Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӑтӑм (тĕпĕ: тӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Алӑк хаяррӑн та хыттӑн яриех уҫӑлса кайрӗ; пӳлӗм хӗҫ-пӑшалӗпе кӗмсӗртетекен хуралпа тулса ларчӗ; эпӗ ухӑ йӗппи лекнӗн сиксе тӑтӑм.

Дверь грозно и стремительно распахнулась; стража, гремя оружием, наполнила комнату, и я вскочил, как пораженный стрелой.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Тискеррӗн кӑшкӑрса чӗтреве ертӗм, сехӗрленнипе хуҫкалантӑм та хытса тӑтӑм; мана кӗмсӗртетекен тӗтре ытамлать, ҫӗр йӑтӑнса анчӗ, эпӗ чӗвен тӑратса асаплантаракан ҫын евӗр ӗсӗкле-ӗсӗкле йӗретӗп…

Дико крича, затрясся я и обомлел, корчась от ужаса; гремящий туман окружил меня, земля проваливалась, весь я стонал и плакал, как мученик на дыбе…

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Ҫӗклентӗм те сивӗ ӗнсепе, суккӑрла — алӑсене тӑсса, — чӗвен тӑрса старик патне пырса тӑтӑм.

Я встал и с холодным затылком, вытянув, как слепой, руки, подошел на цыпочках к старику.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Ҫавӑн пекех сис-чӳллӗн ҫӗклентӗм те — чӗркуҫленсе лартӑм, сывлама чарӑннӑ пыра хускаткаланӑ май итлесе тӑтӑм.

Затем так же осторожно поднялся и, стоя на коленях, с пересохшим от затаенного дыхания горлом, прислушался.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Эпӗ иккӗленсе тӑтӑм

Я колебался…

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

— Тильс, эсӗ килессе эпӗ туйсах тӑтӑм! —

— Я чувствовал, что ты явишься, Тильс!

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

Арҫын хӗрарӑма асӑрхануллӑн — ҫав вӑхӑтра сывлама та хӑраса тӑтӑм, — шутсӑр асӑрхануллӑн пуҫӗнчен тытрӗ те тутинчен ҫепӗҫҫӗн-ҫепӗҫҫӗн чуп турӗ.

Мужчина взял голову женщины— осторожно, так осторожно, что я боялся дохнуть, и поцеловал в губы.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Сиксе тӑтӑм та командӑна канӑҫсӑррӑн чӗнме пуҫларӑм.

Я вскочил и тревожно стал звать команду.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Ҫав ҫӗре эпӗ, ытти нумай ҫын пекех, йывӑр ҫурма ыйхӑра ирттертӗм, куляннипе-хумханнипе аптӑраса ӳкнӗ арӑма пулӑшмашкӑн хутран-ситрен ҫеҫ тӑтӑм.

Эту ночь я, как и многие другие, провел в тяжкой полудремоте, вставая изредка, чтобы помочь занемогшей от всех этих волнений жене.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Унта эпӗ тӗнчен паянхи пысӑкран та пысӑк ӗҫӗсем, ӑслайсем, пирӗн кунсен улӑпла кӗрешӗвӗ ҫинчен каласа пама пуҫларӑм, калавӑм ҫак ҫынсене акӑш-макӑш тӗлӗнтерессе малтанах туйса тӑтӑм.

И я начал рассказывать о теперешних великих делах мира, изобретениях и титанической борьбе наших дней, заранее предвкушая, как должен поразить этих людей мой рассказ.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Ҫак махинаци мана, Роб, шалтах аптӑратса пӑрахрӗ, пӗр вӑхӑт ухмах пек шак хытса тӑтӑм.

Вся эта махинация, Роб, так меня ошеломила, что я некоторое время стоял дураком.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Ҫак хушӑра пирӗн караппа паллӑ мар шхуна пӗр-пӗринпе перӗнчӗҫпе пӗрех; ӑнланмалла мар вӑй тӑлласа лартнӑн — хӑранипе хытса тӑтӑм

Тем временем наше судно и неизвестный корабль почти прикасались друг к другу; скованный непонятной силой, я цепенел от ужаса.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Эпӗ куҫа чарса ҫур сехет пек тӑтӑм, анчах ҫавнашкал ҫанталӑкра, паллӑ ӗнтӗ, кӑвайт е хунар ҫути мар — хӑвӑн аллусем те курӑнмаҫҫӗ.

Я простоял с полчаса, пяля глаза изо всей мочи, но в такую погоду, как известно, не только огней не видно, а даже своих собственных рук.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Ҫав самантра, пӗлӗшӗсем аса илнӗ тӑрӑх, вӑл питех те паллӑ ҫак сӑмахсене каланӑ имӗш: «Манӑн хаклӑ Бетси, эпӗ сана ҫарататӑп е эпӗ пушӑ хваттерти кӗлмӗҫ пек ҫӑткӑн пулса тӑтӑм тесе ан шухӑшла; тупӑкран тӑрса лар кӑна — эпӗ сана манӑн тӳмесенчен хулӑнрах, тӑватӑ фунтлӑх хӑлха ҫакки туянса паратӑп».

При этом, как передают, им были сказаны следующие знаменательные слова: «Не думай, милая моя Бетси, что я хочу тебя обокрасть или что я стал жаден, как нищий в пустой квартире; стоит тебе встать из гроба — и я куплю тебе сережки в четыре фунта, потолще моих пуговиц».

«Тӑватӑ ҫил» штурманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 117–123 с.

— Мана хама кирлӗ ку ӗҫ — ҫавӑнпа ҫеҫ пӗлтерсе тӑтӑм.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Аран-аран хама хам чӑтса тӑтӑм

Насилу себя сдерживал…

«Курма» килсен // Алексей Резапкин. «Капкӑн», 1935, 2№, 2 с.

Тӗккелесе пӗтерчӗҫ мана; ҫапах хӑтӑлса тухрӑм та куҫлӑхлӑ хура ҫын умне пырса тӑтӑм.

Меня затолкали; однако я выбралась и подошла к черному человеку в очках.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

— Нинукпа Оля калаҫнине вӑрттӑн итлесе тӑтӑм.

— Я подслушала о чем говорили Нина с Олей.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Эпӗ сиксе тӑтӑм та ниме пӑхмасӑр макӑра-макӑра, такӑна-такӑна Пастухов рудникӗ еннелле чупрӑм.

Я вскочил и, плача, побежал к Пастуховскому руднику.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Эпӗ Васька хыҫҫӑн чупрӑм, темле канав урлӑ сиксе каҫрӑм, ӳкрӗм, каллех сиксе тӑтӑм.

Я бежал за Васькой, перепрыгнул через какой-то ров, упал, снова поднялся.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней