлӗсемпе ярса илчӗ.

Буратино руками, ногами, зубами уцепился за ветку.

Вӑрман хӗрринче питех те хӑрушӑ ҫапӑҫу пулчӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Буратино, шӑлӗсемпе шакӑртаттарса ларса, хӑй курса ҫӳренӗ инкек-синкексем ҫинчен каласа кӑтартма пуҫласан, шапасем пӗрин хыҫҫӑн тепри сиксе пычӗҫ те, кайри урисемпе вӗлтлеттерсе кӳлӗ тӗпнелле чӑмрӗҫ.

Когда Буратино, мелко стуча зубами, начал рассказывать про свои несчастные приключения, лягушки одна за другой подскочили, мелькнули задними ногами и нырнули на дно пруда.

Буратино кӳлӗре пурӑнакансемпе паллашать, кунта вал тӑватӑ ылтӑн укҫа ҫухални ҫинчен пӗлет тата Тортилла тимӗр шапаран ылтӑн ҫӑраҫҫи илет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ларчӗ те, чӗркуҫҫийӗсене ярса илсе, шӑлӗсемпе шаккаса ҫапла каларӗ:

Сел на нём, плотно обхватил коленки и сказал, стуча зубами:

Буратино кӳлӗре пурӑнакансемпе паллашать, кунта вал тӑватӑ ылтӑн укҫа ҫухални ҫинчен пӗлет тата Тортилла тимӗр шапаран ылтӑн ҫӑраҫҫи илет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Чӑланта ҫинҫе сасӑ чӗриклетни илтӗнчӗ, такам шӑлӗсемпе качӑртаттарнӑ пекех туйӑнчӗ:

В чулане послышался тоненький скрип, будто кто-то скрежетал мелкими зубами:

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона пӑхса вӗрентсе ӳстересшӗн // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ырӑ Артемон, яланах ӗҫ лайӑх иртессине юратаканскер, хӑйӗн хӳрине шӑлӗсемпе ярса илсе, чӳрече патӗнче темиҫе пин ураран, темиҫе пин хӑлхаран, темиҫе пин ялтӑртатса тӑракан куҫсенчен пулса кайнӑ ҫавра ҫил пек вӗлтӗртеттерсе ҫавӑрӑнса тӑчӗ.

Благородный Артемон, любивший всё благополучное, схватил зубами свой хвост, вертелся под окном, как вихрь из тысячи лап, тысячи ушей, тысячи блестящих глаз.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона вилӗмрен ҫӑлса хӑварать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Унта, сӗтел ҫинче, Буратинона пырӗнчен ярса илчӗ те, ӑна шӑлӗсемпе тытса йӑвантарса ячӗ, урайне сиксе анчӗ те, Буратинона пусма айнелле, урай хӑмисем айне сӗтӗрсе кайрӗ…

И тут, на столе, она схватила Буратино за горло, повалила, держа его в зубах, соскочила на пол и поволокла под лестницу, в подполье.

Буратино хӑйӗн ҫӑмӑлттай шухӑшӗсене пула чут ҫеҫ пӗтмест. Карло ашшӗ илемлӗ хутсенчен унӑн валли тумтир ҫыпӑҫтарса тӑвать тата саспаллисен кӗнекине илсе парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Казак урайне кайса ларчӗ, ӑна ҫавӑнтах ӳкерчӗҫ те алшӑллисемпе ҫыхса пӑрахрӗҫ, вӑл тискер кайӑк пекех шӑлӗсемпе алшӑллисене ҫырта-ҫырта татма пуҫларӗ.

Казак сел на пол, его тотчас опрокинули и связали полотенцами, он стал грызть и рвать их зубами зверя.

XIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл епле куҫса пынине тимлӗн сӑнакан партизансем аллисемпе тӳсӗмсӗррӗн хӑлаҫлана-хӑлаҫлана иле пуҫларӗҫ, шӑлӗсемпе шатӑртаттарчӗҫ.

Глядя на него, партизаны тоже невольно перебирали руками, дергали ногами и скрипели зубами.

23 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Йытӑсем урса кайсах вӗреҫҫӗ, хӑйсен чӗрнисемпе, шӑлӗсемпе йывӑҫ хуппине ҫураҫҫӗ!

Собаки остервенело лаяли, рвали когтями и зубами кору с дерева.

16 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Ҫавӑн чухне унӑн чирӗ чӗри патнех ҫитрӗ, шеремет чун ҫав тери асапланни куҫӗнченех курӑнчӗ; минтерсем ҫине йӑванса кайрӗ, шӑлӗсемпе тӳшек ҫиттине ҫыртса лартрӗ; куҫҫулӗ, улпутӑмҫӑм, чарӑнмасӑр юхрӗ.

Тут уж боль подступила ей под самое сердце, по глазам видно было, что ужасно мучилась бедняжка; упала на подушки, ухватилась зубами за простыню; а слезы-то, мой батюшка, так и текут.

XXVI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Арӑслан урӑх ҫӗр ҫинчен тӑма пултарайманнине кура, тилӗ ун патнерех пынӑ та шӑлӗсемпе Арӑслана пырӗнчен ярса илнӗ.

Убедившись, что льву больше не подняться с земли, лиса подобралась к нему поближе и вонзила зубы в его тело.

Тилӗ, тӗве, кашкӑр, арӑслан тата путене // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 45–50 с.

Каласа та пӗтереймерӗ Мелик, мӗншӗн тесен вӑл шӑлӗсемпе шаккама пуҫларӗ, пӗтӗм ӳчӗ ҫине хур шатри тухса тулчӗ.

Веник не договорил, зубы у него вдруг застучали, а все тело покрылось гусиной кожей.

«Харсыр» // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Ку вырӑнсене вӗсем шӑлӗсемпе ҫыртса та пулин тытса тӑма тӑрӑшрӗҫ.

Ногтями и зубами цеплялись они за эти места.

XII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Анчах ӑна мӗн чухлӗ ытларах ҫапрӗҫ, вӑл ҫавӑн чухлӗ хаяррӑн тулашрӗ, урмӑшнӑ сасӑпа хӑрлатса, казаксем ҫине сике-сике ларчӗ, шӑлӗсемпе нухайккӑсене яра-яра илчӗ.

Но чем больше получал он ударов, тем яростнее огрызался на казаков, хватал зубами нагайки:

II // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Актуш хаяррӑн хӑрлатрӗ, хӑйӗн ҫивӗч шӑлӗсемпе казак аллине каплаттарса ҫыртрӗ.

Актуш зарычал и вмиг вцепился зубами в руку казака.

II // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Анчах та, Глафирӑн ывӑнма пӗлмен ӳтне, вӑл юрланӑ пек сӑмса витӗррӗн янкӑшса калаҫнисене тата унӑн тӗксӗм кӑвак тӗслӗ, ӳсӗр куҫӗсем ҫӑтса ярасла пӑхнисене аса илет те, Вавила чышкисене чӑмӑртаса лартать, шӑлӗсемпе шатӑртаттарать, чунӗ кӳренсе ҫитнипе вара уласа яма та хатӗр.

Но, вспоминая неутомимое тело Глафиры, певучий носовой звук её речей и заглатывающий взгляд синих, пьяных глаз, он сжимал кулаки, скрипел зубами и готов был реветь от обиды.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.