Корпус чувашского языка

Сӑнӳкерчӗк аял вӗҫне хура чернилпа хулӑммӑн 1907 ҫул тесе ҫырнӑ.

Помоги переводом

Ҫурӑлса ҫитеймен чечек // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 76–90 с.

Ялти халӑх вучахра кӑвар упрассишӗн сӗм-сӗм авал тискер кайӑкла пурӑнакан ҫынсем пекех тимлӗн тӑрӑшнӑ, кӑмакаран вучаха кӑларнӑ кӑвара кӗлпе хулӑммӑн вите-вите хунӑ.

Помоги переводом

6 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 197-271 с.

— Ну, арӑм, вырӑн хатӗр-и?! — хулӑммӑн та хушуллӑн мӗкӗрсе илчӗ вӑл.

Помоги переводом

Хӗве хупсан // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Пурӑнасса вӑл тӗттӗм каҫсенче, уйӑх ҫук чух е тӳпене пӗлӗтсем хулӑммӑн хупласа лартнӑ чух, пурӑнатчӗ.

Жил он тёмными ночами, когда нет луны или небо занавешено плотной тканью облаков.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Пиншакӗ ҫинчен тӑлӑп тӑхӑнса янӑ пирки хулӑммӑн курӑнакан пысӑк мар мужик, обозра тӑраканскер пулас, хӑлхи хыҫне хыҫса илчӗ:

Толстый от надетого на пиджак тулупа невысокий мужик, должно быть обозник, скребя пальцем за ухом, спросил:

Тӗлпулу // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Хулӑммӑн та хыттӑн кӗрлени илтӗннӗ: такам пирки алӑ ҫупаҫҫӗ тата лешӗ, такам, паллах, сӑмса вырӑнне хӳре ҫакса янӑ намӑссӑр пит пулмалла, ҫав тери хытӑ ихӗрсе ахӑлтатнӑ та чемоданӑн ҫӑрисем чӗтресе кайнӑ.

Послышался громкий густой рев: по ком-то хлопали, и этот кто-то, вероятно рожа с хвостом вместо носа, ревел и хохотал так громко, что задрожали замочки у чемодана.

VII. Ӑнман дебют // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

«Этем хурлӑхӗ, хуйхӑ, хуйхӑ…» — хулӑммӑн мӑкӑртатрӗ арҫын.

«Горе человеческое, горе, горе…» — бубнил мужской бас.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Эсӗ-ҫке ку!.. — хулӑммӑн янӑрарӗ тӑсланкӑрах каччӑ сасси.

— Це ты!.. — пробасил долговязый парень.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑл яланхи пекех лӑпкӑ та ҫирӗп хевтеллӗ пулнӑ, анчах Мересьев унӑн сасси улшӑннине асӑрхарӗ, — сестра сасси палӑрмаллах чӗтренӗ, тытӑнчӑклӑн тухнӑ, питне хулӑммӑн сӗрнӗ пудра та унӑн куҫӗсем хӗрелнине пытарма пултарайман.

Она была, как и всегда, тихая и энергичная, но Мересьев почувствовал, что голос у нее изменился, дрожит и срывается, даже толстый слой пудры на лице не мог скрыть красных глаз.

11 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950