Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хӗремесленсе (тĕпĕ: хӗремеслен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗвеланӑҫ сӑн-сӑпачӗ те кӑшт ҫеҫ хӗремесленсе тӑрать.

На западе догорала заря.

Каҫхи сунар // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 27–32 с.

Ваҫилей хӗремесленсе кайрӗ.

Васьлей так и налился кровью.

XV. Ухмаха ури канӑҫ памасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Укҫа пур ман! — хӗремесленсе кайрӗ Ильяс та.

— А у меня деньги есть! — Ильяс завелся не на шутку.

IV. «Харам пыр» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Имет ӑна, хӑй хӗремесленсе кайиччен хытӑ пӑчӑркаса, ҫӳлте ҫӗклесе тӑчӗ.

А Имет, покраснев от натуги, еще долго держал его в таком положении.

IX. Ятлӑ ҫынсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Халь ӗнтӗ кӑшкӑрса пӑхтӑр-ха, — хӗремесленсе кайрӗ Тёма, куҫӗсем унӑн ялтӑртатса илчӗҫ, — эпӗ ӑна, киревсӗрскере, питӗнчен суратӑп…

— Теперь пусть попробует, — вспыхнул Тёма, и глаза его сверкнули, — я ему, подлецу, в морду залеплю…

Америкӑна кайни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Директор хӗремесленсе кайрӗ.

Директор вспыхнул до корня волос.

Гимназие вӗренме кӗни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Колька, хӗремесленсе кайса, хӑйне кӳрентерекене тӳрех хӑлха чиккинчен тыттарма ҫӗкленет, анчах Яшка пӑрӑнса ӗлкӗрет, вӑл кула-кула аяккалла кайса тӑрать.

Колька вспыхнет и наметит обидчику прямо в ухо, но Яшка увернется и со смехом отбежит в сторону.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Вӑл, ҫиленнипе хӗремесленсе кайнӑскер, ывӑлне алкумӗнче тӗл пулчӗ те: — Ҫынсем каллех сан пирки калаҫҫӗ! — тесе хучӗ.

Он встретил сына на пороге, красный от гнева: — Опять мне на тебя люди жалуются!

8 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Эдвард хӗремесленсе кайрӗ.

Эдвард вспыхнул.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Владислав чылаях ӗҫнӗ, хӗремесленсе кайнӑ.

Владислав уже много выпил и был сильно возбужден.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Акӑ вал ҫилленсе, хӗремесленсе пырса кӗчӗ, вара кӗлтуса пӗтерсенех хӑрах аллипе куркасене кофе янӑ май тепринпе ачасене — хӑшӗ алӑ айне лекет, ҫавна — пӳрнескепе пуҫӗсенчен чирте-чирте илчӗ.

А когда она сошла к завтраку, то была вся красная и сердитая и едва дождалась молитвы; одной рукой она разливала кофе, а другой все время стукала наперстком по голове того из ребят, который подвертывался под руку.

Вӑтӑр ҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Елена хӗп-хӗрлӗ хӗремесленсе кайнӑ — унӑн чӗрине хӑрушӑ та тӗлӗнмелле ырӑ туйӑм пусса илнӗ.

Она вспыхнула вся — и страшно и чудно стало ей на сердце.

VI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Каласа пӗтер ӗнтӗ, — терӗ хӗремесленсе кайнӑ Иоська та тархасланӑ пек.

— Досказывай, — убедительно произнёс раскрасневшийся Иоська.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Хӑш-пӗр чух унӑн куҫӗсем юнпа тулаҫҫӗ, вӑл йӑлт хӗремесленсе каять, халь-халь пирӗн ҫине ыткӑнса, пурне те турпас пек ывӑтса салатассӑн туйӑнать; анчах княжна, ун ҫине пӑхса, ӑна пӳрнепе юнать те, вӑл каллех хӑй кӗтесне хӗсӗнет.

Иногда глаза его наливались кровью, он весь краснел, и казалось, что вот-вот он сейчас ринется на всех нас и расшвыряет нас, как щепки, во все стороны; но княжна взглядывала на него, грозила ему пальцем, и он снова забивался в свой угол.

VII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Симӗс курӑк айӗнче Таракан кулять тӑвать, — хӗремесленсе такмака сӗвет вӑл.

А я щепки соберу, Сразу баню затоплю!

Шӑвӑҫ чуман // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 38–42 с.

Хытӑ килнипе хӗремесленсе кайнӑ Аксинья хура куҫӗсене йӑлкӑштарса илчӗ.

Раскрасневшаяся от скачки Аксинья блеснула черными глазами.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эпӗ совет влаҫне хирӗҫ идейӑшӑн кӗрешетӗп! — тарӑхнипе хӗремесленсе ҫухӑрашрӗ Фомин.

— Я идейный борец против Советской власти! — багровея от гнева, кричал Фомин.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шурӑ ҫӑлтӑрлӑ ӑмралӑхӗ ҫине кӑпӑк сирпӗнтерсе ҫывхаракан лашана та, пит-куҫӗ хӗремесленсе кайнӑ ҫамрӑк юланута та, ун хыҫӗнче — Дон хӗрринелле сарлакан тӑсӑлакан тӗтреллӗ ҫеҫенхире те Григорий ҫиҫӗм ҫиҫсе илнӗ самантри пек темле сиссе юлмалла мар хӑвӑрт асӑрхарӗ…

Как при вспышке молнии, за какое-то неуловимое мгновение Григорий увидел и лошадь с белой звездой нагрудника, покрытого хлопьями пены, и всадника с красным, разгоряченным, молодым лицом, и широкий пасмурный просвет уходящей к Дону степи — за ним…

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тарӑхнипе хӗремесленсе кайса, хаяррӑн кӑшкӑрса пӑрахрӗ:

Побагровев от возмущения, он прорычал:

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Май килнӗ чух эпир вӗсене ҫапӑҫура вӗлернӗ, тыткӑна лекекенсене кирлӗ-кирлӗ мар чухне персе пӑрахман! — хӗремесленсе кайса хуравларӗ Григорий.

— А мы обычно убивали их в бою, ежли доводилось, но пленных без нужды не расстреливали! — багровея, ответил Григорий.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней