Корпус чувашского языка

Унтан тӗрлӗ енне ҫуран ҫӳрекенсен сукмакӗсем – хӗвел пайӑркисем евӗр – сарӑлса выртаҫҫӗ.

От неё расходятся в разные стороны пешеходные дорожки — «лучи».

Чи пысӑк район центрӗнче ача-пӑча паркӗ уҫӑлнӑ // Ирида Матниязова. https://ursassi.ru/news/obshchestvo-atal ... ln-3445573

Вӑтам шкула ӑнӑҫлӑ вӗҫленӗ хыҫҫӑн ҫамрӑк хӗр умӗнче пурнӑҫ сукмакӗсем юпленнӗ: пӗр сукмакӗ ӑна И.Я. Яковлев ячӗллӗ Чӑваш патшалӑх педагогика институтӗнчи ют чӗлхе факультетне илӗртнӗ, иккӗмӗшӗ — пиччӗшӗсемпе Лиза аппӑшӗ вӗренекен И.Н. Ульянов ячӗллӗ университета.

Помоги переводом

Галина абрамова: «Чӗлхепе тӗнче уҫҫи тытатӑп» // Светлана РАЗУМОВА. http://kanashen.ru/2023/06/16/%d0%b3%d0% ... %82%d0%b0/

Кусем пурте — Афанасьевӑн сулахай сукмакӗсем.

Это все левые Афанасьевские тропинки.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 405–413 с.

Картиш варринче — илемлӗ чечек клумбисем, искусство ӗҫне тин ҫеҫ тытӑнакансене ыр сунса пиллесшӗн пулнӑ пек, хӑйсен хӑмӑр турачӗсене саркаласа ларакан ватӑ йывӑҫсем; йывӑҫ кукӑр тӗмисенчен сукмакӗсем ҫине чӗнтӗр евӗр мӗлке ӳкет.

Посреди двора клумбы пышных цветов; старые деревья, простирающие свои коричневые ветви, как бы благословляют начинающего служить искусству; кусты бросают узорные тени на дорожки.

Шкулта мӗнле вӗрентеҫҫӗ // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Ҫырансен хӗррипе шурӑ ҫуртсем, сад пахчисен эрешлӗ сукмакӗсем сапаланса тухнӑ.

По берегам разбросаны белые домики, узорные дорожки садов.

Шӑллӑ-шӑллӑ тусен леш енче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Сукмакӗсем ҫине сап-сарӑ хӑйӑр сапнӑ.

Дорожки посыпаны чистым песочком.

Вӑрӑ-хурахсем Буратинона йывӑҫ ҫине туртса ҫакаҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Хӑна пӳлӗмӗ ҫав-ҫавах ҫӳлӗ маччаллӑ, ҫутӑ сарӑрах английски рояль те кунтах ларать, пӳлӗмӗн пысӑк чӳречисем яри уҫӑ, вӗсем витӗр ешӗл йывӑҫсем тата садӑн сарӑ, хӗрлӗ сукмакӗсем савӑккӑн курӑнаҫҫӗ.

Гостиная была все та же, светлая, высокая комната с желтеньким английским роялем и с большими открытыми окнами, в которые весело смотрели зеленые деревья и желтые, красноватые дорожки сада.

XXVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Манӑн пӑлханса кайнӑ ӑс-тӑнӑмра шухӑшсемпе сӑнарсем вӗҫе-вӗҫе иртрӗҫ; анчах килсе тухнӑ инкек ҫинчен аса илни вӗсен тӗлӗнмелле илемлӗ картине тӑтӑшах тата-тата пӑрахать, вара эпӗ каллех хама мӗн кӗтнине пӗлменнин, шанчӑка ҫухатнин тата хӑранин ниҫтан вӗҫне-хӗрне тупма ҫук сукмакӗсем ҫине пырса тухатӑп.

Мысли и представления с усиленной быстротой проходили в моем расстроенном воображении; но воспоминание о несчастии, постигшем меня, беспрестанно прерывало их причудливую цепь, и я снова входил в безвыходный лабиринт неизвестности о предстоящей мне участи, отчаяния и страха.

XV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Люся сӑмахне илтнӗ хыҫҫӑн, хамӑн йӑмӑкӑм хытӑ юратнӑ юрра партизансен сукмакӗсем ҫинче ахальтен мар юрланӑ пирки ӑшӑмра пӗчӗк шанӑҫ ҫуралчӗ.

После слов Люси ко мне пришла опять робкая надежда, что песня, которую так любила моя сестра, не случайно появилась на партизанских тропах.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Кӗтӳҫ сукмакӗсем пире тӗп коммуникацинчен ҫӳлтусем ҫинчи кӗтӳ ҫӳрекен вырӑна — Яйлы ҫине илсе каяҫҫӗ.

Заросшие пастушьи тропы уводили нас от главной коммуникации, на высокогорные пастбища Яйлы.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Партизансен сукмакӗсем пурте ҫакнашкал, — ман ҫине хӗрхенсе пӑхрӗ Андрей.

Андрей сочувственно улыбнулся: — Партизанские тропы все такие.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Унӑн сӑн-сӑпатӗнче текех, вӑл Злынка ҫывӑхӗнчи вӑрман сукмакӗсем тӑрӑх утлӑ разведкӑна ертсе вӗҫтерсе ҫӳренӗ чухнехи пек ҫамрӑк харсӑрлӑх палӑрман.

В нем совсем уже не было заметно той юношеской порывистости, которая еще сказывалась, когда он носился во главе конной разведки по лесным дорогам у Злынки.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Хресченсем вӗсене пытарса тата хӑйсен мӗн пуррипе тӑрантарса усраҫҫӗ кӑна мар, тата вӑрман сукмакӗсем тӑрӑх Хӗрлӗ Ҫар чаҫӗсем тӑракан вырӑнсене те ӑсата-ӑсата яраҫҫӗ.

Крестьяне не только давали им убежище и кормили, чем могли, но и провожали по лесным тропам к тем местам, где находились части Красной Армии.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Ҫеҫенхир сукмакӗсем кашниех Люкноуск тракти ҫине тухаҫҫӗ.

Все тропинки в степи выходили на Люкноуский тракт.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Тӑвалла ялан чӑнкӑланса пырать; сукмакӗсем хӗсӗнчӗҫ, пит тарӑн авӑрсем тӗл пулма пуҫларӗҫ.

Угол подъёма увеличился; тропинки сузились, появились глубокие пропасти.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ӑна та, Григорие те ӗнтӗ яр-уҫҫӑн паллӑ пулчӗ: ӗлӗкрех вӗсен сукмакӗсем пӗрлешетчӗҫ пулсан, халӗ пурӑнса ирттернӗ кунсен тӗпсӗр шырланӗ вӗсене пачах уйӑрса янӑ — пӗр-пӗрин чӗри патне пырса ҫитме ҫук.

И ему и Григорию было донельзя ясно: стежки, прежде сплетавшие их, поросли непролазью пережитого, к сердцу не пройти.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий путмар сакки ҫине пырса ӳпӗнчӗ те аса илӗвӗсенче каллех хӑй тап-таса тухнӑ, анчах вӑхӑт шӑлса питӗрнӗ пурнӑҫ сукмакӗсем тӑрӑх аташса ҫӳреме пикенчӗ.

Григорий упал на нары, хотел еще блуждать в воспоминаниях по исхоженным, заросшим давностью тропам.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вырӑнӗ-вырӑнӗпе тискер кайӑксен пысӑк тата фазансен туннель евӗрлӗ пӗчӗк сукмакӗсем ҫул ҫинчен вӑрман чӑтлӑхне пӑрӑна-пӑрӑна кӗреҫҫӗ.

Местами большие звериные и маленькие, как туннели, фазаньи тропы сходили с дороги в чащу леса.

XIX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӗсем, ҫинҫе сассисемпе ҫухӑркаласа, хӑйсен пытанчӑк сукмакӗсем тӑрӑх йӑпӑртатса чупаҫҫӗ, вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе капан ҫумне таянса ларнӑ Яков Лукичӑн ҫурӑмӗ ҫывӑхӗнченех чупса иртеҫҫӗ.

Попискивая, бегали они своими потайными тропами, иногда совсем близко от спины Якова Лукича, привалившегося к стенистому скирду.

23-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Е индеецсем патне каять, вӗсемпе пӗрле буйволсене тытма ухутана ҫӳрет, ту ҫинчи ҫар сукмакӗсем тӑрӑх вӑл ниепле те улӑхмалла мар чӑнкӑ вырӑнсене хӑпӑрать, инҫетри Хӗвеланӑҫри ҫулсӑр тӳремлӗхсем тӑрӑх ҫӳрет, хӑҫан та пулсан вара аслӑ ҫар пуҫӗ пулса, кайӑк тӗкӗсене йӑлтӑртаттарса, хӑйӗн ӳтне сӑрласа пӗтерсе, хӑрушӑскер, киле таврӑнать.

Нет, еще лучше, он уйдет к индейцам, будет охотиться на буйволов, вступит на военную тропу, где-нибудь там, в горах или в девственных прериях Дальнего Запада, и когда-нибудь в будущем вернется великим вождем, весь утыканный орлиными перьями, страшно размалеванный.

8-мӗш сыпӑк. Пулас харсӑр пират // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.