Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хушӑкне (тĕпĕ: хушӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Укахви пуҫ тутрине каялла ҫавӑрса ҫыхрӗ те кӗпине туртса юсарӗ, пӗрене хушӑкне тирӗнтернӗ вӗтӗ шӑллӑ ҫурлине илсе хулпуҫҫи ҫине хучӗ, тепӗр самантран вӑл вӗрлӗк хапхана хуллен уҫса урама тухрӗ.

Помоги переводом

1 // Юрий Скворцов. Скворцов, Ю. И. Ҫул юлташӗ: калавсемпе кӗске повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 184 с. — 128–184 с.

Унӑн туфли кӗллийӗ икӗ хӑма хушӑкне хӗсӗнсе ларнӑ-мӗн, туртать-туртать — тухмасть.

Помоги переводом

Верук-Чиперук // Сарра Баранова. Шухӑшлама вӑхӑт пур: калавсем. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1981. — 64 с. — 12–13 с.

— Кӗлет тӑрринчи ҫӗрӗк хушӑкне вут пуленки чиксе хураймастӑн!

Помоги переводом

Кушак кашта ҫине ларсан // Сарра Баранова. Шухӑшлама вӑхӑт пур: калавсем. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1981. — 64 с. — 9–11 с.

Вӑл, вӑраххӑн тӑрса, пӗрене хушӑкне хӗстернӗ тӗкӗр катӑкне илсе пӑхрӗ.

Помоги переводом

XII // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 189–265 с.

Хайхи вӑрӑ пырса аллине хӳме хушӑкне чикет кӑна — ӑна хаяр йытӑ ярса илет те тулласа тӑкать…

Помоги переводом

XIV // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 132–188 с.

Эпӗ, атте умӗнче пыраканскер, алла карта хушӑкне чиксе ятӑм та ҫырлаллӑ турата тытрӑм.

Помоги переводом

Ӗмӗр манми хуйхӑ // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

Унтан кӑшт шухашласа пӑхрӗ те эрехне кӑмака хушӑкне кӑйса пытарчӗ.

Посидев недолго в задумчивости, снова прошлепал в переднюю и перепрятал бутылку в печной паз.

Кӗркунне // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Шахрун сак ҫинчи хӑйӑ купине кӑмака хушӑкне илсе хучӗ, ҫунаканнине пӳрнипе пусса сӳнтерчӗ.

Шахрун сгреб нагоревшую лучину, притушил пальцами, бросил в печь.

Ҫӗрлехи ҫул // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Чӑнах та, вӗсем кунта выртаҫҫӗ, пӗтӗмпех йӗркеллӗ, чӑматан хушӑкне ҫыру чиксе хунӑ.

Действительно, они лежали здесь, в полном порядке, с письмом, засунутым в щель чемодана.

XXIX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

— Эсир «Чупакан» ҫинче ишнӗ-и? — ҫакна ыйтсан вӑл кача пӳрнипе ҫурма маска хушӑкне чикрӗ те ӑна силлеме пуҫларӗ.

— Вы плыли на «Бегущей»? — Сказав это, она всунула мизинец в прорез полумаски и стала ее раскачивать.

XXIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Тӳпе уҫӑлчӗ; ирхи шуҫӑм сивлек ту хушӑкне кичем-салху ҫутӑ уҫласа тултарать.

Небо прояснилось; раннее утро наполнило сумрачный проход унылым светом.

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Йӑвашшӑн ҫиҫкелекен ҫулӑм вӑйланчӗ, кӗҫех ту хушӑкне ҫӗр ҫумӗнченех тӗтӗм хупӑрларӗ, мӗлкесен хӗрлӗ вӑййи каталарӗ; фантастикӑлла ҫак ҫутатура пирӗн сӑнсем хӗрлӗ сӑрӑпа тата кӑмрӑкпа сӑтӑрса вараланнӑн туйӑнаҫҫӗ.

Огонь, робко блеснув, разгорелся, наполняя ущелье низко оседающим дымом и красной игрой теней; в этом фантастическом освещении наши лица казались вымазанными алой краской и углем.

V. Бигӑн ту ҫул // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Стенан сулӑмлӑ хушӑкне икӗ алӑпа та тӗрте-тӗрте малтанхи вырӑналла чарусӑр хӑпартланупа таятӑп.

С неистовым восторгом повел я обеими руками тяжелый вырез стены на прежнее место.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫав тери асӑрхануллӑн — алӑк хушӑкне хӑвӑрт-хӑвӑрт вуҫех хупларӑм та кӗтесрен ҫыпҫӑнсах сӗвентӗм.

Как мог осторожно и быстро, я совсем прикрыл щели двери и прижался в угол.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Чул хушӑкне пытарнӑ укҫапа ытти япала пирки калас тӑк, манӑн шухӑшӑмпа, — ҫак ӗҫпе манӑн аппаланмалла, эпӗ ҫав тавралӑха лайӑх пӗлетӗп.

Что касается спрятанных в камне денег и других вещей, то, я думаю, лучше будет этим заняться мне, я знаю окрестности.

IХ сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Акӑ вӑл чулсен хушӑкне пытарнӑ укҫапа кӗмӗл пӑлан пирки надзирателе сӑмах вӗҫҫӗн калама тӗв турӗ, ятсене те — Ван-Конетран пуҫласа Фирс таранах — сӑмах хальлӗнех пӗлтерес терӗ.

Так, он хотел на словах рассказать надзирателю о деньгах и серебряном олене, запрятанных в трещине камня, также на словах передать все имена — от Ван-Конета до Фирса.

IХ сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Давенант алӑк хушӑкне чикнӗ пӗчӗк икӗ сӑмсана курать, унтан Рой: «Кайрӑмӑр!» — терӗ те алӑк тачӑ хупӑнчӗ.

Давенант увидел два носика, просунутые в щель двери, затем Рой сказала: «Идем!» — и дверь плотно закрылась.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Манӑн шухӑшӑмпа — эсир сӑнарлаври «куҫ кӗскине», чакӑл тӑвӑн ҫутӑ хушӑкне, пӑхса хаклани аван пулмалла; Фергюсон ҫирӗплетнӗ тӑрӑх — Анготэя шӑпах ҫавӑнта кӗрсе ҫухалнӑ.

— Мне кажется, сказал он, — что вам следовало бы взглянуть на воображаемое «зеркало», на тот просвет в скале, в который, по утверждению Фергюсона, ушла Анготэя.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

Виҫҫӗшӗ те ҫурма юмахри тискер вырӑна — Ахуан-Скапа — Энохӑн вӑрттӑн хушӑкне пытарнӑ ылтӑн патне каяҫҫӗ.

Все трое шли в полусказочные, дикие места Ахуан-Скапа за золотом, скрытым в тайной жиле Эноха.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

Тилӗрсе кайнӑ Кольбер хӗрӗ икӗ вулӑллӑ йывӑҫ патне сӗтӗрсе пычӗ, вӗсен хушӑкне Джойӑн аллипе кӳлепине хӗстерсе хучӗ те хӑй тепӗр енчен тӑчӗ.

Вне себя Кольбер подтащил ее к дереву с раздвоенным стволом и, протиснув в это раздвоение ее руку, причем ободрал кожу, зашел сам с другой стороны.

Ҫӗлен // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 381–386 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней