Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

шухӑшӗсем (тĕпĕ: шухӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Листницкий калаҫма чарӑннӑ юлташӗн ытарлӑ шухӑшӗсем ӑҫтарахри тӗттӗм кӗтесре сӗтӗрӗнсе ҫӳренине тавҫӑрма хӑтланчӗ, анчах вӗҫне-хӗрне тупма пултараймарӗ.

И Листницкий хотя и пытался, но не мог разобраться, в каких потемках бродят сейчас мысли умолкшего сослуживца.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шухӑшӗсем те ун хӑйне евӗр айван та ансат: хырӑм выҫӑ — хӑть юлташӗн пултӑр, — вӑрлама юрать, вӑрламалла та (выҫӑ чух чӑн та вӑл кирек камӑнне те намӑс-симӗсе пӗлмесӗр ҫаратса илчӗ); атти татӑлса тухнӑ — тытать те хывса илет тыткӑна лекнӗ нимӗҫ салтакӑнне; мӗн те пулин айӑп турӑн, каҫарттармалла — Митька каҫарттарать вара — разведкӑна ҫӳрет, хытӑ пӑвнипе сывлайми пулнӑ — ни вилӗ, ни чӗрӗ нимӗҫ часовойӗсене постран сӗтӗре-сӗтӗре пырать, хӑй кӑмӑл тунипеле чи хӑрушӑ операцисене тухса каять.

Так же примитивно просты и несложны были его мысли: голоден — можно и должно украсть, хотя бы и у товарища, и крал, когда был голоден; износились сапоги — проще простого разуть пленного немца; проштрафился, надо искупить вину — и Митька искупал: ходил в разведку, приносил снятых им полузадушенных немецких часовых, охотником шел на рискованнейшие предприятия.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫавӑн хыҫҫӑн Дарья хӑйне чӑрсӑррӑн тыткаласа кулчӗ, сехри хӑпнӑ Пантелей Прокофьевич, хӑйма варринче тытнӑ кушак аҫи евӗр, шӑп та лӑп пӗр эрне шикленӳллӗн именсе ҫӳрерӗ; карчӑкне вӑл пулни-иртни ҫинчен шӑпӑрт та шарламарӗ, чиркӗве ҫылӑх каҫарттарма кайсан та, ҫав пӑтӑрмахлӑ ӗҫпе ун хыҫҫӑн хӑйӗн пуҫне пырса кӗнӗ ҫылӑхлӑ шухӑшӗсем ҫинчен Виссарион пупран пурне те пытарчӗ.

Дарья после торжествующе посмеивалась, а старик целую неделю ходил смущенный, растерянный, будто нашкодивший кот; старухе он не сказал о случившемся и даже на исповеди утаил от отца Виссариона и случай этот и греховные свои мысли после него.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗррехинче Григорий ӑна Гаранжа шухӑшӗсем ҫинчен кӗскен каланӑччӗ, анчах Чубатый ӑна пӗртте ырламарӗ.

Однажды Григорий высказал ему суть гаранжевского учения, но Чубатый отнесся к этому неодобрительно.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ку ҫамрӑк, вӑйпитти, шухӑшӗсем ун тӗрӗс те хӑюллӑ…» — тесе шухӑшларӗ Бойченко.

Этот же молодой, здоровый, и мысли у него правильные и смелые…» — думал Бойченко.

XVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӗрачан шухӑшӗсем арпашӑнса кайрӗҫ, вӑл ним калама та пӗлмерӗ…

Девушка окончательно растерялась и не знала, что сказать…

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Мӗн кӑна шухӑшласа пӑхмарӗ вӑл, мӗнле кӑна комбинацисем туса пӑхмарӗ, ҫапах та пӗтӗм шухӑшӗсем пӗрлешсе Пятигорскри тусӗ патне пырса чарӑнчӗҫ — урӑх никам та мар, ҫав Ираклий Самсонович кӑна пулӑшмалла…

Какие только комбинации он ни придумывал, все мысли сходились на пятигорском друге, — именно Ираклий Самсонович должен прийти на помощь…

XII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Шухӑшӗсем тепре Федор Лукич Хохлаков кабинетне илсе кӗреҫҫӗ — унта вӑл хӗрсе каять, Савва Остроухов хутне кӗрсе, ӑна пулӑшма кирли ҫинчен, вӑл пуҫланӑ ӗҫ ыттисемшӗн пример пулма кирли ҫинчен калать.

То в кабинет Федора Лукича Хохлакова, — и он горячо доказывал, что Савву Остроухова надо поддержать, а начинания его поставить в пример другим.

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Шухӑшӗсем ӑна пӗрре Савва Остроухов патне илсе пыраҫҫӗ: «Савва, эсӗ мана шан. Эпир станицӑн пилӗк ҫуллӑх планне тӑвӑпӑр, пире районта пулӑшмасан, эпӗ края та, Мускава та кайӑп, пурпӗр ӗҫ кӑларӑпӑр».

Мысли уносили его то к Савве Остроухову: «Ты, Савва, положись на меня. Мы составим пятилетний план станицы, и если нас не поддержат в районе, я в край поеду, в Москву, а своего добьюсь».

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тӗлӗкре ачан шухӑшӗсем амаланса каяҫҫӗ.

Взыгрались во сне мысли у мальчика.

