Корпус чувашского языка

Хӗвелӗн ҫӳлти хӗрри часах курӑна пуҫларӗ те, йывӑҫ тӑррисемпе ҫуртсем ҫине ӑшӑ ҫутӑ ӳкрӗ.

Вскоре верхний край солнца стал виден, и теплый свет упал на верхушки деревьев и домов.

Пӗр-пӗрне ӑнлансан // Александра Лазарева. Лазарева А. Чипер Анна. Калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 116 с. — 3–23 с.

Алкум ҫийӗ шӑтӑкӗсенчен анса ларакан хӗвелӗн хӗрлӗ ҫути ӳкрӗ.

Помоги переводом

Эпӗ хама астума пуҫлани // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

Анса ларнӑ хӗвелӗн урисем тӗксӗмленнӗҫемӗн тӗксӗмленсе пырса кӑвак тӳпепе пӗрлешеҫҫӗ.

Свет заходящих лучей все бледнее и бледнее, и вот уже небо поглотило все алые краски, смешало со своими, темно-синими.

Купӑс калакан // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Яра кунах тӳсме ҫук шӑрӑх ҫанталӑк пуласса систерсе кӳршӗ лупасӗн айккипе хӗртнӗ хӗвелӗн пӗр хӗрри курӑнать.

А вскоре, обещая яркий погожий день, из-за крыши соседского сарая выглянуло уже с утра горячее солнце.

Килте // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Турат ҫинче лӗп ҫил ташларӗ, Хӗре хӗвелӗн пайӑрки Асӑрхануллӑн ачашларӗ.

Помоги переводом

XXXIII // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

Вӑрман итлет, тӑрать вал тӑппӑн, Сикмеҫ хӗвелӗн урисем.

Помоги переводом

XXVII // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

Ҫырать шыв ҫийӗнче пин ҫӗрӗ Хӗвелӗн ылтӑн пайӑрки.

Помоги переводом

I // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

Тен, ун чӗресӗнче шыв мар, шерпет пулӗ, тин тухнӑ хӗвелӗн ҫути, ун ӑшши пулӗ.

Помоги переводом

23. Вӑрманти ҫӗр пӳртре // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Ҫурхи хӗвелӗн ӑшши ытлах сисӗнмест, ҫути вара куҫа йӑмӑхтарать.

Помоги переводом

3 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

«1910 ҫулхи ҫуркунне ман тӑван килшӗн асаплӑ та синкерлӗ пулчӗ, — аса илет каярах Петр Николаевич, — ҫурхи хӗвелӗн малтанхи ӑшшипе пӗрле ӳпке чирӗпе анне вилсе каять, ун хыҫҫӑн атте,.. унтан вара пичче те».

Помоги переводом

Автор ҫинчен // Геннадий Хлебников. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 459–463 с.

Хӗвелӗн асамҫӑ хӗрӗсен чӑпар ҫак кавирӗсен ӑшталануллӑ чӗтревӗ тилӗрӳллӗ хӑвӑртлӑхпа куҫать те куҫать, йӑлтӑркка арабескӑсем тӗртет, ҫак кавирсем пӗтӗм ҫӗрте: йӗри-тавра, ура айӗнче, пуҫ тӑрринче.

Эти пестрые ковры солнечных фей, мечущийся трепет которых, не прекращая ни на мгновение ткать ослепительный арабеск, достиг неистовой быстроты, были везде — вокруг, под ногами, над головой.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Чаплӑ кун сӑрт-тӑва хӗвелӗн чӗрӗ шыв сиккипе шӑварать, хӗвел шевлисем чӑтлӑх вӑрманӑн тӑвӑр уҫлӑхӗсенче ылтӑн пӑнчӑсенче, ҫиҫкӗнчӗк ҫулҫӑсенче, чике пайӑркасенче ӑнтӑлуллӑн куҫа-куҫа ирӗлеҫҫӗ; ут чӗрни айӗнчен курӑка сывлӑмпа пӗрӗхтере-пӗрӗхтере чечексем чӗтренсе юлаҫҫӗ, ансӑр сукмаксен арпашӑнчӑк тымарӗсем вара пур еннелле те тӑсӑлаҫҫӗ, ҫеҫкеленсе капӑрланнӑ кашкӑр ҫырли, акаци тата шӗшкӗлӗх ӑшнелле кӗрсе сапаланаҫҫӗ.

Прекрасный день заливал горы живым водопадом солнца, тающего в тесных изгибах чащи крупным дождем золотых пятен, озаренных листьев и отвесных лучей; цветы вздрагивали под копытами, обрызгивая росой траву, а спутанные корни тропинок вились по всем направлениям, уходя в цветущую жимолость, акацию и орешник.

VII. Таврӑну // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Тӗксӗм симӗс ҫӑра мӗлкесемпе тата хӗвелӗн ылтӑн пӑнчисемпе чӑпарланнӑ ҫутӑ чӗнтӗрӗсенче кӳллӗн вӗтӗ-вӗтӗ кӑвак татӑкӗсем ҫиҫеҫҫӗ.

В просветах, наполненных темно-зеленой густой тенью и золотыми пятнами солнца, сверкали крошечные, голубые кусочки озера.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Сарлака та хӑвӑрт юхӑмлӑ шывӑн кӑвак сийӗ ҫине хӗвелӗн ҫемҫе пайӑркисем куҫа шартаракан йӑрӑм-йӑрӑмӑн выртаҫҫӗ.

Мягкие лучи солнца ложились на голубую воду быстрой и широкой реки ослепительными полосами.

ХIII. Джуджу вӑрманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Хӗвелӗн малтанхи пайӑркисем Гент вӑрманпа пынӑ чухне сирпӗнсе килчӗҫ; вӑл кӑвайт чӗртрӗ, юхан шыв хӗрринче персе ӳкернӗ сысна какайне ӑшаларӗ.

Первые лучи солнца застали его уже в лесу; сидя у костра, он жарил кусок кабана, подстреленного близ ручья.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Тӗпчеве хӗвелӗн вӑйлӑ ҫил-тӑвӑл вӑхӑтӗнче ирттернӗ, ҫакӑ вара питӗ вӑйлӑ поляр ялтӑравӗсем туса кӑларнӑ.

Исследование проводилось во время достаточно сильных солнечных бурь, что привело к особенно ярким полярным сияниям.

Марс ҫинче поляр ялтӑравӗн ҫӗнӗ тӗсне тупса палӑртнӑ // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/news/31728.html

Анаталла лаша утса анатчӗ, ту ҫинчи ушкӑн Блюм куҫӗ умӗнче шайлӑн силленет-сулланать; Тингпа унӑн арӑмӗн пичӗ ҫине ҫӗрпе пӗлӗт пӗрлешнӗ тӗлте ирӗлсе хухакан хӗвелӗн каҫхи сӗвек пайӑркисем ӳкеҫҫӗ.

Под гору лошадь шла шагом; верховая группа мерно колыхалась на глазах Блюма; на лицо Тинга и его жены падали отлогие, вечерние лучи солнца, тающего на горизонте.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Хӗрлӗ мундирсем, пӗр евӗрлӗ сӑнсем — хӗвелӗн ҫӑра лакӗ пӗтӗмпех хупласа хурать; отряд шанчӑклӑ, ҫирӗп юртӑпа куҫать, пӗр-пӗрин хыҫҫӑн тӑсӑлать, пӗрлешсе тӑпӑртатса тӑрать те уйрӑм юлан утҫӑсене пайланать.

Красные мундиры, однообразные лица — густой солнечный лак обливает все; отряд двигается уверенной, твердой рысью, вытягивается гуськом, толпится, делится на отдельных всадников.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Хӗвелӗн чакӑл пайӑркисем сывлӑша ирӗлтереҫҫӗ.

Отвесные лучи солнца плавили воздух.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Ҫутӑ ҫухалчӗ: хӗвелӗн тӳрӗ, пайӑркаллӑ хӗлхемӗ хӗрлемесрех, витӗр курӑнакан пӗкӗ пек пулса тӑчӗ, ҫавӑнпах ҫул хӗрринчи канавсенчи йӑлтӑркка чечек-курӑк куҫ умӗнчех илемне ҫухатрӗ, кӗтмен ҫӗртен купороспа сапнӑн курӑнать.

Свет исчез: прямой, лучистый свет солнца превратился в прозрачную, красноватую муть, мгновенно лишая красок яркую зелень придорожных канав, ставших вдруг серыми, словно их облили купоросом.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 310–317 с.