Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хӗррисенчен (тĕпĕ: хӗрӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑма хӗррисенчен тытса алли ҫине ҫакӑнчӗ те, аялалла сикрӗ.

Ухватился руками за его края и прыгнул вниз…

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Малашнехи событисем ӗнтӗ Аламо хӗррисенчен инҫетре пулса пырӗҫ.

Дальнейшие события будут развиваться уже далеко от берегов Аламо.

LXVII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Унӑн пиҫсе кайнӑ тута хӗррисенчен темӗскерле тӗлӗнмелле сӑмахсем илтӗне-илтӗне кайнӑ.

С его запекшихся губ срывались какие-то странные слова.

L сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Вӗсем хӑма хӗррисенчен хыттӑн тытса ларнӑ, хӗрарӑм ҫине пӗрре те пӑхман.

Они крепко вцепились в доски и не смотрели на женщину.

1. Сулӑ ҫинчи ҫынсем // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Давыдов умӗнчи сӗтел ҫине лаптак, хӗррисенчен катӑлса пӗтнӗ шӑмӑ тухса выртрӗ.

На стол перед Давыдовым легла вторая кость — плоская, с изломанными краями.

Иккӗмӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

Аялти хӗррисенчен вӗренсем ҫыхрӗҫ, вӗсене хӑшӗн те пулин тытса пымалла.

К другим двум углам привязали веревки, концы которых должны быть в руках у рулевого.

Сюркум сӑмсахӗ // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 139–147 с.

Садсемпе тата иҫӗм ҫырли пахчисемпе вакланса пӗтнӗскер, вӑл ялтах вӗсен куҫӗ умӗнче, ӑна хӗррисенчен тытма, ҫӗклеме тата йӑтса кайма та пулнӑн туйӑнать.

Изрезанная садами и виноградниками, она была вся перед их глазами, и, казалось, ее можно схватить за края, поднять и унести с собой.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Эпӗ кратерӑн хӗррисенчен темӗн чухлӗ чулсем кӗмсӗртетсе аннисене пӑхса тӑрса, пӗртак кӑмӑлӑма пусартӑм.

Я несколько развлекался, следя за тысячами импровизированных каскадов, образовавшихся на склонах кратера и с диким ревом разбивавшихся о каждый встречный камень.

XVI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ҫавӑнпа кратерӑн тайлӑм анакан хӗррисенчен тӗпне ҫӑмӑллӑнах анса ҫитме пулать.

И по ее довольно отлогим склонам легко можно было спуститься до самого дна кратера.

XVI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Кадровӑй политработник, икӗ чӗлхе пӗлекенскер тата вӑрҫӑра пулса курнӑскер, халӗ вӑл нихҫанхинчен те ытларах кирлӗ ҫын, мӗншӗн тесен ҫар темиҫе ҫулсем хушши Европӑра тӑма пултарать тата Иртыш е Аму-Дарья хӗррисенчен Берлина килекен боеца Европӑна епле тыткалама кирли ҫинчен те вӗрентес пулать.

Кадровый политработник, владеющий двумя языками и опытом войны, сейчас нужен больше, чем когда-либо, ибо армия годы простоит в Европе, и нужно научить, как обращаться с нею, того бойца, который придет в Берлин с берегов Иртыша или Аму-Дарьи.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Листи хулӑн та яка тата герблӑ пулнӑ, унӑн хӗррисенчен ылттӑнпа туртса тухнӑ.

Лист был плотный, глянцовитый, с гербами и золотым обрезом.

Вӑтӑрмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Тӑнне ҫухатман, ҫаврӑнса ӳкесрен хӑраса наҫилкке хӗррисенчен ҫатӑрласа тытнӑ.

Однако он был в сознании и, боясь вывалиться, крепко держался за края носилок.

IV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Вӑл хут санӑн хӗррисенчен кӑшт ҫунма та ӗлкӗрнӗ.

Он даже подгорел на краях.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑл, килне кӗрсе тӑмасӑрах, тӳрех Дон хӗррине анчӗ, пристань патӗнче такам киммине салтса, тӗпӗнчи шывне йӗкӗр ывӑҫпа ывӑҫласа тӑкрӗ, ҫатан карта шалчине хуҫса илсе, кимӗ ҫумне шӑнса ларнӑ пӑра хӗррисенчен ваткаласа тухрӗ те леш еннелле ишсе кайрӗ.

Не заходя домой, он спустился к Дону, отвязал у пристани чей-то баркас, пригоршнями вычерпал из него воду, потом выломал из плетня кол, пробил лед в окраинцах и поехал на ту сторону.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Часах пӗр кӗтесе телеграф аппаратне вырнаҫтарчӗҫ, унӑн электромагнитне электричество шӑнкӑравӗнчен тунӑ, хут хӑюне парса тӑракан лентине пичетлекен машинка кустӑрминчен тунӑ, хутне хаҫат хӗррисенчен тирпейлӗ касса хатӗрленӗ.

Вскоре телеграфный аппарат с электромагнитом от звонка, роликом от пишущей машинки и бумажной лентой, нарезанной из газетных полос, стоял в углу под скатом крыши.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Унӑн куҫӗсем хӗррисенчен чӗрпӗкленнӗ кӑвак чӗнтӗрлӗ решеткесем, стена ҫывӑхӗнче сенкеррӗн хурталанса пасарнӑ ҫӳхе мамӑк пек юр сийӗ тӑрӑх шурӗҫ.

Глаза его скользили по голубой резной решетке с выщербленными ребрами, по пушистому настилу инея, сиреневой каемкой лежавшему близ стены.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Килпетсӗр хӗрлӗ тӑрӑллӑ казак ҫӗлӗкӗ айӗнчен ун ҫинелле ватӑлса кайнӑ Штокман пӑхрӗ; унӑн хӗсӗннӗ куҫӗсем Иван Алексеевич ҫине паллаймасӑр тинкерчӗҫ, унтан мӑчлатса илсе татах хӗсӗнчӗҫ, ҫуталса кайрӗҫ, куҫ хӗррисенчен кӑвакара пуҫланӑ тӑнлавӗ патнелле пӗркеленчӗк йӗрсем тӑсӑлчӗҫ.

Постаревший Штокман смотрел на него из-под нелепого красного верха казачьего треуха; его узко сведенные глаза, не узнавая, глядели на Ивана Алексеевича и вдруг, дрогнув, сузились, посветлели, от углов брызнули к седым вискам расщепы морщин.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ун тӗлӗнче, хаваслӑн чӗтренсе, шурӑмпуҫ шевли йӑлкӑшать, хурарах кӑвак пӗлӗтӗн ҫав тери тарӑн авӑрӗнче вара тӗпӗ курӑнса кайнӑ пек пулчӗ: чӑн тӳпере илӗм-тилӗм чухнехи тӗтреллӗ шупка сенкер ҫутӑ вылярӗ, хӗррисенчен сӳнсе пыракан сапаланчӑк ҫӑлтӑрсем мӗлтлетсе чӗтренчӗҫ.

Над ним отрадно и трепетно сияла утренняя зарница, и в глубочайшем провале иссиня-черного неба, как в Дону на перекате, будто показалось дно: предрассветная дымчатая лазурь в зените, гаснущая звездная россыпь по краям.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аялта илӗртмӗш хӗр чӗрҫиттине хӗррисенчен тытса тӑрать: Ҫемен пиҫнӗ ҫырласене чӗрҫитти ҫине ывӑтать, анчах ҫырлисем айккинелле ӳкеҫҫӗ, ҫӗре лекеҫҫӗ те ҫурӑла-ҫурӑла каяҫҫӗ, Анфиса ҫакна кура ураран ӳкес пек кулать.

А внизу стояла Анфиса и держала, как сито, фартук, Семен бросал черешни ей в фартук, и они падали мимо и разбивались о землю, Анфиса заливалась смехом.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Наталйӑн пичӗ туртӑнса хытса ларчӗ, анчах та тута хӗррисенчен паҫӑрхи кулӑ йӗрӗ ҫухалса ҫитмен-ха.

На лице Натальи комкалась судорога, а углы губ еще не успели стереть недавней трепетной улыбки.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней