Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хуплакан (тĕпĕ: хупла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Томасӑн хӑлхана хуплакан янӑравлӑ сасси илтӗнет:

Звучный, толкающий ухо голос Томаса произнес:

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 233–242 с.

Ҫак сӑмахсем хыҫҫӑн вӑл вӑрттӑн япала ӗлкисене хуплакан хаҫат листисене ҫурса пӑрахрӗ те япалине пуҫӗ ҫийӗн ҫӗклерӗ, вара пурте парикмахерскисенче тӑракан ӑвӑс бюста курчӗҫ; унӑн якӑлти пуҫӗ Африка шывӗн ҫулӑмлӑ сенкерлӗхӗнче вилӗ кулӑ теттелӗхӗпе йӑлтӑртатать.

С этими словами, сорвав газетные листы, скрывавшие очертания таинственного предмета, он высоко поднял его над головой, и все увидели парикмахерский восковой бюст, кокетливая головка которого блеснула в огненной синеве африканских вод безделушкой мертвой улыбки.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

Хӗсӗк куҫа карниз евӗр хуплакан харши мӑк пек, сухалӗ ҫӑра, анчах ӑна вӑрӑм ӳстермен, аял еннелле шӗвӗртсе янӑ.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫапах ют ҫын куҫӗ кӑна умрине нимех те асӑрхаймасть, ачаран кунта ӳссе ҫитӗннӗ ҫынсем вара, тӗттӗм пулин те, нумай-нумай япалана кураҫҫӗ, сисеҫҫӗ, илтеҫҫӗ, туяҫҫӗ: унталла-кунталла кукӑрӑлса выртакан урамсене те, кил-ҫуртпа хуралтӑсене тӑр-кӑнтӑрлах тӗтре пек хуплакан кӑтра йӑмрасемпе тирексене те, революциччен темиҫе ҫул маларах кӑна-ха туса лартнӑ ҫутӑ пуҫлӑ чиркӗве те, унран инҫех те мар, тӗрӗсрех каласан, унӑн тӳртумӗнчех тупӑшмалла вырнаҫнӑ шкул ҫуртне те, ял вӗҫӗнчи кантӑр пӗвине те — пурне те, пурне те.

Помоги переводом

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вӗсен тавра хӑлхана хуплакан ӳсӗр ахӑру ҫӗкленсе тӑнӑ, эрех завочӗн хуҫи ывӑлӗ, ҫав ахӑрупа каҫӑхса кайса, тахӑшне хӑйӑлтатуллӑн кӑшкӑрнӑ:

Вокруг них стоял оглушающий, пьяный хохот, и, задыхаясь от него, сын водочного заводчика хрипло ревел кому-то:

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫыран хӗрринче пурӑнакансем унӑн сарлака хӗрӗллӗ, тарӑн пусса лартнӑ шлепкине, пичӗн аял пайне хуплакан шарфне, пӗкӗрӗлчӗк хул пуҫҫисене хӑнӑхнӑ ӗнтӗ.

Жители набережной привыкли к его широкополой, глубоко надвинутой шляпе, к шарфу, закрывающему низ лица, к сутулым плечам.

Юрату сасси // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Акӑ Канаш ҫурчӗ умӗнче тӳрем курӑнса кайрӗ: пуҫсен тӗтре капламӗсем хуплакан океанӗ, хунарсен сарлака йӑлтӑртатӑвӗ.

Вот, появилась площадь перед домом Совета, — океан голов, застилаемый клочьями тумана, широкие сияния фонарей.

Тускуб // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӗсем ҫӑмарта евӗрлӗ пӗрешкел шлемпа, мӑйне тата питӗн аял пайне хуплакан хулӑн ҫухаваллӑ, кӗмӗл тӗслӗ сарлака курткӑпа.

Они были в одинаковых, яйцевидных шлемах, в серебристых, широких куртках, с толстыми воротниками, закрывающими шею и низ лица.

Марсиансем // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Зубавин сӑнӳкерчӗксен щитне хуплакан хупкӑҫа туртса антарчӗ.

Зубавин задернул шторки на щите с фотографиями:

16 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Минӑна кӗпҫене янӑ чух хӑлхисене халӗ те хуплакан Ягодкӑна хыттӑн намӑслантарать.

Походя громко стыдил Ягодку, который до сих пор прикрывал ухо, опуская мину в ствол.

XXIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫилленнипе пуҫне сулса, вӑл куҫне хуплакан ҫӳҫ пайӑркисене каялла ывӑтрӗ те, йӑл кулса ячӗ.

Гневным движением отбросил он назад волосы, падавшие ему на глаза, и изобразил на лице улыбку.

III // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Хӗвел ӗнтсе илнӗ пӗр йывӑҫсӑр лаптак тӳремлӗх юханшывӑн икӗ енӗпе инҫете, тавралӑха хӗвелтухӑҫ енчен те, хӗвеланӑҫ енчен те хуплакан сӑртсем патне ҫитиех тӑсӑлать.

Плоская, выжженная солнцем равнина без единого деревца тянулась по обоим берегам реки вплоть до отдаленных холмов, замыкавших горизонт на востоке и западе.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫӳллӗ Геркулеса та хуплакан курӑкран бамбук ҫеҫ ҫӳллӗрех.

Лишь бамбук поднимался тут над травой, такой высокой, что из-за нее не было видно даже Геркулеса.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫыхнӑ, мӑя хуплакан свитер ҫийӗн ҫил яман шалпар кӗпепе шӑлавар, урана ҫӑм носкипе йӗлтӗрҫӗсен ботинкине тӑхӑнаҫҫӗ.

Носят также вязаный свитер, а на него из ветрозащитного материала блузу и из такой же ткани брюки, на ноги надевают шерстяные носки и лыжные сапоги.

Кӗпе-тумтир // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Сӑмахран акӑ, ҫӗр питне хуплакан нӳрлӗ те хура каҫсем ҫинчен каласа кӑтартнӑ чухне, ҫав тӗттӗмлӗхе вӑл хӗрачан шиклӗрех те тытӑнчӑклӑрах сассинченех илтнӗн туйнӑ.

Так, когда она говорила, например, о темноте раскинувшейся над землею сырой и черной ночи, он будто слышал эту темноту в сдержанно звучащих тонах ее робеющего голоса.

VIII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Унтан сасартӑк, куҫӗсене хуплакан хӗрлӗ тӗслӗ тӗтре витӗр, вӑл хӑйӗн аппӑшӗн ансӑр шурака сӑнне, тир ҫухави ҫинче алка йӑлтӑртатнине, сӑрланӑ тутисем ҫумне ҫыпӑҫнӑ куллине асӑрхарӗ.

И вдруг сквозь красный туман, застилавший ее глаза, она разглядела узенькое, бледное лицо сестры, блеск сережки над меховым воротником и улыбочку, приклеившуюся к накрашенным губам.

VIII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Ҫак каҫ вӗсене тем пекех хӑратнӑ, кӑшкӑрса шавланипе вӗсем хӑйсен чӗрисене хуплакан хӑрушлӑха сирсе ярасшӑн, ҫак каҫхи хӑрушла сехетсене хӑйсем хӑнӑхнӑ вӑхӑтсем евӗрлӗ тӑвасшӑн пулнӑ.

Ночь наполняла страхом, и они хотели криком и шумом заглушить гнетущий сердце испуг, разорвать завесу таинственности, ввести реальное в нереальность ночных часов.

II // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Вӑл пуҫа лайӑх хуплакан ҫуллахи шлем, хура сӑран пальто тӑхӑнчӗ.

Она надела летный шлем, плотно закрывавший голову, и черное кожаное пальто.

3. Ҫуркунне // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Карап питӗ вӑраххӑн шунӑ, вӑл ҫав тери вӑйлӑн кӑшкӑртса пыни салхуллӑн уланӑ пек илтӗннӗ, стена пек хуплакан тӗтрене пыра-пыра ҫапӑнса нумай саслӑн пулса илтӗннӗ.

Пароход шел тихо, и необыкновенно громкий свисток ревел гулко и жалобно, а стена тумана отдавала этот крик, как эхо в густом лесу.

IV // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Чи йывӑр сурансене — чун суранӗсене — сиплекен, хуйха хуплакан хӑватлӑ юрӑсем юрлатчӗҫ вӗсем.

веселые песни, наделенные могучей, чудодейственной силой врачевания самых тяжких ран — душевных.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней