Корпус чувашского языка

Ыйтсан вӗсенчен нихӑшӗ те памасӑр тӑмӗ тесе шухӑшлать Михапар.

Он не сомневался: если попросит у них зерно, они ему не откажут.

Пӑлхавҫӑ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

«Киле ҫитсен ури тӗпне хытӑ сӑтӑрма хушас», — шухӑшлать Михапар.

«Как дойдем, надо ей подошвы ног растереть как следует, иначе простудится», — думает Михабар заботливо.

Пӑлхавҫӑ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Пурнӑҫ ӳпне-питне кайтӑр хӑть, вӑл ҫаплах ӗҫ ҫинчен шухӑшлать.

Пусть все летит кувырком, а он думает о деле.

Ҫухалнӑ ҫынна тупни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Чӗри варринче Укка хӑй те ҫапла шухӑшлать.

Глубоко в сердце Укка думает так же.

Ҫухалнӑ ҫынна тупни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Тен, Укка ҫавна шыранӑ та? — шухӑшлать Михапар.

А может, она сама искала этого?

Ҫухалнӑ ҫынна тупни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

«А тен, кил хуҫи тени сапла пулмаллӑ та вӑл? — хӑраса шухӑшлать Михапар.

«А может, настоящий хозяин и должен быть таким? — сомневается Михабар.

Ҫухалнӑ ҫынна тупни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Тӗрӗссипе каласан, ку таранччен чиперехчӗ-ха ун арӑмӗ, — хӑйпе хӑй тавлашсах чунӗн пӗр кӗтессинче ҫапла шухӑшлать Михапар.

А ведь до сего дня в семье Михабара все было нормально —

Ҫухалнӑ ҫынна тупни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Тен, каллех укҫа? — шухӑшлать тиек — Урӑх мӗн патӑр мӗскӗн чӑваш?

Может, опять деньги? — написано было на лице дьяка: — А что еще можно ждать от бедного чуваша.

Савтепи // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Пӗри вӗсенчен шухӑшлать те — тепри ӗҫне тӑвать.

У них всегда так: один думает, другой дело делает.

Савтепи // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

(Мӗншӗн ҫимелле мар ҫул ҫинче? — тавҫӑрса илме хӑтланса шухӑшлать Янтул.)

(Почему он принял такое решение, Яндул и сам не понимает.)

Вилӗмпе юнашар // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

«Шӑмшак ҫеҫ сывӑ пултӑр, ӳт хутшӑнать вӑл. Ан тив, пӗр кун ҫеҫ те пулсан савӑнса куртӑр этем», — шухӑшлать таркӑн.

«Ничего, — думает беглец, — были бы кости, а мясо нарастет. А сейчас пусть хоть один день порадуются люди…»

Каллех ҫул ҫинче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ҫынсем вилмесен, тен, эпӗр те аптрамӑттӑмӑр, шухӑшлать Янтул.

А будут живы люди, и мы не пропадем…

Хӗр ҫухалнӑ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Йӗри-тавра пӑхкалать, ҫуртсем тӑрринчен юрне антарнӑ ҫӑмламас ялсене курать, пурнӑҫ ҫинчен шухӑшлать.

Видит дома, полузаваленные снегом, сброшенным с крыш.

Хӗр ҫухалнӑ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

«Ҫамрӑксене илсен вӗсем ҫӑвӗн-хӗлӗн ваттисен аллинче лӑсканаҫҫӗ те, ма хӑть выртмара-мӗнте те пулин выля кулас мар?» — тесе шухӑшлать ун пек чухне Янтул.

И молодых не осуждает: они день-деньской бьются в руках родителей, отчего бы им хотя бы в ночном не повеселиться?

Выртмара // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

«Ҫав кирлӗ-ха сире, ытларах тархаслӑр» тесе шухӑшлать.

«Так вам и надо, помучайтесь теперь вы!» — злорадствует молодой Яндул.

Ҫӗнӗ хуҫа // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Тен, эп ҫуралнӑ ял ҫакӑ? — шухӑшлать вӑл кашни яла пырса кӗмессерен.

«Может, вот это и есть моя родина?» — думал он всякий раз, вступая в очередную деревню.

Ҫӗнӗ хуҫа // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Юрать Енчӗпек хӑлхине пырса кӗмен-ха вӑл сӑмах тесе шухӑшлать Янтул.

Хорошо еще Ендебек не слышала его речей.

Ят шырани // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Халь шухӑшлать те йӗкӗт — вӑтанать.

Теперь думает парень — ему становится стыдно.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

«Мӗншӗн тӑмаллине ыйтать те ак вӑл, эп ӑна лаша ҫинчен каласа паратӑп», — шухӑшлать пысӑк вӑрттӑнлӑха хӑй ҫеҫ пӗлнипе ывӑннӑ Ваҫук.

проговорился он с перепугу и тут же опомнился: а вдруг дядя спросит, куда это он рано-то собрался, а? Ну что ж, расскажу ему про лошадь, решает Вазюк.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

«Неушлӗ паҫӑрхи хутах?» — шухӑшлать Янтул сӗтел хушшинче чакаланса ларакан этем, кӗлетки ҫине кураймасӑр пӑхса.

«Неужели та самая давешняя бумага?» — думает Яндул, с ненавистью наблюдая за бездельником — помощником дьяка.

Аптранӑ кӑвакал // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.