Хумханать Ейӗк // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Ҫул ҫинче вӑл хӑйӗн чӗрине лӑплантарма пикенчӗ, праҫник ҫинчен тата ытти темӗн те пӗр ҫинчен татӑк-кӗсӗкӗн, тӗтреллӗн шухӑшласа пычӗ, анчах та шухӑшӗсем унӑн хӑйӗн кӑкри ҫумне пытарса хунӑ кӑвак хут татӑкӗ патне, Григорий патне тата унӑн телейлӗ ҫӗн мӑшӑрӗ патнех ҫаврӑнаҫҫӗ.

Дорогой пыталась она вернуть себе прежнее уравновешенное состояние духа, думала о празднике, обо всем отрывочно и туманно, но мысль упрямо возвращалась к синему клочку оберточной бумаги, спрятанной на груди, к Григорию и к его супруге.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Анчах ун шухӑшӗсем таҫта аякра вӗҫсе ҫӳрени паллӑ ҫав; унсӑрӑн вӑл йӑлтах илтнӗ пулӗччӗ; хӑйӗн ҫӳҫне михӗ анипе пӗрле пӗтӗрсе ҫыхнӑ пирки Чуб хытах чашкӑрса илнине те, пысӑк кӗлеткеллӗ голова хытах иклетме пуҫланине те илтнӗ пулӗччӗ.

Но заметно было, что его мысли гуляли бог знает где, иначе он бы услышал, как зашипел Чуб, когда волоса на голове его прикрутила завязавшая мешок веревка, и дюжий голова начал было икать довольно явственно.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Пирӗн мужик хӑйӗн хура куҫхаршиллӗ хӗрӗпе чылайранпа ӗнтӗ халӑх хушшинче тӗрткелешсе ҫӳрет: пӗр лавӗ патне пырать, теприне хыпашласа пӑхать, хӑшӗ-пӗринпе хаклашать, анчах та пуҫӗнчи шухӑшӗсем унӑн ҫаплах-ха хайхи тулӑ миххисемпе хӑй сутма илсе килнӗ ватӑ кӗсри патӗнче ҫаврӑнкаласа ҫӳреҫҫӗ.

Приезжий мужик наш с чернобровою дочкой давно уже толкался в народе: подходил к одному возу, щупал другой, применивался к ценам; а между тем мысли его ворочались безостановочно около десяти мешков пшеницы и старой кобылы, привезенных им на продажу.

II // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн та ҫур сехете яхӑн канӑҫ памарӗҫ ӑна шухӑшӗсем, унтан, кӗтмен ҫӗртен, сӗрӗм пек йывӑр та ухмахла ыйхӑ пусса илчӗ…

Еще с полчаса мучили его думы, а потом внезапно навалился дурной и тяжкий, как угар, сон…

XXII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ольга Николаевна вара полк командирӗ ку хутӗнче ӗҫ ҫинчен мар, унӑн пурнӑҫӗ ҫинчен, унӑн шухӑшӗсем ҫинчен тата, интересленнипе ҫеҫ мар, чӗри хушнипе калаҫасшӑн пулнине туйса илчӗ.

А Ольга Николаевна почувствовала, что командир полка на этот раз хочет поговорить не о работе, а о ее жизни, о ее мыслях и, не только из интереса, но и по велению сердца.

XIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Акӑ халь пурах ӗнтӗ мӗншӗн ҫӗткеленмелли, анчах Брянцев кӗтмен ҫӗртен ҫакна туйса илчӗ: шухӑшӗсем ҫирӗп те пӗр тикӗс ӗҫленипе унӑн чӗри пӑрланса тӑрать.

Вот теперь-то было от чего потерять спокойствие, но Брянцев неожиданно почувствовал, что вся его душа леденеет от непривычно ровной и трезвой работы мысли.

XIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫак самантра унӑн шухӑшӗсем хытӑ пӑлханаҫҫӗ, ӑна хай темле ҫӳллӗ вырӑна хӑпарнӑ пек тата хӑй умӗнче халь анчах килсе ҫитнӗ ҫуркуннен илӗртӳллӗн те калама ҫук илемлӗ тумне тумланнӑ анлӑлӑха курнӑ пек туйӑнать.

В эту минуту его мысли сильно волновались, ему казалось, что он поднялся на какое-то возвышение и видел перед собой необыкновенно красивое, необыкновенное пространство весны, одетое в невероятно красивую одежду.

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Сергей пӗр ҫыхӑнусӑр калаҫрӗ, унӑн шухӑшӗсем пӑтранни курӑнать; вӑл ҫаплах телеграммӑна вуларӗ, строкасем пӑтрашӑнса кайрӗҫ, вӗсем вырӑнне, фотопластинка ҫинчи пек, Иринӑн кулса тӑракан сӑн-пичӗ тухса тӑчӗ.

Сергей говорил бессвязно, мысли его путались: он все еще перечитывал телеграмму — строки сливались, и на их месте, как на фотопластинке, появилось смеющееся лицо Ирины.

XXIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ку тӗлте унӑн шухӑшӗсем кӗтмен ҫӗртен татӑлчӗҫ.

Тут мысли его неожиданно оборвались.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл пӗччен пулнӑ, шухӑшлама ӑна никам та чӑрмантарман пулсан та унӑн шухӑшӗсем хальчченхи пекех хӑйсен колхозӗ ҫине куҫса пынӑ.

Она была одна, и хотя ей никто не мешал думать, ее мысли по-прежнему были о колхозе.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней