Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

силленет (тĕпĕ: силлен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Стелла» — лайӑх пӑрахут, питӗ лайӑх, — кашни сӑмахӗ тухмассерен Тильс пуҫӗ халсӑррӑн силленет.

«Стелла» — хороший пароход, очень хороший, — говорил Тильс, и при каждом слове его голова слабо тряслась.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

Ҫыннин вара ӳчӗ шӑмӑсӑр тейӗн, кӳлепи сывлӑш вӗрсе тултарнӑн силленет.

А фигура существа вихляется как надутая воздухом.

Уы-Фью-Эой ҫул ҫӳревҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 377–380 с.

Карап, — никам та тытса пыманскер, антарнӑ парӑссемпе, — лӑпкӑ хум ҫинче тӳлеккӗн силленет.

Судно, никем не управляемое, со спущенными парусами, медленно раскачивалось на ровной зыби.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

Кимӗ силленет, шыв хӑрушшӑн шӑмпӑртатать.

Лодку покачивало, вода зловеще всплескивала.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Матрос пӗшкӗнчӗ, унӑн аллинче кӗсмен силленет — халӗ унӑн, пырпа рифсене пӑхмасӑр, пурӑнас килет.

Матрос нагнулся, весло раскачивалось в его руках — теперь он хотел жить, наперекор проливу и рифам.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Халӗ вӑл ҫыран енчен йӑтӑна-йӑтӑна килет; айккинчен питех те хытӑ лӑсканипе Аян кимми пушӑ михӗлле куҫкалать, унталла-кунталла силленет, сулахай бортпа, унтан сылтӑммипе тайӑлать, ҫакӑн чухне кӗсменсенчен пӗрин е теприн сывлӑша хевтесӗррӗн ҫапнипех ҫырлахма тивет.

Теперь он обрушивался с берега; сильнейшая боковая качка встряхивала суденышко Аяна легче пустого мешка, возилась с ним, клала на левый и правый борт, и тогда какое-нибудь из весел бессильно ударяло по воздуху.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Пӳлӗм енчен енне силленет.

Комната качалась из стороны в сторону.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Кӗтесре, бамбук ярӑнчӑк ҫийӗн, ҫӳхе ункӑ ҫинче тӗпеклӗ попугай шухӑшлӑн силленет.

В углу, над бамбуковой качалкой, раскачивался в тонком кольце хохлатый маленький попугай.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

«Шу-с-с… шу-с-с… шу-с-с…» — кӗрлет сывлӑш; шлюпка чӳхене-чӳхене енчен енне силленет.

«Шу-с-с… шу-с-с… шу-с-с…» — загудел воздух; шлюпка, поплескивая, качалась из стороны в сторону.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ҫыран хӗрринче тӗтрен кӗмӗл мамӑкӗ ҫапкаланса силленет, шыв тӗксӗмленчӗ, хӗвел анӑҫӑн вутлӑ ҫуначӗ мӗлкесен кавирӗсене сапаласа ӳкерчӗ, ҫӗр шухӑша путрӗ; вӗҫен кайӑксем шӑпланчӗҫ.

Серебристый хлопок тумана колыхался у берегов, вода темнела, огненное крыло запада роняло ковры теней, земля стала задумчивой; птицы умолкли.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Курӑнман туни ҫинче слива кӑштах силленет пек; матрос канӑҫсӑррӑн хускалчӗ, курӑни-курӑнми ҫак ҫимӗҫ мӗншӗн сисчӗвлентернине ӑнланаймарӗ.

Слива чуть-чуть покачивалась на невидимом стебле; матрос беспокойно зашевелился, бессильный объяснить свою собственную тревогу, центром которой сделался этот, почти незаметный, плод.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Унӑн шыҫса кайнӑ пичӗ вилнӗ ҫынӑнни пек силленет.

Распухшее лицо его моталось, как мертвое.

10 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Акӑ тепӗр еннелле ҫаврӑнса ӳкрӗҫ те, — аппарат силленет, силленет

Вот, ударило в другой бок, — аппарат затрясся.

Пулма пултараймилӗх // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Унта хурарах хӗрлӗ-хӑмӑр тир силленет, ҫаврӑнать-кусать.

Там колебалась, перекатывалась коричнево-бурая шкура.

Магр майра патша лабиринчӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ура айӗнче карниз чӗтрет, стена силленет.

Задрожал карниз под ногами, дрогнула стена.

Магр майра патша лабиринчӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Марс туртӑмне хӑнӑхса аппарат хыттӑн силленет.

Аппарат затрепетал, преодолевая тягу Марса.

Анса ларӑм // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Шалта, ура айӗнче, пӗтӗмпех кӗрлет, чӗтренсе силленет.

Внутри, под ногами всё заревело, затрепетало.

Хура тӳпере // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ура айӗнче хыттӑн шалтлатрӗ, аппарат ҫав тери вӑйлӑн силленет, — Гусев ларкӑчран ҫатӑрласа тытрӗ, куҫӗсем яриех чарӑлнӑ.

Глухой треск под ногами и сотрясение аппарата стали так сильны, что Гусев схватился за сиденье, выкатил глаза.

Хура тӳпере // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Кантӑксӑр-чӳречесӗр пӳрте тытамак тытнӑ е усал-тӗсел ернӗ тейӗн — урай хӑми лӑс та лӑс чӗтренет, алӑ тӳрчӗпе тӗкӗннипе пуҫ тӑрринчи йывӑр кушел хӑйӑн та хӑйӑн силленет.

Помоги переводом

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Хумсем хытӑран та хытӑрах кӗрлеҫҫӗ, мачча силленет, шатӑртатать; пӗренисемпе хӑмисем халех сирпӗнсе тухса пӗрчӗ юлмиччен ванассӑн туйӑнать.

Волны ревели все громче, потолок скрипел и трещал; казалось, вот-вот балки и доски разлетятся вдребезги.

I // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней