Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хуйхине (тĕпĕ: хуйхӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хуйхине макӑрса ирттернӗ хыҫҫӑн, вӑл кайран ҫав ҫухату пирки шухӑшлама пуҫларӗ: пӗчӗк Андрюшӑсӑр пуҫне, урӑх ним те пӑшӑрхантармарӗ ӑна.

Выплакав потом живое горе, она сосредоточилась на сознании о потере: все прочее умерло для нее, кроме маленького Андрюши.

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Кайӑрах! — терӗ вӑл мӑнкӑмӑллӑн, ҫав хушӑрах хӑйӗн пысӑк хуйхине пытараймасӑр.

— Уезжайте! — сказала она с достоинством подавленной обиды и вместе глубокой печали, которой не в силах была скрыть.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл йӑпатмарӗ мана, хӑй хуйхине вӑл манӑннипе танлаштармарӗ — ыталаса кӑна илчӗ те пуҫӑмран чуптурӗ, эпӗ вара ун аллине чуптурӑм.

Она не утешала меня, не сравнивала своего горя с моим — только обняла и поцеловала в голову, а я поцеловал её руки.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шӑрӑхчӗ, ачасем шыв ӗҫесшӗн аптрататчӗҫ, июль кунӗнчи пӑчӑпа тусан та ҫак уйрӑлу хуйхине кӗретчӗ.

Было жарко, дети просили пить, нужно было уговаривать их потерпеть, и эта пыль и духота июльского дня тоже как-то участвовали в общем горе разлуки.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак кӗтмен хыпар аттеме кӑштах вӗлерсе пӑрахман, вӑл хӑйӗн ҫирӗплӗхне ҫухатнӑ тата, хӑйӗн хуйхине ҫынна палӑртманскер, халӗ питӗ те ӳпкелешнӗ.

Сей неожиданный удар едва не убил отца моего, он лишился обыкновенной своей твердости, и горесть его (обыкновенно немая) изливалась в горьких жалобах.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпӗ ҫакна ӗнтӗ тахҫанах хӑнӑхнӑ, ҫавӑн пекех, хамӑр килте те манран хуйхине те курман, савӑнӑҫне те пӗлмен.

Я давно к этому привыкла, как свыклась с тем, что и дома у нас я никому ни особого горя, ни шибко большой радости не доставляла.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Алексее халӗ ӗнтӗ ҫак хӗртен, Сталинград боецӗнчен, хӑйӗн хуйхине ҫулталӑк ҫурӑ хушши пытарса пурӑннӑшӑн намӑс пулса кайрӗ.

И вдруг Алексею стало стыдно, что вот уже полтора года он от нее, от бойца Сталинграда, скрывает свое несчастье.

4 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Шкулти ҫирӗп йӗркесем тӑрӑх, ҫывӑрмалли пӳлӗмсенче кӑнтӑрла пулма пачах та юраман, анчах Алексей пушмаксене хывмасӑрах кровать ҫине, аллисене пуҫ айнелле хурса выртрӗ, ҫапах никам та: шкулти дежурнӑй та, иртсе ҫӳрекен командирсем те, унӑн хуйхине пӗлсе, ӑна пӗр сӑмах та каламарӗҫ.

Вопреки правилам школы, строжайше запрещавшим пребывание в спальнях днем, он лежал в ботинках на кровати, заломив под голову руки, и никто — ни дежурный по школе, ни проходившие мимо командиры, знавшие о его горе, не решались сделать ему замечание.

10 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

— Станца пуҫлӑхӗ малалла хӑйӗн хуйхине тӗпӗ-йӗрӗпе каласа пама тытӑнчӗ.

— Тут он стал подробно рассказывать мне свое горе.

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Анчах Машӑн хуйхине пурлӑх пусарма пултарайман; вӑл мӗскӗн Прасковия Петровнӑран, хӑйӗн чӗререн хуйхӑракан амӑшӗнчен, нихӑҫан та уйрӑлмастӑп тесе тупа тунӑ, вара иккӗшӗ те хуйхӑ ҫинчен аса илтерекен Ненарадовӑран тухса … поместйине пурӑнма куҫнӑ.

Но наследство не утешало ее; она разделяла искренно горесть бедной Прасковьи Петровны, клялась никогда с нею не расставаться; обе они оставили Ненарадово, место печальных воспоминаний, и поехали жить в …ское поместье.

Ҫил-тӑман // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Комиссар, Мересьевшӑн чи хӑрушӑ та йывӑр кун ҫитсен, ӑна тӑван аэродромран килекен туслӑ саламсемпе ҫӗнӗ хыпарсене пӗлтерсе унӑн йывӑр хуйхине ҫӑмӑллатас тесе, ун ячӗпе пыракан ҫырусен пӗр пайне пытарса пурӑннӑ.

Комиссар, предвидя события, прятал часть его писем, чтобы в страшный для Мересьева день, передав летчику дружеские приветы и новости с родного аэродрома, смягчить для него тяжелый удар.

5 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Анчах вӗсен хуйхине сирсе яма май килмесен, вӑл ҫав япала ҫинчен тусӗсене халех каласа кӑтартать.

Но если это мятежное настроение не пройдет само собой, то придется открыть им свою тайну.

16-мӗш сыпӑк. Малтанхи чӗлӗмсем. — «Эпӗ ҫӗҫӗ ҫухатрӑм» // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Ҫав тӗлелле шкул ачисем каллех пуҫтарӑнма пуҫларӗҫ: хӑйӗн хуйхине пытармалла, хуҫӑлнӑ кӑмӑлне лӑплантармалла тата хӑйӗн ҫине кӑнтӑрла хыҫҫӑнхи вӑрӑм та кичем уроксен йывӑрлӑхне тиентермелле пулчӗ.

а в это время в школу уже начали собираться другие дети; ей пришлось затаить свое горе, унять свое страдающее сердце и нести крест весь этот долгий, скучный, тяжелый день.

7-мӗш сыпӑк. Сӑвӑса чуптарса ҫӳрени тата аманнӑ чӗре // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Унтан вӑл хӑйӗн чечекӗ ҫинчен астуса илнӗ: ӑна, шанса лӳчӗркеннӗскере, пиншакӗ айӗнчен туртса кӑларса пӑхнӑ, ҫакӑ вара унӑн тутлӑ хуйхине тата хытӑрах хускатса янӑ.

Тут он вспомнил про цветок, извлек его из кармана, помятый и увядший, и это усилило его скорбное блаженство.

3-мӗш сыпӑк. Вӑрҫапа тата юратупа аппаланать // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

10. Этем хуйхине унӑн чӗри ҫеҫ пӗлет, унӑн савӑнӑҫне те ютти хутшӑнаймасть.

10. Сердце знает горе души своей, и в радость его не вмешается чужой.

Ытар 14 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней