Корпус чувашского языка

Ющенко текенни тата мӗне пула ҫиллентернӗ ку спортсмена? — ҫапла ыйтусем хӗвӗшрӗҫ пуҫра.

Помоги переводом

Тупӑнтӑм тата «Украинӑна сутакан» // Юрий Исаев. Исаев Ю.Н. Ҫӗнӗ касӑн шухӑ яшӗсем: калавсем, асаилӳ, тӗрленчӗксем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2023. — 149 с. — 140–149 с.

Вӑл кун патша чатӑрӗ умӗнче кунӗпе воеводӑсем хӗвӗшрӗҫ, икӗ Воротынский — Михаилпа Владимир — унтан тухма та пӗлмерӗҫ.

Помоги переводом

14. Ҫӳллӗ иккен Хусан хӳмисем // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

Акӑ мӗнле шухӑшсем хӗвӗшрӗҫ ман пуҫра.

Вот какие мысли были у меня в голове.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Эпӗ йӑнӑшман, утрав ҫинче каллех вут ҫути курӑнчӗ, курӑнчӗ те тек сӳнмерӗ, ҫулӑм вӑйланнӑҫемӗн вӑйланса пычӗ, ҫӳлелле кармашрӗ, унӑн ҫути ҫывӑхри хырсем ҫине ӳкрӗ, кӑвайт умӗнче вӑрӑм мӗлкесем хӗвӗшрӗҫ.

Снова вспыхнул на острове огонь — я не ошибся, — вспыхнул и на этот раз не погас, а, наоборот, длинным языком вытянулся вверх, ярко разгорелся, в небо взметнулись искры, горячий отблеск огня заиграл на соснах, у костра заметались длинные тени.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Ҫӳлте ҫӑлтӑрлӑ тӳпе тӑрӑх вут йӑртӑкӗ хӑварса бомбӑсем шӑхӑра-шӑхӑра иртрӗҫ; суллахайра тепӗр блиндажа кӗмелли шӑтӑк курӑнса тӑчӗ, вӑл шӑтӑк витӗр матроссен урисемпе ҫурӑмӗсем курӑнчӗҫ, ӳсӗр сассисем илтӗнчӗҫ; мал енче тар нӳхрепӗ курӑнса кайрӗ, нӳхреп тӗлӗнче пӗрмаях ҫынсем хӗвӗшрӗҫ, нӳхрепӗ тӑрринче вара хура пальто тӑхӑннӑ ҫын палӑрчӗ, вӑл аллисене ик кӗсьине чикнӗ те, пульӑсемпе бомбӑсем шӑхӑрнине пӑхмасӑрах мишуксемпе йӑтса килекен тӑмлӑ ҫӗре таптаса-хытарса тӑчӗ.

Над головами стояло высокое звездное небо, по которому беспрестанно пробегали огненные полосы бомб; налево, в аршине, маленькое отверстие вело в другой блиндаж, в которое виднелись ноги и спины матросов, живших там, и слышались пьяные голоса их; впереди виднелось возвышение порохового погреба, мимо которого мелькали фигуры согнувшихся людей и на котором, на самом верху, под пулями и бомбами, которые беспрестанно свистели в этом месте, стояла какая-то высокая фигура в черном пальто, с руками в карманах, и ногами притаптывала землю, которую мешками носили туда другие люди.

22 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Ҫӗрлехи лӗпӗшсем хӗвӗшрӗҫ: ҫуначӗсем ҫинчен тусан тӑкса, сӗтел ҫинче тата стакансем ӑшӗнче ҫапкаланчӗҫ е ҫурта ҫутине вӗҫсе кӗчӗҫ, е ҫута ӳкнӗ ункӑран тухса хура сывлӑшра ҫухалчӗҫ Оленинпа Ерошка иккӗшӗ пилӗк бутылка чихирь ӗҫсе ячӗҫ.

Ночные бабочки вились и, сыпля пыль с крылышек, бились по столу и в стаканах, то влетали в огонь свечи, то исчезали в черном воздухе, вне освещенного круга, Оленин выпил с Ерошкой вдвоем пять бутылок чихиря.

XIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.