Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

сӑмахӗ (тĕпĕ: сӑмах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Господа купецсем! — пуҫланӑ Маякин, куҫхӳрипе кулкаласа, — кӗнекеҫӗсен тата ученӑйсен чӗлхинче пӗр ют ҫӗршыв сӑмахӗ пур, — «культура», теҫҫӗ ӑна.

— Господа купечество! — заговорил Маякин, усмехаясь, — есть в речах образованных и ученых людей одно иностранное слово, «культура» называемое.

XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Каҫарӑр, юратнӑ улпутсем, йӳҫек сӑмахшӑн… сӑмахӗ ытла та вырӑнлӑран ҫеҫ.

Простите, любезные господа, на кислом слове… слово-то больно уж к месту!

XI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мӗнпур сӑмахӗ те ҫав кӑна!

Вот те и весь сказ!

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унӑн сӑмахӗ Фомана пӗтӗмӗшпех ҫапса амантнӑ; вӑл мужиксем хӑйне айван та кулӑшла ҫын вырӑнне хунине туйнӑ.

Его речь окончательно пришибла Фому: он чувствовал, что мужики считают его глупым и смешным.

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӗр сарӑ йӗкӗт анчах хӑйӗн сӑмахӗ ҫинче ҫирӗппӗн тӑнӑ:

Только русый парень твердо стоял на своем:

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Япалисем те пӗтӗмӗшпех унӑн пулнӑ, — хӑй сӑмахӗ ҫине тӑчӗ Ду.

Вещи тоже ему принадлежали, — настаивал Ду.

X // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Уйрӑм тав сӑмахӗ — ветерансен ячӗпе.

Особые слова признательности — ветеранам.

Нефтьпе газ промышленность ӗҫченӗсен кунӗ ячӗпе саламлани (2021) // Олег Николаев. http://www.cap.ru/news/2021/09/02/glava- ... aet-s-dnem

Ҫак ҫав тери ҫирӗп кӑмӑллӑ ҫын хӑйне мӗнле кӑна лӑпкӑ тытма тӑрӑшрӗ пулин те, унӑн кашни сӑмахӗ, кашни хусканӑвӗ вӑл пӑлханни ҫинчен пӗлтерчӗҫ.

Как ни старался казаться спокойным этот человек непреклонной воли и железного характера, каждый жест, каждое слово выдавали его волнение.

XX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

«Шыва пӗвепе, бандӑна хӗҫпӑшалпа тытса чар» тет халӑх сӑмахӗ.

«Воду, — говорит пословица, — удерживай плотиной, а бандита — оружием».

XIX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ӗмӗрӗнче мӗн чул кӑна асап тӳснӗ пулин те, унӑн ҫӑварӗнчен ӳпкелешӳ сӑмахӗ тухман.

И хотя много горя пришлось хлебнуть ей за эти годы, ни слова упрека не сорвалось с ее губ.

XVIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Вӗсем пур — пурин ҫинчен те калаҫаҫҫӗ… кашнийӗн хӑйӗн сӑмахӗ пур.

А там обо всем говорят… всякий свое слово имеет.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома хӗрелсе кайнӑ, пуҫне уснӑ, унтан, кашни сӑмахнех ҫӗр айӗнчен тертленсе кӑларнӑ пек, кашни сӑмахӗ темиҫе пӑт туртнӑ пек, йывӑррӑн, пусӑрӑнчӑклӑн: — Куратӑр-и… — тенӗ, — ытах та хӗрарӑм… ҫуратнӑ пулсан… унӑн куҫӗсем… пӗрре те кун пек мар…

Фома покраснел, наклонил голову и начал говорить ей глухо и так, точно выталкивая слова из-под земли, и каждое слово весило несколько пудов: — Видите… ежели женщина, которая… то есть родила, то у нее глаза… совсем не такие…

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Унӑн ҫак танлаштару тата хреснашшӗн сӑмахӗ унра темӗн чул шухӑш ҫуратнӑ, анчах вӑл вӗсенчен пӗрне кӑна лайӑххӑн тытса, формӑласа ҫитерме пултарнӑ.

Это сопоставление и речь крестного возбудили в нем целый вихрь мыслей, но он успел схватить и оформить лишь одну из них.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл чӳрече патӗнче шаккаса тӑрать, «Христа ради» юрлать, ҫав юррипе пире Христос ҫинчен, Христосӑн тӑвана тавӑн пулӑшмалли ҫинчен калакан сӑмахӗ пирки астутарать…

Он стоит под окном и поет: «Христа ра — ади!» и тем пением напоминает нам о Христе, о святом его завете помогать ближнему…

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Люба сӑмахӗ тӑрӑх, Тарас Анфиса юмахӗсенчи хӑюллӑ, таса чӗреллӗ хурахсем пек тухнӑ.

Слова Любы делали его похожим на храбрых и благородных разбойников тетушки Анфисы.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тепри пулсан ҫак тин пуҫланӑ наркӑмӑш куркин пӗрремӗш тумламӗ ҫине ытахаллӗн ҫеҫ пӑхатчӗ, анчах Фома апла пулман, вӑл, пурнӑҫ ачашлӑхӗпе йӑпанса ӳснӗскер, ҫул тӑрӑшшӗпе, пӗр чӗлӗм ыйхӑ тумасӑр, старик сӑмахӗ ҫинчен шухӑшласа пынӑ, хӑйӗн кӳренӗвне ачашланӑ.

Он был слишком избалован жизнью для того, чтобы проще отнестись к первой капле яда в только что початом кубке, и все сутки дороги провел без сна, думая о словах старика и лелея свою обиду.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Тен эс пулнӑ та пуль… ӗлӗк, тахҫан? — каллех хӑйӗн сӑмахӗ ҫине таврӑннӑ Фома.

— А может, ты был давно когда? — опять возвратился Фома к своей теме.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӗрача макӑрнӑ, часрах амӑшӗ патне чупнӑ, элек панӑ, анчах Антонина Ивановна Фомана юратнӑ, хӗрачин сӑмахӗ ҫине ҫаврӑнсах пӑхман, — ку япала ачасен хушшинчи килӗшӗве тата та ытларах ҫирӗплетнӗ.

Девочка плакала, бежала к матери и жаловалась ей, но Антонина любила Фому и на жалобы дочери мало обращала внимания, что еще более скрепляло дружбу детей.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл, сӑмахӗ май, аллине ҫавӑрса, стенасем ҫине, мебель ҫине тата ытти япаласем ҫине кӑтартнӑ.

Она повела вокруг себя рукой, на стены, мебель, на всё.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Революционерӑн сӑмахӗ ӗҫрен уйрӑлса каймалла мар.

У революционера слово не должно расходиться с делом.

VI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней